H.69.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
Daar aangekomen klop ik op de deur en na enkele tientallen seconden doet hij open.
'Mira.' zegt hij en ik weet niet precies of hij nou geïrriteerd of verbaasd is.
Ik slik.
'Het spijt me. Je had gelijk.' zeg ik kleintjes en zijn blik verzacht, alsof de irritatie een reflex was, of een scherm wat nu verdwijnt.
Hij neemt me in zijn armen en zucht.
'Nee', zegt hij,' Jij hebt gewoon verschrikkelijke dingen meegemaakt en ik stelde mij aan door te zeggen dat... eh... jíj je aanstelde.'
Hij sluit de deur en ik mijn ogen.
Mijn wang ligt tegen zijn borstkas en ik voel zijn ademhaling.
'Ik ben gewoon... blij dat je terug bent.' zegt hij.
'Ik ook.' fluister ik.' Ik ook.'