Foto bij 027 • Een ezel stoot zich niet twee keer?

[justify]
Peter Pan

Het was al tegen de avond aan dat Peter ontwaakte en ontdekte dat Avery was verdwenen. Hij riep haar, maar hij kreeg geen antwoord. Op het randje van wanhoop vloog Peter het dal rond in de hoop dat ze ergens was gaan zwemmen of gaan wandelen, maar hij vermoedde anders. Hij landde bij het kampvuur en gaf de afgebrande houtblokken een schop. Waarom had ze weer niet naar hem geluisterd? Had hij haar de vorige keer niet genoeg gestraft?
      Gefrustreerd staarde hij vooruit naar het water dat voor hem door het dal stroomde. Hoe was ze hieruit gekomen? De vallei eindigde in een hoge waterval met rotsen eronder. Er was geen kans dat ze daar levend uit was gekomen. Bij die gedachte slikte hij moeizaam en schudde de gedachte van haar dode lichaam aan de kant van de rivier uit zijn hoofd.
      Peter fronsde diep toen hij wat zag glinsteren in de rivierbedding. Voorzichtig haalde hij het uit het zand en bekeek het glazen flesje, waar op de bodem een paar druppels rode vloeistof lagen. Nijdig kneep hij het flesje vast in zijn vuist, terwijl een naam over zijn tong rolde: ‘Tigerlilly’. Pijlsnel schoot hij de lucht in richting het nest om zijn zwaard te halen. Zonder Het Nest te sluiten, liet hij de berg achter zich en begaf zich naar het indianenkamp.

Zijn plotselinge entree had de indianen gealarmeerd. Hij werd verwelkomt door woedende kreten en gewapende indianen die hun speren en pijlen op hem richtte.
      ’Tigelilly! Waar ben je!’ riep hij toen hij geen kant meer op kon en totaal was ingesloten door haar roodhuidige volkje.
      Tigerlilly kwam kalm uit haar tent lopen en groette hem, maar Peter hoefde niks te weten van haar beleefdheden en greep haar bij haar kraag. ‘Avery, waar is ze?!’
      Tigerlilly schrok, maar bleef kalm terwijl ze sprak. ‘Ik heb haar naar Korafay gestuurd. Mijn vaders voorspelling, Peter, zij kan jou helpen.’
      ’Ik ben de enige op dit eiland die een einde kan maken aan Jacob! En ik ben ook de enige die dat zal doen! Ik zal Avery niet in gevaar brengen!’
      ’Dat deed je het moment dat je haar hier bracht, Peter. Neverland zou verloren gaan door de handen van de nieuwe Kapitein van de Jolly Roger en alleen een verloren jongen met rode haren zou jouw hoop terugbrengen.’
      ’Ik ken de voorspelling, Tigerlilly!’ brieste de jongen. ‘Mijn hoop is vervlogen de dag dat ik Tink verloor en ik laat me geen onzin meer inpraten. Jacob is te sterk voor mij. Was dat nog niet bewezen?’
      ’Alleen omdat je niet meer in jezelf geloofd, Peter, dat probeer ik je te vertellen. Zij zal je sterker maken.’
      Peter draaide zich bruusk om. ‘Ik heb genoeg gehoord van die flauwe kul. Ik moet Avery vinden!’ En weg was hij weer. Peter was nog nooit zo snel over het eiland gevlogen. De wind sneed in zijn wangen, maar niets leek zijn focus te kunnen breken. Het enige dat nog door zijn gedachten vloeide was Avery. Overal waar hij rood op het eiland zag, beeldde hij zich in dat zij daar stond, haar rode lokken dansend voor haar bleke gezicht en haar stralende, lieve lach dat hem tegemoet kwam. Haar priemende, groene ogen die elk van zijn ondoordringbare muren leek te smelten door enkel naar hem te kijken. Haar aanraken leek strafbaar, alsof die schoonheid dan van haar af zou brokkelen en hij met niets zou overblijven. En toch kon hij het niet helpen haar elke kans die hij kreeg in zijn armen te houden. Of het nu tijdens het vliegen was of op de grond. In hem wakkerde een soort vuur aan wanneer hij aan haar dacht, een groot vuur, hem volledig verwarmend. En hoe meer hij dacht aan haar te verliezen, hoe angstiger hij werd. Hij kon nu niet meer zonder haar. Nooit meer.

Een schok ging door zijn voeten toen hij met vaart op de rots in de Lagune terecht kwam. Peter greep naar zijn panfluit, alleen ontdekkend dat deze niet meer om zijn heup gebonden zat. Ze moest hem hebben gepakt om de zeemeerminnen te roepen. Peter vloekte met alle woorden die hij zich kon bedenken, maar toen zag hij zijn panfluit in het water drijven. Hij griste het uit het water en schudde het zoute water uit de pijpen. Het feit dat de panfluit in het water lag maakte hem benauwd. Zouden de meerminnen haar te pakken hebben gehad? Hij keek op naar de volle maan en sloot zijn ogen uit pure wanhoop. De volle maan, niet de volle maan, dacht hij.
      Hij wilde er niet aan denken, hoewel zijn maag zijn gedachten al had gevolgd en hij met een misselijk gevoel op de panfluit begon te spelen. Het duurde niet lang voordat de meerminnen hun hoofden boven het oppervlakte uitstaken en luid klikkend zijn kant op kwamen zwemmen.
      De eerste, met ravenzwarte haren stak haar hand naar hem uit en hij pakte deze aan. ‘Ik zoek een meisje met rode haren.’
      ’Niet gezien,’ antwoordde zij scherp.
      ’Lieg niet tegen mij!’ Peter kneep hard in haar hand en zij trok deze sissend terug.
      ‘Korafay heeft haar,’ antwoordde ze terwijl ze over haar pijnlijke hand wreef. ‘Je zal ze vinden op de Jolly Roger.’
      ’De Jolly Roger? Waarom zou ze zich daar wagen?’
      De sirenen siste luid naar hem. ‘Denk maar niet dat wij jou nog van dienst zullen zijn, Pan!’ Woedend begon de rest mee te krijsen en Peter sloeg zijn handen voor zijn oren. ‘Jij liet ons in de steek toen zij onze zusters meenamen! Nu zullen wij jou in de steek laten!’ En ze verdwenen in de inktzwarte zee.
      Peter stond zuchtend op. ‘De hel heeft geen furie als een vrouw die is veracht,’ citeerde hij een boek die hij Avery ooit had horen voorlezen. Nu pas hadden de woorden voor hem een betekenis. En zeemeerminnen waren niet zomaar vrouwen.
      Hij keek om naar de zee, waar het grote schip lag te dobberen. Avery was daar aan dek. Bij Jacob. Hij kon zich niet bedenken wat zich daar afspeelde, hij wilde het zich niet bedenken. Hij klemde zijn hand rond het koude ijzer van zijn zwaard en vloog er op af. Klaar om zijn noodlot te confronteren.

Lekker weekend! Ik ben zo druk met school dat ik af en toe helemaal vergeet iets te activeren. Ach ja, niets aan te doen ^^


Reageer (4)

  • Slughorn

    Spannend!

    5 jaar geleden
  • BOOKWURM

    Volgens mij is onze kleine Peter verliefd. Vreselijk schattig.
    En joh peter als Avery al bitchy kan doen tegen Jacob kun jij hem toch zeker ook wel aan. Ik bedoel maar, je bent peter fucking pan jongen, heb een beetje zelfvertrouwen.

    6 jaar geleden
  • Culloden

    Ahw, hij geeft volgens mij echt heel veel om haar. Hopelijk weet hij haar heelhuids van de Jolly Roger te loodsen!

    6 jaar geleden
  • Butterflygirl

    Oooeeeeh meer meer meer meer! Ik ben zo druk met school (6vwo) dat ik 3 van je stories in 1 week helemaal uitgelezen heb! (Gwn tijdens de lessen en 's avonds na mijn hw hoor)

    6 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen