029 • Slinkse praatjes

Foto bij 029 • Slinkse praatjes


      ‘Wijn?’Jacob schonk haar een glas in en zette de fles toen op de tafel.
      'Je bent minderjarig!' sputterde Avery tegen.
      Jacob lachte. 'Hier in Neverland heeft leeftijd geen waarde.' Hij zette de fles weer neer en nam plaats aan tafel.
      Avery wandelde nieuwsgierig door de kajuit. De kapiteinshut was prachtig. De basiskleuren waren rood en goud; passend bij het schip. Achterin stond een eikenhoutenbureau voor een groot raam dat uitkeek op de oceaan, waarop, op een dierenvacht, verschillende kaarten uitgerold lagen en ieder hoekje door een dik boek werd opengehouden. In een van de boeken was een kaart van Neverland getekend met cirkeltjes op verschillende plaatsen, sommige met kruisjes er doorheen, maar geen daarvan in het berggebied, viel Avery op. Bovenaan de pagina stondbin dikke letters: “Het Hart” geschreven. En daarnaast lagen meer boeken, sommige ook over natuur en aardrijkskunde. Ze verwonderde zich erover hoe volwassen de cabine eruitzag in vergelijking met zijn kapitein. Al moest ze toegeven dat hoewel Jacob jong was, zijn gedachten en plannen grootser waren dan die van Kapitein Haak ooit waren geweest.
      Rechts ontdekte ze het slaapvertrek van de kapitein, waar een gordijn nog half voorhing. Hoog boven de kussens hing aan de muur een opgezette hoofd van een groot zwijn. Avery trok walgend een lip op en dacht aan het arme beestje. Ze herinnerde zich plotseling de vallen die ze met Peter in het bos had gedemonteerd en voelde een opwelling aan emoties bovendrijven. Ze slikte en veegde gejaagd de tranen uit haar ogen, waarna ze haar ogen van het dier haalde. Eigenlijk was het schip precies was ze had verwacht, op een enkele grote kast na. Deze paste niet in het interieur, alsof het pasgeleden was aangemaakt. Het had geen gouden kleur en was ook niet van hetzelfde eikenhout als het bureau. Bovendien hing er een groot slot op. Haar nieuwsgierigheid werd kort geprikkeld en ze vroeg zich af wat de kapitein daar verborgen hield.
      ’Het is prachtig, is het niet?’ zei Jacob trots.
      Avery knikte afwezig. De lange eettafel voor zich stond vol met heerlijk eten en Avery voelde haar maag rommelen. Blijkbaar was het zo luid dat de kapitein het ook had gehoord.
      ’Bespaar me de etiketten, tast toe.’ Hij hield zijn hand uitnodigend op. ‘Zeg me, wat is je naam?’
      ’Avery,’ antwoordde ze terwijl ze wat aardappeltjes op haar bord schepte.
      ’En hoe oud ben je, Avery? Als je dat nog weet.’
      'Zo lang ben ik hier nog niet. Zeventien.’ Ze vroeg zich af hoe oud de jongen zelf was. Ze kon het schatten, maar hij zat vast al een hele tijd op Neverland.
      ’Heb je die kleding zelf gemaakt?’
      Avery keek kort naar het jurkje dat ze van Tigerlilly had gekregen. Jacob was slim, concludeerde ze. Ze mocht Tigerlilly niet verraden. Ze knikte en pakte een appel uit de volle schaal. ‘Uit de doeken van het oude indianententenkamp. Het duurde even, maar ik ben blij met het resultaat. Waarom wilde je me spreken, Kapitein?’
      De jongen begon te glunderen bij die woorden en Avery glimlachte. Ze had hem helemaal om haar vinger gewonden. Toen stond hij op en liep naar haar toe, waardoor ze alert rechtop in haar stoel ging zitten. ‘Ik wil je een voorstel doen,’ begon hij. ‘Een hele lange tijd geleden heeft Pan mij iets zeer dierbaars afgenomen. Het was iets dat ik van mijn moeder op haar sterfbed heb gekregen. Een zakhorloge met haar foto erin.’
      Avery luisterde alsof het de eerste keer was dat ze dit verhaal hoorde en keek hem spijtbetuigend aan. ‘Wat gemeen!’
      ’Dat was het zeker,’ ging Jacob verder, nu een hele centimeter langer dan daarvoor. Avery zag duidelijk dat de jongen er op kickte wanneer hij boven Peter werd geprijsd.
      ’Hij brak het horloge en smeet het in de oceaan. Toen ben ik weggelopen en zwoor mijn wraak.’ Hij balde woedend zijn vuist, ademde een keer diep in en keek toen Avery weer aan. ‘De sirenen weten het te vinden, maar zij weigeren mij te vertellen waar het is.’
      ’En omdat ik met ze kan praten, wil je dat ik hen ga uithoren, is het niet?’
      ’Slimme meid!’ riep Jacob.
      ’En wat krijg ik er dan voor terug?’
      Jacob tuitte zijn lippen een beetje en keek op naar het plafond. ‘Ik zou je een plaats in mijn bemanning kunnen aanbieden, als Eerste Stuurman.’
      Van het idee alleen al dat ze de rest van haar tijd op Neverland als zijn rechterhand moest leven, kreeg ze al zure oprispingen. Ze glimlachte schaapachtig naar de jongen. ‘Dat zou me een eer zijn,’ sprak ze liefelijk.
      ’Dan is dat geregeld!’ Jacob sprong op met zijn kelk wijn in de hand en proostte. ‘Elke piraat hoort een piratennaam te hebben. Wat mag de uwe zijn, madam?’
      Avery wilde bijna gaan lachen, maar ze kon het onderdrukken en liet alleen een glimlach zien. ‘Red-handed Jill.’
      ’Een prachtige naam! Welkom aan boord!’ Hij trok haar van de stoel en leidde haar met een hand in de rug naar de deur. ‘Laat me het zo snel mogelijk weten als je weet waar het zakhorloge zich bevindt.’
      ’Wacht.’ Ze draaide zich om nog voor ze bij de deur was en keek Jacob aan. ‘Wat gebeurt er met de sirenen wanneer jij je antwoord hebt?’
      De jonge kapitein glimlachte breed. ‘Ze krijgen hun vrijheid terug. Als ze het eerder hadden verteld, dan had ik ze allang teruggegooid in de zee, maar zeemeerminnen zijn zo koppig.’ Hij zuchtte geërgerd.
      Avery knikte begrijpend. ‘Dat kan ik me voorstellen.’ Ze liet zich de deur door naar buiten leiden en liep voor de kapitein over het dek de trap af naar beneden. Avery wist dondersgoed dat de jongen loog. De meerminnen zouden hun leven verliezen het moment dat hij zijn antwoord had. Ze geloofde niet dat dit alles van het verhaal was. Waarom zou hij zoveel moeite doen voor een zakhorloge? Zelfs de emotionele waarde erachter was geen reden genoeg, bovendien hadden de meerminnen dan allang antwoord gegeven. Er was een andere reden waarom zij zijn vragen niet wilden beantwoordden en ze moest er achter komen, maar dat zou niet kunnen met Jacob die in haar nek hijgde. ‘Ik denk dat ik dit alleen moet doen, kapitein.’
      ’En waarom dat?’ vroeg hij beledigd.
      ’De sirenen vertrouwen je niet. Je zag hoe ze reageerden toen je binnen kwam lopen.’
      Opnieuw plukte hij aan zijn onzichtbare baard en knikte toen. ‘Dat is goed. Ik zal een van mijn bemanningsleden hier bij de trap laten, zodat ik zeker weet dat alles goed verloopt.’
      Avery knikte en liep toen alleen de trap af. Ze zuchtte een keer diep toen ze uit zich was. Daar had ze zich mooi uitgekletst. Ze had geluk dat de Kapitein zelf nog goedgeloviger was dan zij op die leeftijd was. Als het Kapitein haak was geweest dan had ze gehangen. Al geloofde ze volledig dat Jacob een stuk gevaarlijker was. Avery liep door naar de kooien, waar ze ontvangen werd door een bekend vijandig gesis.
 


Reageer (3)

  • Slughorn

    Oké, nu kan Peter beter niet binnenkomen. Niet handige timing.

    5 jaar geleden
  • Butterflygirl

    Ooeeh echt leuk!! Maar even een vraagje, niet helemaal story gerelateerd. Vind je het oke als ik de naam Avery ook voor mijn hoofdpersonage gebruik? Ik weet nog niet zeker of het verhaal op Q komt. Ik zit nu de hele tijd met Aiva, Aiko of Axis maar het klinkt voor mij allemaal net niet helemaal lekker ofzo. Met Avery heb ik dat dus wel. Misschien doe ik alsnog wel een andere hoor, maar zou je het erg vinden?

    6 jaar geleden
    • Laleah

      Vind ik niet erg hoor! Het is tenslotte maar een naam haha. Wel fijn dat je het even gevraagd hebt, dankjewel!

      6 jaar geleden
  • Culloden

    Goedgelovig is hij inderdaad. Maar dat speelt natuurlijk alleen maar in haar voordeel. ^^

    6 jaar geleden
    • Laleah

      Alsof je een lolly steelt van een peuter! Or is it... (wbw)

      6 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen