030 Beetgenomen
Geen zorgen. Ik ben het! zei Avery gehaast en verscheen in het licht van de lantaarn. De angstaanjagende vorm die de zeemeerminnen hadden aangenomen, verdween als sneeuw voor de zon en ze las verbijstering op hun gezichten.
Je bent niet dood. Waarom heeft hij je laten gaan? klonk de stem van de meermin met de donkere ogen. Ze spartelde gespannen in de tobbe, waardoor de tweede haar staart stil moest houden om te zorgen dat ze niet al het water uit de tobbe zou slaan.
Hij wil dat ik jullie vraag waar zijn zakhorloge is. Hij zei dat jullie hem geen antwoord gaven en hij jullie vrij zou laten wanneer ik het antwoord had.
Dat verraderlijke joch! De meermin met de groene ogen siste kwaad, waardoor Avery gepijnigd haar oren bedekte. Dat is niet de reden dat hij ons hier gevangen houd, klonk haar stem verder.
Wat is het dan wel? vroeg Avery nieuwsgierig.
Pixie Hollow.
Averys mond viel open. Dat is het elfenkoninkrijk, toch?
De twee knikten. We vrezen dat hij de rest van het elfenvolkje gevangen wil nemen voor zijn smerige daden.
Avery keek de sirenen beurtelings aan en uit de twee kansen die ze had, ontstonden er drie. Zijn zij hier? Op het schip?
Weer knikten de sirenen en antwoordde die met de bruine ogen: Hij houd ze ergens verborgen op het schip, maar we weten niet waar.
Averys hersenen werkten op volle toeren. Als ze meerminnen hen niet gezien hadden, dan konden ze niet op het lagere dek of hier beneden zijn. En Jacob zou het niet riskeren dat zijn bemanning bij zijn belangrijkste bron van inkomsten kon. Toen bedacht ze zich iets en fronste. Ze keek de beide sirenen aan en zag dat zij haar de gehele tijd nieuwsgierig gadesloegen. Ik weet waar hij ze verborgen houd.
Waar? klonken de stemmen in koor.
De grote houten kast in de kajuit. Er hing een groot slot op en het hout zag er nieuw uit. Ik wed dat hij ze daar vasthoud!
Dan is er nog hoop! klonk de zangerige stem van de bruinogige zeemeermin door haar hoofd. Avery kon haar blijdschap haast voelen, maar haar hoofd was met meer bezig dan blijdschap. Ik begrijp iets niet, begon ze. hij heeft jullie daarover verhoord? Over Pixie Hollow?
De twee knikten tegelijk. Hij bond ons aan de masten in de heette zon en dreigde onze zusters te doden wanneer we hem geen antwoord gaven. De meermin met de bruine ogen huiverde. Maar we zwichtten niet.
De lafbek, bromde Avery, maar als hij het toelaat dat ik met jullie praat over de deal, dat moet hij weten dat ik hier achter ga komen, dus waarom staat hij dit toe? Ik kom erachter dat hij liegt en zal de deal afbreken. Welk voordeel haalt hij hieruit?
Oh, maar voor mij is dit zeer gunstig!
Avery schrok op van de stem en keek schichtig achterom, waarna en luidkeels gesis in haar oren klonk.
Ik ben misschien jong, maar niet dom, Avery. Jacob kwam het vertrek binnen gelopen met Smee aan zijn zijde. De doortrapte blik die Jacob haar wierp gaf haar rillingen over haar hele lichaam en de grimas rond zijn lippen was haast duivels. Lieve dames, zei hij en richtte zich op de sirenen. Mag ik jullie voorstellen aan Avery, Pans nieuwste en waarschijnlijk laatste verloren kind, of in andere woorden: Pans enige hoop. Hij pauzeerde even alsof hij een dramatisch effect wilde creëren, maar Avery begreep niets van zijn woorden, dus viel het effect bij haar in het niets. Gek genoeg leken de sirenen wel te reageren op zijn woorden, want ze keken elkaar met grote geschokte ogen aan.
Zielig. Hoe dom zijn jullie wezens dat jullie geloven in een voorspelling van die oude gek! Mijn plan was eerst om haar direct om te leggen en er maar vanaf te zijn, maar toen bedacht ik me dat ze wel van pas kon komen en warempel, dat is ze.
Ik sterf nog liever dan dat ik jou help! sneerde Avery nijdig, maar Jacob was niet onder de indruk. Maar dat kan geregeld worden. Hij knikte met zijn vingers en Avery schrok toen ze het koele lemmet van een mes tegen haar keel voelde drukken. Ze snoof diep in en durfde haast niet uit de ademen. Ze volgde de kapitein in haar ooghoek, terwijl hij langs de sirenenkooi heen en weer liep en treiterend langs de tralies gleed met zijn hand, wetend dat zolang Avery met het mes op haar keel stond, zij niets zouden doen. Avery had verwacht dat het hen niets zou schelen, maar misschien waren sirenen minder koelhartig als zij dacht.
Dus hier zijn jullie opties: of jullie vertellen me waar ik Pixie Hollow kan vinden, of ik snij haar mooie nek door. En jullie weten toch wat er zou gebeuren als arme Pan zijn hart zou breken?
Avery keek van Jacob naar de zeemeerminnen, maar zij lieten geen angst zien, enkel maar haat en nijd. Avery slikte. Vertel hem niets. Hij zal me toch wel doden.
Jacob lachte duivels naar haar. Zoals ik al zei, slimme meid. Hij knipoogde kort, maar in plaats van de warmte die ze voelde wanneer Peter dat deed, voelde ze nu enkel haar maag zich in een knoop draaien van walging en woede. Maar wat wordt het dames. De dood of de gladiolen? Hij glunderden bij de medeweten van de ironie achter zijn grap. Avery beet haar kiezen op elkaar en als blikken konden doden dan was het niet zij die het mes op de keel had. Ze wist dat de sirenen de juiste keuze zouden maken en die keuzes was niet haar leven.
Reageer (8)
Oke! NU MAG PETER BINNENVALLEN!
5 jaar geledenHahahaha nu wel ineens he
5 jaar geledenNou Peter, maak een beetje vooort en geef die irritante Jacob een schop onder z'n kont. Hup hup we hebben niet de hele dag jongen.
6 jaar geledenHahahaha :')
6 jaar geleden:p
6 jaar geledenGefeliciteert!
6 jaar geledenThank you! ^^
6 jaar geledenWat is die Jacob toch een kwal! Tijd dat Peter daar eens iets aan doet.
6 jaar geledenHe needs a good spanking that kid! Haha
6 jaar geledenProficiat! Krijgen we nu omdat we zo cool zijn er nog een? Pan moet een beetje doorkarren
6 jaar geledenHmm.. Verleidelijk! Vooruit! Morgen nog eentje!
6 jaar geledenJAAAAAAAAAAAA IK HOU VAN JE
6 jaar geleden