034 Elfjes en tintels
Avery hield goed in de gate waar ze langs vlogen, omdat ze niet wilde vergeten waar Pixie Hollow zich bevond. Duizenden gedachten en fantasieën hadden haar geest al overgenomen over hoe het eruit zag. In haar hoofd was het een grote boom, te midden van een open plek in het bos, waar elfjes in rond dartelden met hun gouden vleugels en prachtige gewaden. Ze werd er hoe meer hoe enthousiaster van.
Ze vlogen kriskras door het gebergten heen, zelfs tot achter de grote Sneeuwberg. En daar nam Peter eindelijk vaart af. Avery duwde haar kin omhoog om over Peter heen te kijken en haar ogen begonnen te schitteren bij het zien van de vallei dat zich aan de voet van de sneeuwberg bevond. Het bomen van het bos waar ze overheen vlogen waren omhuld in zoveel goud, oranje en rood dat het leek alsof de herfst zijn sporen permanent had achtergelaten. Er lag zelfs een pompoenveld. En aan de andere kant stond een prachtige boomgaard van Kersenbloesems, met velden gekleurde bloemen. De rivier die ontsprong vanuit de Sneeuwberg stroomde door de vallei tussen velden gevuld met zonnebloemen en palmbomen aan de rivier. Het was alsof de vier seizoenen elkaar kruisten en te midden hiervan, stond een grote, oude boom.
Nog voor ze de boom hadden bereikt klonk er gerinkel naast haar oor. Een schattig elvenvrouwtje met licht haar en een donkere blauwe jurk, zwaaide naar Peter. Avery keek glunderend naar het wonderlijke wezentje dat rinkelend naast hen vloog. Ze was zo wondermooi, met grote ogen die nieuwsgierig naar haar omkeken.
Ook fijn om jou weer te zien. Kun je laten weten dat we eraan komen? vroeg Peter haar en ze knikte en vloog weer weg.
Kun jij ze verstaan? vroeg Avery toen het meisje uit zicht was.
Jazeker. Het is niet zo moeilijk. Zolang je geloofd in elfjes is er een mogelijkheid dat je ze kan verstaan. Je moet alleen leren hoe.
Kun je het mij leren, Peter?
Dat zou niet hoeven. Wanneer je tot in het diepst van je hart geloofd in elfjes, zou je ze moeten kunnen verstaan. Daarom kunnen kinderen altijd met elfjes praten.
Oh, zuchtte Avery teleurgesteld, maar ik geloof in elfjes. Waarom versta ik ze dan niet?
Peter keek naar haar om en glimlachte. Geloof je echt tot het diepst in je hart? Geloof je je eigen fantasie, hoe gek ook? En geloof je in mij?
Avery staarde bedenkelijk vooruit. Misschien geloofde ze nog niet diep genoeg. Misschien zat ze inderdaad nog vast in die vertwijfeling tussen realiteit en fantasie, maar na alles wat ze had gezien in deze dagen, kon ze nog wel geloven in de realiteit? Ze had gevlogen, had geslapen in een nest aan een berg, was ontvoert door piraten en gekust door een zeemeermin. En nu had ze voor het eerst een elfje gezien. Magie was dichterbij dan ooit en ze kon het aanraken. Hoe kon haar hart hier nog aan twijfelen? Avery keek naar Peter en ze kon haar eigen vraag beantwoorden; omdat ze zelf nog twijfelden.
Plotseling voelde ze een warme gloed door haar heen glijden, alsof puur geluk haar hart had bereikt en zich nu door haar lichaam verspreiden. Ze voelde haar huid tintelen en had haast het idee dat ze zelf vloog. Ze zuchtte opgelaten en Peter keek verbaasd naar haar om. Gaat het?
Avery wist niet wat ze moest antwoorden. Ik voelde me net even raar.
Ik zal meteen landen, dan lopen we het laatste stuk. Peter maakte een duikvlucht, terwijl hij Averys lichaam vasthield op zijn rug, zodat ze niet zou vallen. Hij hield haar stevig vast toen hij haar op de grond zette en keek haar bezorgd in de ogen. Wat voelde je?
Ik kan het niet beschrijven, maar ik voelde geluk. Heel veel geluk en warmte. En alles begon te tintelen. Dat heb ik nog nooit gevoeld.
Peter bekeek haar onderzoekend, terwijl hij inspecterend een paar rondjes om haar heen liep. Toen kwam hij plotseling heel dichtbij en drukte zijn voorhoofd tegen dat van haar.
Avery's hart schoot in haar keel en voor een moment voelde ze weer een warmte door zich heen vloeien.
'Hm..' mompelde Peter. 'Je voekt niet warm, maar je wangen zijn wat rood.' Hij nam weer wat afstand. Je ziet niet ziekjes, maar we gaan de laatste paar meters wel lopen. Waarschuw me meteen als je je niet lekker voelt, oké?'
Avery knikte en volgde Peter door het grasveld. Ook hier zag ze tientallen elfjes af en aan vliegen, allemaal in verschillend gekleurd kledij en allemaal bezig met iets verschillend. Elke fee krijgt bij zijn of haar geboorte een taak die zijn moet uitvoeren,' legde Peter uit. 'Tinkerbell was een Tinker, zij repareerde dingen en bedacht uitvindingen.' Hij wees verderop. 'Dat zijn de lichtelfjes en daar vliegen wat waterelfjes. Er zijn een heleboel verschillende soorten. Te veel om op te noemen.
Goeiendag Peter! Een elfje in een geel tuniek kwam aanvliegen en zwaaide hem gedag. Avery bleef met open mond naar hem kijken. Peter! Peter ik kon hem verstaan! jubelde ze.
Peter glimlachte trots en Avery begon te blozen. Hij pakte zachtjes haar hand en kneep er een keer in. Dan denk ik dat je er toch achter bent dat je tot het diepst in je hart geloofd.
Avery knikte trots. Ja, ja dat denk ik wel.
Nu je de elfjes kan verstaan is er geen terughouden aan. Kom op, tijd om je voor te stellen. Hij gaf een rukje aan haar hand en rende met haar door het gras richting de grote boom.
Reageer (6)
Oeh! Ik ben benieuwd (:
5 jaar geledenJe schrijft heel erg belevend, gedetailleerd maar niet saai, met een originele twist aan de welbekende verhalen. En je verwerkt je eigen ideeen echt superleuk en goed met de bestaande verhalwn en films. Als ik je verhalen lees, heb ik heel erg het gevoel dat ik in die wereld zit, en, sorry mensen, maar op quizlet komt dat minder vaak voor dus ik vind dat wel iets wat eruit springt.
6 jaar geledenAhw dankjewe!! Vind ik echt super leuk om te horen, dankjewel dat je de tijd even nam! Ik denk dat ik hiermee goed antwoord kan geven op die vraag! Thankyouuu!!
6 jaar geledenJe schrijft heel diep tot in de kleinste details, en blijft soms over dingen als fantasieën doorgaan, wat andere mensen soms niet doen, en dat maakt het heel beeldig. En je heb gewoon een leuke fantasie^^
6 jaar geledenEn je hoofdstukje is heel schattig!
Dankjewel voor het beantwoorden van de vraag! Tof dat jullie allemaal de tijd nemen ^^
6 jaar geledenDat is de manier peter! Zo voel je of iemand warm is
maar als hij dat bij mij zou doen zou ik er absoluut geen probleem mee hebben 
6 jaar geledenMijn antwoord is ongeveer hetzelfde als Eva, als jij schrijft ben ik ook in Neverland en beleeft hetzelfde als Avery. Ik bedoel als peter nu naar mij zou komen zou ik hem meteen ten huwelijk vragen omdat ik dan de peter uit jou verhaal voor me zie.
Hahahaha ik zou elke dag koorts hebben als hij dan zo dichtbij zou komen
thanks dat je ook even de tijd wilde nemen! Ik denk dat leefdig schrijven wel een mooie is om te kunnen vertellen! ^^
6 jaar geledenJe vraagt beantwoordend: je geweldige beeldende schrijfstijl. Als je schrijft weet ik precies hoe alles eruit ziet en hoe de personen zich voelen. Je sleept me er helemaal in mee. Dat vind ik wat je anders maakt dan andere verhalen die ik gelezen heb (en ook geweldig)
6 jaar geledenSNEL VERDER WANT DIT IS TE VET CUTE
Super dankjewel dat je even de tijd nam die vraag te beantwoorden! Zou er zo van gaan blozen! Thank youuu!! ^^
6 jaar geleden