037 • L'amor
‘En toen heeft hij me hier gebracht.’ Avery zat in kleermakerszit op de paddenstoel in het theater en vertelde Lyria en Terence hoe Peter haar naar Neverland had gebracht.
’Ik heb Peter leren kennen door Tink,’ vertelde Terence, ‘eerlijk gezegd mocht ik hem in het begin niet, maar naarmate de tijd verstreek kwam ik erachter dat de jongen niets slechts in de zin had. Hij nam uiteindelijk zelfs mij mee op een avontuur, iets waar Tink altijd enorm naar uitkeek.’
Avery grinnikte. Ze kon wel raden waarom Terence hem niet mocht. Dat zette haar aan het denken. Tinkerbell was erg gehecht aan Peter en ze weet hoe zij had gereageerd op de komst van Wendy Darling, waardoor ze zich steeds meer begon af te vragen hoe Tinkerbell zou reageren op haar aanwezigheid. Ze begreep best dat Tinkerbell zich als een derde wiel aan de wagen zou voelen, maar dat zou Avery haar nooit toewensen. Ze was alleen doodsbenauwd dat Tinkerbell haar niet zou mogen en ze Peter er onbewust toe zou dwingen een keuze tussenbeide te maken. Het was enkel jaloezie die haar daartoe zou drijven, maar ze wist dat Tinkerbell te bekeren was. Ze was geen slecht persoon, daar geloofde ze Terence op.
’Avery, gaat het? Je kijkt zo beteuterd?’ Lyria legde een warme hand op haar knie en Avery glimlachte. ‘Ik vraag me af waar Peter is,’ zei ze.
’Heb je het met ons niet gezellig genoeg?’ grapte Terence en Avery schudde geschrokken haar hoofd. ‘Oh, nee, dat is het echt niet, maar normaal gesproken wijkt hij niet lang van mijn zijde.’
De twee wisselde een veel betekende blik af met elkaar. ‘Klinkt mij als l’amor.’ Lyria giechelde verlegen en Avery begon haar sputterend tegen te spreken.
'Oh meisje, het geeft niet! Die jongen is een droom,' zuchtte ze. 'Het is dat hij een mens is.'
Terence kon zijn lach niet inhouden, waarop Lyria hem een duw gaf. ‘Jij mag helemaal niets zeggen. Jij weet het nog slechter te verbergen.’ Ze wende zich weer tot Avery. ‘Maar je zei dat je ook verhalen verteld?’ vroeg ze dolenthousiast en Avery knikte. ‘Ik schrijf ze ook, al zijn ze niet erg goed.’
’Het zou me een eer zijn als je me iets liet lezen,’ antwoordde Lyria. Avery had zich nog nooit zo thuis gevoeld bij een ander meisje. Ze hadden zoveel gemeen met elkaar. Het voelde voor Avery alsof ze een verloren zus had teruggevonden. Voor het eerst sinds jaren had ze het gevoel eindelijk een echte vriendin te hebben gevonden. Ze werd gewaardeerd en geaccepteerd door de elfjes. Diep van binnen wenste ze dat zij allemaal naar haar school zouden gaan, zodat ze niet meer alleen hoefde te zijn. Tot de tijd dat ook die droom waargemaakt kon worden, genoot ze van de tijd hier in Neverland.
’Avery?’
De drie richtte hun aandacht op de ingang van het Theater, waar Peter door naar binnen kwam lopen met een mager elfje met vuurrood haar. Hij droeg een grote bril van waterdruppels, waardoor zijn ogen groter leken en het uniform van de Tinkers. ‘Dit is Bobble,’ legde Peter uit, ‘hij is een van Tinks vrienden en collega’s.’
Bobble maakte een korte buiging voor de meisjes en keek toen Avery. ’Fairy Mary heeft mij opdracht gegeven jullie de toestemming te verlenen om in Miss Bell’s huisje te overnachten totdat er een beslissing is genomen.’ Zijn stem klonk krakerig Iers. Avery keek Peter aan. Ze wist niet zeker wat ze moest denken over het in het huisje overnachten van de ontvoerde vriendin van Peter. Het klonk haar cru in de oren.
’Als dat het geval is dan zal ik Zelena wel even vragen voor wat meer Krimpstof.’ Terence stond op en vloog het theater uit. Ze keek hem na terwijl hij de zaal uit verdween en hoopte maar dat hij er niet te diep over na zou denken. Ze voelde zich al ongemakkelijk genoeg bij het horen van dit nieuws.
’Heb je de hele middag hier gezeten? Het is al bijna weer donker,’ zei Peter. ‘Ik heb je nog gezocht.’ Zijn ogen bewogen naar het elfje dat tegenover haar zat. ‘Volgens mij kennen wij elkaar niet.’ Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor.
’Ik ben Lyria. Terence heeft ons aan elkaar voorgesteld. Avery is het kind uit wiens lach ik ben geboren.’
Bobble keek Avery en Lyria verstrooid aan. ‘Fascinerend. Hoe kwamen jullie daar achter?’
’Dat wisten we niet,’ legde Avery uit en vertelde hen over Lyria’s vleugels en verteltalenten.
’Dat klinkt inderdaad alsof jullie voorbestemd zijn,’ zei Peter. ‘Wat goed dat ik je hier naartoe heb gebracht!’ zei hij zelfingenomen en Avery rolde met haar ogen terwijl ze hem een zacht duwtje gaf. ‘Jij bent in een woord verschrikkelijk, Pan.’ Ze keek opzij naar Bobble en plotseling schoot er een idee in haar hoofd. 'Bobble, mag ik je om een gunst vragen?' vroeg ze.
De roodharige elf kreeg een kop als een boei en knikte gehaast. 'Maar natuurlijk!'
Avery haalde het zakhorloge tevoorschijn. Het klepje hing piepend uit zijn groef. Ze gaf het aan hem. 'Kun je dit maken?'
'Dit is een verloren dingetje,' zei hij, terwijl hij het inspecteerde. 'Ik zal kijken wat ik kan doen, maar meestal is dit Miss Bell's afdeling.'
Avery knikte begrijpend. 'Probeer het, alsjeblieft.'
Bobble knikte en stopte het verloren dingetje in zijn zak.
Peter keek haar niet aan, maar hield toen zijn hand op. ‘Wil je ons excuseren, Lyria, dan vertrekken wij naar ons slaapvertrek. Zou je ons willen begeleiden, Bobble?’ Hij legde een arm om Avery’s middel, maar Avery schudde haar hoofd. ‘Terence is ondeugend geweest,’ zei ze lachend en steeg op.
Peter lachte uitbundig. ‘Die Stofbewaarder komt nog eens in de problemen als hij iedereen maar extra elvenstof blijft geven.’
Avery lachte, zwaaide Lyria gedag en volgde toen samen met Peter Bobble naar het huisje van Tinkerbell.
Reageer (4)
Cute ! Dit is echt een.super leuk verhaal 😊 ik hou er ook van hoe je peter pan en de Tinkerbell films combineert
6 jaar geledenHihi thaaanks
6 jaar geledenSuper schattig ^^
6 jaar geledenBedaaankt! ^^
6 jaar geledenDe elfjes zijn zo leuk! ^^
6 jaar geledenHihi thankyou! Ik probeer hierbij echt de tinkerbell films een beete te volgen, al is dat soms lastiger dan je denk haha
6 jaar geledenOh zo leuk jouw verhaal is echt als een drug!
6 jaar geledenStay in school! Don't so drugs! (Except this one..)
6 jaar geleden