039 • Het verschrikkelijke lot
A[/tab]very ontwaakte de volgende ochtend, uitgeslapen zoals ze dat nog nooit had gedaan. Sterke armen hadden zich om haar torso gewikkeld, als een slang om zijn prooi. Hij voelde zo warm tegen haar aan. En zijn haar zat warrig door de nachtrust. Ze glimlachte en wekte Peter met een kus op zijn voorhoofd. ‘Wakker worden slaapkop,’ zei ze lachend en ging overeind zitten.
Peter wreef slaperig in zijn ogen, alvorens hij overeind krabbelde en het bed uit stommelde. Anders dan de vorige keer leek het hem niet meer te schelen dat hij naast haar had geslapen. Misschien omdat zij het deze keer had gevraagd. Hij pakte kort haar hand vast, maar liet haar weer los toen ze hem aankeek, alsof hij zijn ongesproken woorden weer inslikte.
De zon scheen al door de kleine raampjes en alsof de elfjes wisten dat ze wakker waren, klonk er plotseling geklop op het deurtje.
Peter keek verbouwereerd en nog slaperig om naar Avery. Zij haalde haar schouders op en keek toe hoe hij de deur opende. Een vrolijk, zangerige stem klonk door het huisje toen Lyria haar entree maakte. ‘Wakker worden!’ riep ze. ‘De zon is allang op en iedereen is al druk in de weer!’ Ze vloog naar Avery toe en trok haar van het bed op haar voeten. ‘Jij gaat vandaag met mij mee,’ had ze besloten.
Avery knikte. ‘Als Peter dat niet erg vind.’ Ze keek smekend naar hem om en hij glimlachte alleen maar. ‘Ik houd je niet tegen.’
’Dat is mooi!’ Lyria wapperde haar vleugels boven het meisje, waardoor sprankelend elvenstof over haar lichaam dwarrelde.
’Wat ga jij dan doen, Peter?’ vroeg Avery, terwijl Lyria haar naar de deur trok.
’Ik heb nog wat dingen in te halen dat jou enkel zou vervelen. Ga, geniet van je dag.’ Hij glimlachte breed terwijl hij haar uitzwaaide. Avery zwaaide terug en volgde Lyria richting de rivier.
'Mevrouw Avery!'
Avery keek om en zag Bobble naar haar toe komen vliegen. In zijn handen hield hij het zakhorloge. 'Ik heb hem gemaakt!'
Glunderend pakte Avery het aan en gaf Bobble een dikke kus op zijn wang. 'Dankjewel! Het ziet er keurig uit!' Het gouden horloge was zelfs opgepoetst en glansde in het zonlicht.
'G-g-g-graag g-gedaan!' stotterde hij, terwijl zijn wangen knalrood werden. Hij drukte zijn bril verder op zijn neus en toen plotseling: 'plop!' Plofte de waterdruppels in zijn glazen.
Avery giechelde. 'Misschien moet je die ook gaan maken?' En toen vloog ze weer met Lyria richting de rivier, waar ze landden op een groot lelieblad, in het midden van de stromende rivier.
’Dit is het waterelfjes territorium,’ legde Lyria uit. ‘Geloof niet alles wat ze zeggen hoor. Ze zijn erg naïef,’ ze knipoogde en ging languit achterover liggen. ‘Ik kom hier enkel voor de stilte. Mag ik het zien?' Ze wees naar het klokje en Avery gaf het aan haar.
'Interessant!' Ze klapte het open en onthulde de foto aan de binnenkant. Ondanks het water was deze nog netjes gebleven. De foto toonde een jonge vrouw, met prachtig bruin haar en vriendelijke ogen. Het was een zwart-wit foto, maar de gelaatstrekken waren goed zichtbaar. Dat moet Jacobs moeder zijn geweest. Ze herkende haar niet in zijn duivelse gezicht. Zou ze weten wat er van haar zoon terecht is gekomen? Miste hij haar? De foto deed haar kort terugdenken aan haar eigen moeder. Miste zij Avery?
Avery ging aan de rand van het blad zitten en hield haar hand in het water. Ze tilde haar hand op, waardoor en nu een grote druppel in haar handpalm ballanceerde. Avery was geïntrigeerd door het klein zijn. Alles leek zoveel groter en ze zag zoveel meer dan ze normaal had opgemerkt; de libelle ’s verstopt tussen het riet, de kikkers wiens ogen net boven het water uitstaken en bovenal de waterelfjes die de spinnenwebben vulden met dauwdruppels. Dit deden ze met zoveel zorg, dat het haast hypnotiserend was om naar te kijken.
’Dames!’ Met een plof landde Terence op het lelieblad naast Lyria, waardoor Avery haast over de rand kukelde door de plotselinge golfbeweging.
’Lieve help!’ Lyria ging staan en gaf hem een duw. ‘Je gooit Avery haast over de rand.’
Terence lachte. ’Mijn excuses, ik had iets te veel vaart.’
’Dat blijkt,’ glimlachte Avery hem toe en klopte uitnodigend op het lelieblad.
Terence nam plaats en keek de beide dames aan. ‘Ik zag Peter richting de grote boom vliegen. Zou er al nieuws zijn denk je?’
’Niet naar mijn weet,’ antwoordde Lyria, ‘ik begin me ook af te vragen hoe lang het nog gaat duren.’ Lyria keek Avery vragend aan. Haar gezichtsuitdrukking werd plotseling een stuk grimmiger en Avery wist dat wat volgde geen leuk gesprek zou worden. ‘Het gerucht gaat dat jij op het schip bent geweest en nieuws hebt over de ontvoerde elfjes.’ Lyria keek beteuterd naar het blad. ‘Een aantal van mijn vriendinnen zijn meegenomen. Ik ben vreselijk bang dat ze iets zijn overkomen.’
Avery glimlachte bemoedigend. ‘Er is hoop, Lyria, ik denk dat de elfjes nog leven.’
’Avery vertelde de koningin dat ze waarschijnlijk in een houten kast opgesloten zitten,’ vulde Terence haar aan, die in de gate had dat Lyria nog van weinig op de hoogte was. ‘Hun stof wordt nog gebruikt voor de kapiteins rooftochten.’ Terrence keek Avery aan. ‘Mijn bronnen vertelde me dat Peter dacht dat Tink..-’
’Kapitein Jacob heeft gelogen, Terence,’ zei Avery fel. ‘Hij wilde zijn levenskracht vernietigen. Jacob wist dat zijn zwakte eenzaamheid was. Hij wilde dat tegen hem gebruiken zodat Jacob de macht zou hebben op het eiland. Ik geloof niet dat Tinkerbell dood is.’
Lyria ging plotseling overeind zitten. ‘Vertel me wat je hebt gezien in de kajuit. Ik kan een droombeeld scheppen.’ Ze ging op haar knieën zitten en keek Avery aan. Hoewel Avery er zelf aan twijfelde dat er nieuwe informatie aan het licht zou komen, bedacht ze zich dat de elfjes meer wisten over Neverland dan elk ander wezen hier. Misschien wisten zij iets dat zij niet wist. Ze vertelde haar alles wat ze had gezien in de kapiteinskajuit en Lyria maakte er een levensechte hologram van. Uiteindelijk keken ze uit op een gouden zee van glitters, dat de hele kapiteinshut afbeelden. Ze moesten zelfs een stukje omhoog vliegen om alles goed te kunnen zien en Avery merkte dat het zelfs de aandacht van een paar waterelfjes had getrokken.
’Dit was de kast met het slot. Het hout was anders dan de rest van het interieur en dat wekte wantrouwen in me op. Maar het zit potdicht, dus ik kon niets zien of horen.’ Ze keek Lyria en Terence spijtbetuigend aan en wenste dat ze beter had opgelet, maar de twee elfjes deerde het niets en wezen naar het volgende in de hut. ’En het bureau? Lag daar niets dat kon helpen?’ Lyria zweefde naar het bureau toe, waar boeken en perkamentrollen open lagen, maar waar geen tekst op te zien was. Avery bleef naast haar in de lucht hangen en Terence vergezelden de meisjes.
’Dit was een rol met de landkaart van Neverland. En dit waren boeken over natuur en aardrijkskunde, niet veel belangrijks. En er was een boek waar nog een kaart op stond, met allerlei cirkeltjes en kruisjes waar in grote letters: “Het Hart” boven stond.’
Naast zich hoorde ze Terence plotseling dramatisch naar lucht happen en ze keek hem geschrokken aan. Hij staarde met grote, paniekerige ogen vooruit en zijn hele houding leek gespannen. ‘Terence? Gaat het wel?’
’Weet je zeker dat dat er stond?’ vroeg hij, terwijl hij haar schouders ferm beetnam en Avery knikte. ‘Heel zeker.’
Terence’s ogen schoten plotseling terug naar Lyria. ‘We moeten naar de koningin. Nu!’ En hij vloog de lucht in, zo snel dat hij Avery en Lyria beduusd achter liet. De meisjes keken elkaar aan en vlogen met alle vaart achter de jongen aan richting de Grote Boom. Avery voelde haar hart in haar keel bonzen. Ze had geen benul van wat er aan de hand was of waar Terence zo van was geschrokken, maar zijn reactie baarde haar grote zorgen.
Terence vloog zigzag tussen het gras door en verongelukte bijna toen een schattig muisje bij het Tinkerdorp op zijn pad liep. ‘Sorry, Kaas!’ riep hij achterom en vloog weer door. Ze volgden de blonde jongen de kamer bovenin de boom binnen, waar ze de koningin aantrof tezamen met de ministers en Fairy Mary, deze laatste liet haast het boek in haar armen vallen toen de elf plotseling in de kamer verscheen.
’Terence, jaagt me de stuipen op het lijf,’ mopperde Fairy Mary.
’Jongeman, je onderbreekt een belangrijke vergadering,’ sprak de minister van de zomer, wie stilviel toen ze ook het andere gezelschap in de gate kreeg. Peter was al bij het gezelschap aanwezig en dat verraste Avery. Ze dacht dat hij andere dingen te doen had dat haar zou vervelen. Haar vragen werden echter opzij gedrukt door belangrijke zaken en Terence die begon te spreken.
’Het spijt me, koningin, allemaal,’ zei Terence hijgend, ‘maar dit is van groot belang.’ De ministers keken elkaar zorgwekkend aan.
’Spreek jongeheer, Terence,’ zei de minister van de winter. Het viel Avery op dat deze elf de enige was zonder vleugels, of er voor koos hier geen gebruik van te maken.
Terence knikte dankbaar. ‘Avery, Lyria en ik hebben wat ontdekt. U weet allen dat dit mensenkind gevangen was genomen door de Kapitein. Een belangrijke aanwijzing was haar aandacht ontgaan.’
Dat trof koningin Clarions interesse. Haar gelaat werd ernstiger en ze knikte bijna onopgemerkt zodat de jongen zijn verhaal kon doen. Peter was ondertussen naast haar komen staan, maar ze was te gefocust op het schouwspel voor zich om er aandacht aan te besteden.
’Avery vertelde dat ze in de kapiteinshut op een bureau een boek had zien liggen, waarin een kaart stond getekend van heel Neverland, met cirkeltjes op verschillende plekken op het eiland en kruisjes erdoor. Bovenaan de kaart stond in grote letters: ‘Het Hart’.
Avery begreep eerst niet waar Terence op duidde en keek naar de koningin voor verduidelijking. De blik die op haar gezicht verscheen was er echter een die Avery niet had gehoopt te zien; een van pure angst en wanhoop. De koningin keek om naar Avery en zweefde dichter naar haar toe. ‘Weet je zeker dat je dat hebt gezien, kind?’ Haar ogen stonden smekend, maar Avery wist dat ze haar moest teleurstellen. Ze knikte. ‘Dat weet ik heel zeker.’
Met een ruk draaide de koningin zich om naar de ministers, die ook allen met grote ongelovige blikken elkaar gade sloegen. ‘We moeten onmiddellijk naar Fairy Gary. Als dit waarheid is dan hebben we grotere problemen op handen.’
Reageer (8)
Oei...
5 jaar geledenAi, dat klinkt niet goed!
6 jaar geledenEn omg, ik was Kaas gewoon vergeten! De schattigste muis ooit!
Jaaa! Cutie Kaas!
6 jaar geledenAaaaah het hart!
6 jaar geledenis dat erg? Wat is het? Maar maak je geen zorgen elfjes team peter en avery fixen het wel!
Hahaha iedereen zit met zoveel vragen nu :')
6 jaar geledenPrecies! en jij bent degene met antwoorden dus opload maar gauw nog n hoofdstuk (werkt het?)
6 jaar geledenKudo for mahh burrito
6 jaar geledenYaahhss chickaa! Mucho gratias!
6 jaar geledenGuuurl, beter ga je even snel wat meer actie tussen Avery en Peter doen, if you know what I mean (;
6 jaar geledenNee, top hoofdstukje weer! Ik kan niet genoeg krijgen van dit verhaal en na elk hoofdstukje ben ik nog meer nieuwsgierig naar wat er allemaal gaat komen. x
Hahaha het is komt geen 16+ in hoor :') Avery en Peter zijn gewoon niet zo spraakzaam over de vreselijke ziekte van de liefde hihi
6 jaar geledenHoeft ook geen 16+, maar gewoon een lekkere pakkerd hier en daar
6 jaar geledenIk heb even gespiekt, en die komen eraan! (Naja.. I left the best for last, but a lot of romantic gestures!)
6 jaar geledenNiet te lang meer wachten hoor!
Ik vind je verhaal echt fantastisch....❤️
6 jaar geledenAhh dankjewel voor je lieve reactie! Er komt zeker meer romance aan!
6 jaar geleden