4

Iedereen keek Draco aan. Het duurde even voordat Draco het door had. Hij was een Zwaderaar niet een Griffoendor het was vast een fout maar Professor Anderling keek Draco aan als hint dat hij weg moest en naar zijn tafel moest lopen. Draco liep naar de Griffoendor tafel er werd niet zo luid geklapt als bij de andere mensen eigenlijk bijna niet. De klassen oudste ook een Wemel gaf hem netjes een hand. Draco nam de hand aan. 'Percy Wemel' zei de jongen. Draco knikte en ging zitten. Na een paar namen kwam de naam 'Potter Harry'. Er begon gelijk geroezemoes. 'De Harry Potter' hoorde Draco een paar keer mensen zeggen. Maar dat boeide Draco niet. Hij dacht aan de reactie van zijn ouders, vooral van zijn vader. Hij werd sowieso uit de familie gezet. Draco zat zo erg in zijn gedachten dat hij niet hoorde in welke huis Harry Potter was ingedeeld, maar hij wist het al aan het lawaai van deze tafel. Hij hoorde zelfs 'Wij hebben Potter, wij hebben Potter'. Iedereen van de tafel wilde Harry een hand geven. Als een na laatste was Ron Wemel die werd natuurlijk ook een Griffoendor. Nadat de laatste was ingedeeld stond Perkamentus op zei een paar rare woorden en ging weer zitten. De lege tafels stonden vol met allemaal eten. Draco schepte wat op toen hij een stem hoorde. 'Hoi ik ben Hermelien Griffel'. Draco keek op en zag tegenover hem Hermelien Griffel. 'Ik ben Draco Malfidus'. Hermelien knikte vriendelijk. 'He sorry van in de trein'. 'O dat geeft niet hoor je had je vrienden niet gekozen en hun (ze knikte naar Harry en Ron) reageerde ook niet aardig hoor'. Draco moest een beetje lachen. Draco had de hele tijd gezellig met Hermelien gekletst. Voor het eerst had Draco een fijn gesprek tijdens het eten, normaal was het altijd stil en kil. Draco vertelde dat hij uit een familie kwam waar iedereen in Zwaderich had gezeten. 'O maar er zijn zoveel families waar dat ook gebeurd is, als je familie van je houd vinden ze het niet erg'. Hermelien was heel lief voor Draco. Verder vertelde Hermelien dat ze uit een dreuzel familie kwam, normaal zou Draco dat erg vinden maar nu helemaal niet. Na het eten stond Perkamentus weer op. 'Ik wil een paar mededelingen zeggen. De eerste jaars moeten weten dat het bos op het schoolterrein verboden is.' Draco luisterde niet naar de mededelingen, hij dacht nog aan het gesprek met hem en Hermelien. Opeens ging iedereen staan. Ze gingen het schoollied zingen. Perkamentus zwaaide met zijn toverstok en er vloog een lang gouden lint uit dat bleef zweven en er gouden letters op kwamen. 'Iedereen mag zijn eigen melodie zingen en van je ene tweeë'.

Zweinstein, Zweinstein, Zwijnig Zweinstein,
Leer ons toch volop.
Of we nu oud en kaal zijn,
Of jong met een puistenkop.
Prop onze hoofden vol met weetjes,
Hopelijk voelen ze zich daar thuis.
Want nu zijn ze leeg en tochtig,
Vol vliegjes, stof en gruis.
Leer ons wat het weten waard is,
Maak ons ietsje minder dom,
Doe je best, dan doen wij de rest,
En studeren onze hersens krom.

Draco zong ook mee toen het lied klaar was keek hij lachend naar Hermelien, die lachend terug keek. Na het lied moesten de eerstejaars Percy volgen naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Draco liep naast Hermelien en Hermelien vertelde allemaal weetjes over Zweinstein die ze had gelezen uit Geschiedenis van Zweinstein. Draco luisterde vol indruk naar Hermelien. Draco zag soms wel wat kinderen naar hem kijken. Een Malfidus in Griffoendor heel bijzonder. Terwijl ze liepen kwamen ze nog Foppe tegen een klopgeest. Ze kwamen bij een portret van een dikke dame in een roze jurk. 'Wachtwoord?' zei ze. 'Caput Draconis' zei Percy. Het portret zwaaide open.