044 • Is dit afscheid voor altijd?
Avery keek tussen de bomen door. Peter zat vlak naast haar tussen de struiken gehurkt en ze keken naar het grote piratenschip dat in de baai lag te dobberen. Op een paar lantaarns na en de maan die de lucht verlichtte, was het aarde donker. Zelfs de oceaan leek gevuld met inkt. Er klonk bulderend gelach vanaf het dek, waar de piraten zichzelf vol gooiden met alcohol en kaartspellen speelden tot valsspelen zou leiden tot een gevecht.
Avery keek om naar Peter, die met fonkelende ogen naar het schip staarde. Ze vroeg zich af hoe groot zijn lust naar wraak op het moment was. Vanavond zou er veel gebeuren; ze zouden de elfjes redden en Jacob verslaan, maar toch bleef Avery vrezen voor Peters leven.
Ze richtte haar blik op de oceaan en zag een fel, blauw licht flikkeren boven het oppervlakte van de golven. 'Dat is Korafay,' zei ze en spande haar spieren aan. Het ging bijna gebeuren. 'Vertel ze dat we er klaar voor zijn,' sprak ze tegen de Verkennerselfjes die klaar stonden om ook een knipperlicht te creëeren.
'Ik hoop dat dit werkt,' fluisterde Terrence, die naast haar gezicht daalde. Lyria pakte zijn hand kort vast en gaf er een bemoedigend kneepje in, waarna ze elk op een van Avery's schouders gingen zitten. De lichtgevende staart verdween en er was nu niets meer te zien van de waterwezens en de indianen die gezamelijk richting het schip zwommen.
De indianen hadden met Avery ingestemd om te helpen. Net voordat Peter en Avery weer uit de indianengrotten vertrokken nadat ze een lang gesprek over het plan hadden gevoerd, nam Avery Tigerlilly apart en had haar het gerepareerde zakhorloge voorgehouden. 'Wat moet ik hier mee doen?' had ze gevraagd, maar Tigerlilly had Averys handen er omheen gevouwen en het tegen haar borst gedrukt. 'Iets dat bij het hart zit, zal daar altijd blijven. Ook Peter weet dat.' En dat was al dat ze had gezegd. Avery zat opnieuw met raadsels, maar had het horloge in Tinkerbells huisje op een plank gelegd en er niet meer naar omgekeken. Er waren nu belangrijkere dingen aan de gang.
Avery staarde naar het schip. Ze wachtte een tijdje en toen klonk er een doffe klap, gevolgd door nog een en nog een. De speren, concludeerde ze. Ze keek achterom naar de elfjes en gebaarde naar het schip, waarna de troep Verkennerselfjes op de boot afschoot. Het gevecht begon.
Het duurde niet lang voordat de piraten doorkregen wat er gaande was. Er klonk geroep, geschreeuw en het huiveringwekkende geluid van zwaarden die uit hun scheden werden getrokken. Kleine lampjes vlogen af en aan over het schip en toen klonk er het gekraai van een haan.
Peter pakte Avery's hand vast. 'Nu is het onze beurt.' Hij trok haar voorzichtig omhoog.
Avery beet op haar lip. Ze was nerveus. Er hadden de afgelopen dagen zoveel gedachten door haar hoofd gespookt, zoveel dingen die mis konden gaan en als het niet was voor Peters warme lichaam die elke avond tegen haar aangedrukt lag, dan had ze geen oog dicht gedaan. In zijn armen voelde ze zich altijd veilig, maar hoe kon ze zich zonder hem redden op een schip waar piraten achter haar leven aanzaten? Peter was niet bij haar en nog erger, misschien was dit de laatste keer dat hij bij haar zou zijn. Jacob was pienter en hij wist hoe Peter vocht. Wat als hij zou zegevieren?
Peter liep door, maar zijn arm werd kort teruggetrokken toen Avery stopte. Hij keek om. Avery staarde naar de grond en haar hand trilde zachtjes. 'Peter, wat als we niet meer terugkomen?' Ze schrok ervan hoe erg haar stem trilde. Ze voelde de warme handjes van Terence en Lyria op haar wangen. Lyria drukte zachtjes een kus op haar wang en vloog toen met Terence uit het zicht.
Peter keek haar aan. 'Dat gebeurt niet,' zei hij vastberaden.
'Maar wat als het wel gebeurt.' Ze voelde een brok opkomen in haar keel en probeerde hem krampachtig weg te slikken. Haar ogen vulde zich met tranen toen ze haar mond opende en toegaf wat al die dagen door haar hoofd had gespookt. 'Ik ben bang.'
Voordat ze nog iets uit kon brengen had Peter haar lichaam opgesloten tussen zijn armen. Alsof ze van plan was hem nooit meer los te laten, drukte ze zich tegen hem aan. Een enkele snik verliet haar keel, toen hij zijn vingers tussen haar rode lokken drong en zijn gezicht in haar schouder begroef.
'Luister naar me,' zei hij schor, 'ik laat niets met je gebeuren, Avery. Als ze je ook maar met een vinger aanraken, zal ik er zijn.' Hij nam wat afstand, zodat hij haar kon aankijken. Ook zijn ogen glinsterde van de tranen die hij zo goed probeerde te verbergen.
'Maar wat als ik jou kwijtraak?' Dikke druppels gleden nu over haar wangen. Het voelde alsof ze hem al haar leven lang kende, terwijl het in tegendeel andersom was. Maar ze kon zich geen dag meer zonder hem voorstelde. Dat wilde ze niet. Dat weigerde ze.
Peter veegde teder met zijn duim de druppels van haar wangen. 'Je zal mij nooit kwijtraken.' Hij kuste teder haar voorhoofd en keek haar glimlachend aan. De warme plek waar zijn lippen haar huid hadden geraakt goeide op, alsof ze een merk hadden achtergelaten.
Avery staarde diep in zijn bruine ogen. Hij loog niet. Ze wist dat hij niet loog en het kalmeerde haar. Alsof er niets meer was dat dit moment nog kon verstoren, bracht ze haar gezicht dichter naar hem toe. De jongen die geen gevoelens durfde te hebben, had die haar zojuist laten zien. Hij was veranderd, maar allemaal voor haar.
Gekraai klonk voor de tweede keer luid van het schip en Peter draaide bruusk zijn hoofd weg. 'We moeten nu gaan!' Peter sloeg zijn arm om haar middel en hij floot. Terence en Lyria kwamen vanachter het bladerdek te voorschijn en kropen weer op Avery's schouders. Ze keek even om naar Lyria, die bemoedigend glimlachte. Met haar elfje aan haar zijde, voelde ze zich een stukje beter. Ze hield zich goed aan Peter vast en toen vlogen ze naar het schip waar een groot gevecht op het wachtte.
Reageer (4)
Sterkte met Max, maar idd wel leuk dat je hond (is dat ook max?) in een film komt!
6 jaar geledenOnee...ik hoop dat alles goed komt. Maar aan de andere kant, zoveel Piraten zijn er nou ook weer niet...toch? Ze zijn toch overpowerd??
Ahw sterkte dr mee!
6 jaar geledenik hoop dat hin aanval fout gaat! Zodat ze het nig een keer moeten proberen. En nog een keer...en nog n keer. Zodat het verhaal nog heeeeeel lang duurt
snel verder!
6 jaar geledenOh ocharme, veel beterschap voor je hond!
aaawhhhh hondje beterschapjes!
6 jaar geledenen wat enorm spannend!!!!