Chapter 1O

||Serena Faith Young

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door opgetogen Emily.
      Met een kreun draai ik mijn rug naar het licht dat mijn kamer binnenstroomt. 'Nog vijf minuutjes,' protesteer ik. Slaperig wrijf ik met mijn handen in mijn gezicht.
      'Nee, nee, vandaag krijg je je eerste lessen van niemand minder dan moi!' roept Emily veelte enthousiast uit. 'Ik heb altijd al les willen geven. Misschien dat ik eens moet gaan navragen of ze nog leraressen nodig hebben.' Dansend en al verdwijnt ze uit mijn kamer. Met mijn deken.
      Direct kruipt er een rilling over mijn rug. Er mag misschien een zwak zonnetje schijnen buiten, maar het is nog steeds veel te koud en het tocht ook nog eens verschrikkelijk.
      Met moeite stommel ik mijn bed uit en doorzoek ik mijn koffer naar een of andere speciale zak die om mijn gips kan en waarmee ik probleemloos kan douchen. Als ik de plastic zak heb gevonden, loop ik naar de badkamer die ik deel met Claire en kleed me uit. Vervolgens bevestig ik de gipshoes en stap ik onder de douche. Ik laat een goedkeurende zucht horen als ik het warme water op mijn lichaam terecht voel komen. Douches kunnen wonderen doen. Letterlijk.
      Ik laat mijn gedachten afglijden naar mijn ouders. Ik heb mijn telefoon twee dagen geleden uitgeschakeld en niet meer aangezet, dus ik ben benieuwd hoeveel ik gemiste gesprekken heb als ik mijn telefoon weer aanzet. Het verbaast me dat ze Emily nog niet lastig gevallen hebben of haar op z'n minst een bericht gestuurd hebben.
      Als ik klaar ben met douchen droog ik me af en kleed ik me aan. Dankzij het gips dat ik nog zeker vijf en een halve week moet dragen kan ik geen strakke spijkerbroeken aan en sinds ik maar weinig jurkjes en rokjes heb, draag ik thuis maar gewoon wijde joggingbroeken. Bovendien zijn joggingbroeken zo'n beetje de definitie van mijn hemel. Vooral na een lange dag van trainen... niet dat ik me daar meer zorgen over hoef te maken.
      Ik glijd van de trap af naar beneden, wat me een afkeurende blik oplevert van Emily, die druk aan het bladeren is in verschillende boeken.
      'Je weet dat je ook gewoon kan vragen of iemand je naar beneden wilt tillen?' vraagt Emily retorisch, wetende dat ik dat toch niet zou doen.
      'Sure, whatever,' mompel ik onder mijn adem terwijl ik naast haar plaats neem aan de eettafel. Ik oog de woonkamer vanuit de keuken, maar op Claire en Sam voor de tv na, is er niemand in het huis.
      'Hier, terwijl jij eet ga ik wat dingetjes uitleggen.' Emily geeft me een bord met gebakken ei en ik bedank haar met een mond vol eten. 'Met welk vak wil je absoluut niet beginnen.'
      Ik bekijk de boeken met samengeknepen ogen en dan land mijn blik op het boek waar in koeienletters AARDRIJKSKUNDE op staat, maar het enige wat ik zie staan is: REN VOOR JE LEVEN, DIT BOEK IS HEL.
      Emily ziet het blijkbaar ook, want ze glimlacht liefjes en neemt het boek in haar handen. 'Laten we beginnen met aardrijkskunde, dat is niet zo moeilijk.'
      'Ew, vrouw, spreek voor jezelf,' mompel ik onder mijn adem.
      Emily lacht hardop en pakt er een schrift bij. Ze slaat beide open en ik slaak een kreun.
      'Hé Serena, ben je nou een meid of een watje!?' roept Sam niet onaardig vanaf de bank.
      'Hé Sam, lijkt het nou zo of kijk je gewoon graag naar My Little Pony's met mijn zusje van vier?' roep ik speels terug. Ik ken Sam nog niet heel goed, maar hij lijkt me een goede gozer. Zeker als hij zoveel van mijn tante kan houden, dat verdient ze.
      'Touché, Serena, touché,' hoor ik Sam mompelen, wat ervoor zorgt dat ik begin te lachen. Misschien is er toch een wereld buiten turnen.