H.33.

Het laatse stuk van het vorige hoofdstuk:
'Is... is mama terug?' zegt Ammay en het klinkt alsof haar keel wordt dichtgeknepen.
Eerst frons ik en dan krijg ik een vermoeden dat mij even aan mijn gezicht laat voelen.
Natuurlijk.
Mijn oog is blauw en er zit een snee bij mijn wenkbrauw, gepaard met een gebarsten lip en weet ik wel niet wat ze allemaal ziet.
'Nee. Nee, helemaal niet', stopt ik uit, waarna ik mij dwing rustiger te zijn,' Ik struikelde gisteravond en viel. Niet super handig, maar ja. Het valt wel mee.'
Even is ze stil.
'Echt?' vraagt ze voorzichtig.
Dan schuif ik naar haar toe en sla mijn armen om haar heen, druk haar hoofd tegen mijn borst en laat mijn wang tegen haar haar drukken.
'Waarom zou ik ooit tegen jou liegen?' en mijn stem trilt.