Agent Holemen: Nox Aeterna [Part 3]

Reageer (2)

• GossipGirl21

  Mooi geschreven.

  5 jaar geleden
• Snakey_Crowley

  Here we go!
  
  

  Op dit moment stond er zo’n monster op de weg, die compleet verlaten was.

  
  Dit klinkt alsof dat monster alleen is achter gelaten door zijn familie/vrienden
  
  

  De batterij van mijn geweer was bijna leeg,

  
  Sinds wanneer hebben wapens batterijen????
  
  

  En die man, Clint heette hij volgens mij, zal vast niet zijn pijlen missen.

  
  How dare you still my smoll precious his arrows. Also he'll miss them, it's Clint, He notices everything (well apart from stuff that needs to be heard)
  
  [quoteHet monster krijste het uit en rende op me af als een stier]
  Monster krijsen tegenwoordig *slik
  
  

  Geloof me, ik vermoord geen monsters voor de fun. Monsters zijn niet per se slecht en uit op moord. Ze zijn te vergelijken met dieren; ze verdedigen zichzelf als ze denken dat ze in gevaar zijn, wat ongeveer altijd is

  
  You've never been rightier before
  
  

  Ik liet de explosieve pijl los, maar die miste het monster en kwam terecht in het FedEx gebouw achter hem, om dan te exploderen.

  
  This sounds familiar but from what? Is this a joke to Stan Lee as a FedEx deliverer with the tony stank joke? Otherwise I have no idea
  
  

  dingen laten ontploffen is het enige goede dat je kan doen.

  
  WHAHAHAHA! leuk!
  
  

  Toen voelde ik een aardige duw tegen de pijl in mijn handen. Voorzichtig opende ik een oog. Het monster stond recht voor me en de pijl stak uit hem.

  
  Hoe dun is dat monster of hoe lang is jouw pijl???
  
  

  Vol afgrijzen liet ik het orgaan vallen. Het was een mensenhart, dat nog steeds zwak klopte.

  
  Uhm this is actually kinda gross. Though it reminds me of that part in Indiana Jones: Temple of Doom. Het enige wat mist is dat het hart in de fik vliegt. We zouden deze film een keer samen moeten kijken. Zoveel leuke scenes, zoals apenhersenen en soep met oogballen. Heerlijk!
  
  

  Ik veegde mijn hand af aan mijn broek, die al zo onder de vlekken zat dat het toch niet uitmaakte.

  
  Een handige tactiek, 'k pas het vaak toe
  
  

  Er liep namelijk een donkerrood figuur behoedzaam op me af, dus ik had reden genoeg om wakker te blijven.
  Niet dat het lukte. Voordat ik van mijn stokje ging, zag ik nog net dat de man hoorntjes op zijn hoofd had en ik besefte dat ik nu echt doodging.

  
  De eerste keer las ik over 'het donkerrood figuur' heen dus het eerste wat ik dacht toen ik man met hoorntjes las was: GROVER!
  
  

  toen had ze een dokters jas gestolen

  
  Somehow lees ik dit alsof ze de jas van The Doctor heeft gestolen... What years of fandoms can do to you...
  
  

  Ze had ‘Fight me, bitch!’ geroepen en de arme zuster knock-out geslagen met een taststok die ze van een slechtziende had gestolen. Toen was ze verdwenen in de vrijheid. ‘Het ging er echt wild aan toe, man,’ zei de slechtziende, die ik in de gang had opgepikt om te interviewen. ‘Ik dacht bijna dat ’t The Rock was die tekeer ging. Ik ben Lilith, trouwens. Kom ik nu op tv?’

  
  LIANNE! WOOHOOO! Also die laatste zin dat zie ik Lianne echt doen
  
  

  Eh, ja.’ Hij keek een beetje geïrriteerd. ‘Blijkbaar gebruikt ze míjn pijlen om die monsters tegen te houden! Dat kan toch niet!’

  
  Erg realistisch geschreven. Ik lees hier echt Clint.
  
  

  Hij trok me mee een kamer in, terwijl ik nog een bedankje naar Lilith riep en me afvroeg of zij zich wel kon redden.

  
  To be honest, ik dacht even dat met hij trok me mee een kamer in je iets heel anders ging doen.... oops....
  
  

  ‘Inderdaad.’ Bruce kwam de kamer binnen, zwaaiend met een papiertje in zijn hand. ‘Ze heeft een brief achtergelaten, voor jou.’ Hij gaf het aan Rivka.
  Rivka fronste en vouwde de brief open. ‘My dearest Rivka,’ begon ze.
  ‘Wacht,’ onderbrak Clint meteen. ‘Waar staat de komma? Na ‘dearest’ of na je naam? Dat is heel belangrijk.’
  ‘Clint,’ zei ik bestraffend. ‘Laat haar even verder lezen.’
  Ze ging door. ‘Ik raad je ten sterkste af om me achterna te gaan. Het is niet veilig. Ik weet hoe ik ze tegen kan houden en deze wereld kan beschermen, voordat het te laat is. Betreur alsjeblieft niet mijn dood.’ Rivka stopte. ‘Ze heeft hier nog iets doorgestreept.’
  Ik boog me naar de brief toe. ‘Al de terreur en horror, wanneer we ons afvragen waarom we het erg vinden…’
  ‘Oké, denk ik. Dan komt nog: Iemand moet iets doen en ik moet diegene zijn. Vaarwel, Lynn.’

  
  Lynn is such a drama queen... really
  
  

  ‘Wacht,’ onderbrak Clint meteen. ‘Waar staat de komma? Na ‘dearest’ of na je naam? Dat is heel belangrijk.’

  
  Clint snapt mijn struggle!
  
  

  De ringtone was niets anders dan Iggy Azalea’s Black Widow.
  …I’m gonna love ya, like a black widow…
  Met een uitgestreken gezicht haalde Clint zijn smartphone uit zijn zak, die dus de aanstichter was, en nam op. ‘Hallo? Natasha?’

  
  1. Ship je die twee?
  2. Ik zie het zo voor me hoe Clint zijn gezicht eruit ziet terwijl hij zijn mobiel pakt. Good writing!
  
  

  Hallway, Metro-General Hospital, New York City, New York, 10:39 PM EST, January 15th 2016
  Central Park, Manhattan, New York City, New York, 11:01 PM EST, January 15th 2016

  
  Okay, ik ga er hier vanuit dat je met dat ziekenhuis het Metropolitan Hospital Center bedoeld? Want die ander bestaat niet, althans niet in NY. Maar als ze dat rennen dan klopt de tijd alsnog niet cause lopend ben je al bijna een uur bezig, er vanuit gaand dat de stoplichten meezitten. En dan moet je Natasha ook nog zien te vinden in Central park.
  Just saying
  
  

  Zonder Bruce die me ondersteunde was ik waarschijnlijk gevallen. ‘Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er gebeurt?’ vroeg hij. Maar niemand van ons zessen kon hem beantwoorden.

  
  Poor Bruce
  
  

  Ik knipperde met mijn ogen en opeens was ik ergens anders.
  Het was nog steeds een grote stad. Er waren barsten in de straat en het sneeuwde. De skyscrapers waren veranderd in ruïnes. Het was dag en de lucht was donkergrijs en dreigend.
  Het was uitgestorven en doods.
  Ik draaide me om en daar stond Lynn, haar gestolen boog in de aanslag en haar geweer vast in haar riem. Ze keek me grimmig aan.
  ‘Waar,’ begon ik. Mijn stem trilde en klonk anders. ‘Waar zijn de anderen? En waar zijn wij?’
  ‘Dit is New York,’ zei ze.
  Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, dit kan niet New York zijn.’
  ‘Dit is New York,’ herhaalde ze. ‘De New York van míjn dimensie.’
  ‘Hoe…’ begon ik, maar ik had eigenlijk geen idee hoe ik verder wilde.
  ‘Ik weet het niet,’ zei Lynn. ‘Ik snap het niet. Jij hoort eigenlijk dood te zijn.’
  Dat had ik wel vaker gehoord. ‘Ehm, hoezo?’
  Ik zette een stap naar voren. Meteen ontstonden er nieuwe barsten onder mijn voeten. Het gerommel dat ik in mijn eigen dimensie had gehoord, klonk weer op, een stuk dichterbij deze keer.
  Lynn kwam naast me staan en pakte mijn hand vast. ‘We moeten terug.

  
  Drama
  
  

  Vastklemmend aan Clints armen probeerde ik op te staan en te zien wat er gebeurde.

  
  Mag ik hier shippen?
  
  

  Mijn laatste gedachte was: Oh, volgens mij ben ik nu degene die doordraait.

  
  Drama... Also kom je daar nu pas achter?
  
  

  Steve bedekte zichzelf en Bruce met zijn schild en Natasha probeerde met haar pistolen iets tegen het monster te doen.

  
  Why Steve do that? Ik bedoel Bruce is de Hulk, de Hulk beschermd hem wel. Remember dat hij zelfmoord probeerde te plegen en de Hulk de kogel(s) uitspuugde.Just saying (again) Also goddammit STEVE! HELP NATASHA!
  
  

  Versteend stond ik met mijn blik gefixeerd op het niets. Voor me waren er twee andere mensen, een knappe man in een donkerblauwe, lange jas en een andere man in een bruine, lange trenchcoat, die met warrig haar verwoed ijsbeerde.

  
  YAAASSSSSS! WOOOOHOOOO! DOOOOOWEEEEEDOOOOO! Finally some doctor! And some Jack!
  
  

  En ik moest een onmogelijke keuze maken. Ik was vrij letterlijk verscheurd tussen twee dimensies. Mijn lichaam was dan wel in het hier en nu (de droomwereld van hier en nu, althans) maar mijn geest was op meer plekken tegelijkertijd. Heel irritant.
  Ik was in de control room, maar ik was ook in een landschap dat uit niets meer dan ruis en statische zooi bestond. Daar hoorde ik die stem weer.
  Kies, als je wilt blijven leven.
  Ik sloot mijn ogen en de droom eindigde.

  
  D.R.A.M.A.
  
  
  Algemene Constatering: Je bent in dit hoofdstuk erg dramatisch. Not that I mind. I actually had to laugh quite a lot. Ook weer mooi geschreven en leuk gedaan. en please beantwoord mijn vragen!

  6 jaar geleden