H.35.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
'Een jaar of twee was mijn moeder veel boeken aan het kezen. Geen idee waarom. Vond ze leuk. Niet leuker dan ons slaan, maar goed', even is mijn stem heel bitter, maar daarna hervind ik de controle weer,' En ik kwam thuis en Ammay had een boek gepakt en alle scheldwoorden en gemene stukken eruit geknipt. Ze... ze zei dat het was omdat ze wilde dat als mama alleen maar blije zou lezen, ze mij misschien niet zou slaan. Ze had het niet over zichzelf. Ze deed het omdat ze mij veilig wilde houden. Onnodig om te zeggen dat wanneer mama thuis kwam ik haar heb verstopt en gezegd heb dat ik het gedaan heb. Ze moet nog steeds huilen als ze de littekens ziet die ik toen heb opgelopen.'
Even is hij stil.
'Ik... o... ik vi...' stottert hij.
Ik pak zijn hand vast.
'Kun... kunnen we gewoon even niets meer zeggen?'