H.45.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
‘Hey.’ zegt James dan na een seconde of tien.
Mijn mond voelt droog.
Ik slik.
Het helpt niet.
‘Hey.’ antwoord ik.
Na mij nog eventjes stil aanstaren loopt hij naar de klas met alcohol.
Hij pakt een glas en een fles met oranjegekleurde vloeistof.
Het ruikt scherp.
Misschien is het whiskey, maar ik weet het niet zeker.
Net wanneer hij in wilt schenken kijk ik op.
‘Wie is Lily?’ even verstijfd hij, van de zijkant zie ik zijn kaakspieren aanspannen.
Dan zet hij de fles neer.
En kijkt om.
‘Geoff zei... hij vroeg of je net zo veel om mij gaf als Lily. Wie is Lily?’ vraag ik, alsof hij niet al lang weet waar ik het over heb.
Zijn hele houding lijkt ongemakkelijk.
‘Lily...’ hij wrijft over zijn gezicht en komt dan aan tafel zitten, zwaar voorovergebogen. Zijn handen druilen ongemakkelijk door de lege lucht waar hij een glas drank mist,’ Lily was mijn zusje. Ze was nog maar veertien toen... ze is... ze is door een groep mannen verkracht en vermoord. Ik weet zeker dat LeNoir erbij was, maar ik heb geen bewijs.’
Zijn handen zijn tot vuisten gebald.
In de schaduw zie ik dat zijn ogen vol tranen zitten.
‘Ze leek op jou. Dezelfde ogen. Ze had zwart haar en was minder bleek, maar... het is haar houding. Jouw houding.’
Ik slik, zie hoe hij door de tafel in het niets lijkt te kijken.
Ik vraag mij af waar hij aan denkt, welke herinnering aan zijn zusje door zijn hoofd vliegt.
Zijn stem klinkt zacht, monotoon.
‘Ze leek zo erg op jou.’