Chapter 48

||Serena Faith Young

Zodra Jared luid brullend de woonkamer komt binnen rennen om Kim om haar nek te vliegen, spring ik op van de bank. Ik ren naar buiten en voor het eerst in mijn hele leven zie ik een van de jongens in wolfvorm. De wolf is enorm, nog groter dan een hengst en enorm gespierd. Zijn vacht is zilver, maar zodra zijn ogen de mijne ontmoeten weet ik direct dat Jake het niet is.
      Pas als Sam Thorn van de wolf zijn rug af haalt, realiseer ik me dat ze al die tijd op zijn rug heeft gelegen. Ze heeft haar ogen gesloten en ze ziet er verschrikkelijk uit. Ze is duidelijk wat afgevallen, haar haren zijn wild en ongetemd en ze is zo bleek dat ik me afvraag of ze überhaupt nog leeft. Desondanks wil ik op haar afrennen en haar de grootste knuffel ooit geven, maar Sam houdt me tegen.
      'Ze is te breekbaar op dit moment,' zegt hij waarschuwend. Hij loopt met Thorn naar boven, met Emily op zijn hielen. Ze hebben het over een dokter die moet komen en Embry, maar ik kan ze niet duidelijk verstaan.
      Eens seconde later komt een hysterische Embry de kamer binnengerend en grijpt hij mij stevig bij mijn armen. 'Waar is Thorn?' vraagt hij en zijn stem slaat doodsangsten uit.
      'In de badkamer bij Emily,' antwoord ik automatisch. Als Embry weg wilt lopen, grijp ik hem bij de kraag van zijn shirt, waardoor hij verplicht wordt om zich om te draaien. 'Waar jij niet heengaat.'
      'Wat?' roept hij uit alsof ik gek ben geworden.
      'Embry!' roep ik op precies dezelfde manier terug. Ik geef hem een corrigerende tik en kijk hem ongelovig aan. Hij kan toch niet verwachten dat het maar gewoon oké is dat hij naar Thorn kan gaan als Emily haar opknapt?
      'Wanneer moet ik haar dan zien?' roept hij uit. Hij gooit dramatisch zijn handen in de lucht.
      'Uh, misschien wanneer ze klaar is?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauwen. 'Dat zal geen uren duren.'
      'Oh,' antwoordt Embry alsof hij daar nog niet eerder aan gedacht had. 'Juist.'
      Tot mijn geluk gaat hij op de bank zitten en hoewel hij om de seconde naar de trap staart, lijkt het erop dat hij eindelijk na die vier dagen begint te kalmeren. Nog nooit heb ik iemand in zo'n staat gezien voor zolang.
      Ik kijk ik weer naar de deur. Quil is inmiddels al binnen gekomen en hetzelfde geld voor Seth en zijn zus, die de wacht moesten houden. Zelfs Paul, die blijkbaar de zilveren wolf is, is inmiddels weer terug. Langzaam begint een gevoel van paniek mijn lichaam in te sijpelen, waar blijft Jake? De jongens zouden toch niet zo vrolijk kunnen doen als er iets mis zou zijn met hun broer? En ze zouden hem toch ook niet zomaar vergeten?
      'Zo, alles onder controle, mevrouw Young?' klinkt ineens de bekakte stem van Jake vlak achter me.
      'Jake!' roep ik verrukt en veel harder dan nodig is uit. Ik draai me om en spring lomp in zijn armen. Het scheelt dat Jake zo sterk is, want anders hadden we nu samen op de grond gelegen.
      In een opwelling druk ik mijn lippen op de zijne en een bom van vlinders, vuurwerk en confetti gaat af in mijn lichaam. En voor een moment ben ik het gelukkigste meisje op aarde.

Speciaal voor XHeroes, hier is dan eindelijk het Seth verhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal: KLIK KLIKER DE KLIK KLIK