Scar 3

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
‘Maar... waarom bel je?’
Ja, waarom bel ik eigenlijk? Dat is echt een hele goede vraag. Het leek zo'n goed idee, maar dat geldt voor bijna als mijn ideeën. Ze líjken een goed idee.
‘Weet ik niet,' zeg ik. 'Ik moet... ik moet gaan. Tot morgen.’
‘Doei,’ antwoordt ze, heel zachtjes, en hangt dan op.
Ik leg mijn telefoon weer op tafel en buig voorover, sla mijn hoofd een aantal keer zachtjes tegen het hout. Waar sloeg dát nou weer op? Blijkbaar moet mijn telefoon een avond-slot hebben, of alcohol-test. Misschien wel allebei. Ik zou er een TED-talk over moeten houden. Dan kan ik mezelf nog meer voor schut zetten.
‘Shit,’ vloek ik zachtjes tegen het tafelblad.