Hoofdstuk 4

Voorzichtig pakt Muci de hand van Ray vast. Ze had, zoals altijd, warme handen. Een warme maar ook zenuwachtige glimlach verschijnt op haar gezicht.
      "Kom..." zegt ze zacht en trekt Ray voorzichtig mee. Bijna gehypnotiseerd loopt Ray met haar mee. Muci trekt hem door de menigte. Waarom was iedereen hier? Dezelfde reden dat zij hier waren?
De mensen keken bang, gefrustreerd, geïrriteerd of boos. Het was net of je een warm, negatief bos in loopt. Je kan niets zien, het is warm en vol met geluiden, geuren en drukte. De hoofdredenen dat Ray Muci niet los gaat laten.
      "Wat gaan we nu doen?" vraagt hij met een beknepen stem aan Muci die meteen stopt met lopen en zich naar hem toe draait.
"Wat wil je graag? Wil je hier weg, of wil je erachter komen wat de mensen hier doen?" Ze kijkt Ray doordringend aan.
"I-ik... ben bang, Muci..." Tranen ontwikkelen zich in de ogen van Ray. De jongen die de meeste mensen in de buitenwereld niet kennen komt naar buiten. Meteen sluit Muci haar armen om hem heen.
      "Het komt goed..." zegt ze zacht en strijkt over zijn rug, "Het komt allemaal goed." Ray zijn schouders gaan omhoog en hij kruipt dichter bij zijn grote zus. "Laten we hier weg gaan. We kunnen nog wel langs Lyze en Aeger gaan." Hij knikt en voor dat Ray het door heeft trekt Muci hem weer uit de menigte.

"Lyze! Aeger!" de stem van Muci galmt door het grote huis. Lyze woont in een rijke buurt, Muci had zich altijd afgevraagd waarom Lyze daar wel kon wonen, maar Muci zelf niet.
      "Muci?" een zangerige meisjesstem verbreekt de echo van Muci. Lyze staat bovenaan de trap en kijkt naar Muci. Meteen rent ze naar beneden. "Wat doen jullie hier?" vraagt ze langzaam en glimlacht onzeker.
"We... ik... wou weten of je niets had." Muci kijkt haar een beetje beschaamd aan.
"Dat is lief." Lyze grinnikt, "Ik heb niets." Ze doet een korte dans om te laten zien dat haar lichaam nog werkt. Ray grinnikt zwak.
"Weet je wat er aan de hand is?" vraagt Muci voorzichtig. Misschien weet Lyze dit beter.
"Ze zeggen dat het waar is..." antwoord Lyze langzaam, "Ik heb niet meer gekeken. Misschien kunnen we beter op het strand het bekijken?"
"Klinkt goed. Wil Aeger ook mee?" Stelt Muci voor. Lyze kijkt naar boven.
"Aeger ga je mee naar het strand!?"
"Ok."
      Lyze grinnikt door het korte antwoord van Aeger. Aeger is de tweelingbroer van Lyze. Toch lijken ze totaal niet op elkaar. Lyze heeft lichtblond, bijna wit haar, terwijl Aeger bijna zwart haar heeft. Langzaam loopt Aeger naar beneden en kijkt de drie tieners aan.
"Ook hallo." grijnst hij en blijft koeltjes staan. "Nou, wat staan we nog. Laten we gaan."
      De vier tieners lopen het huis weer uit. Aeger heeft altijd een ijzige persoonlijkheid. Juist precies het omgekeerde van Lyze. Hij is kortaf, snel boos, sluw... Eigenlijk alles wat een 'crimineel' nodig heeft. Maar wanneer hij je mag, wanneer je vrienden met hem bent. Ben je blij dat hij er voor je is.

De zucht van Lyze is het laatste wat nog gehoord wordt wanneer ze met zijn vieren bij het strand staan. Strand kan je het niet meer noemen. Het strand was al onder water en kleine goudgele en zilveren visjes zwemmen in het water. Balken en het puntje van het strandhuisje steken boven het water uit. Zou dit de toekomst van heel Atlantis worden?
      "Muci?" De stem van Ray trilt van spanning, "Gaan we dood?" Muci reageert niet, ze blijft naar het water kijken. "Vergeet me niet..." zegt hij zacht, "Beloof je dat?" Muci slaat haar ogen neer. "Beloof het." In de stem van Ray klinkt frustratie, "Muci."
"Ray... Je kan niet onthouden wanneer je..." Hier houdt haar zin op, Ray kan het zelf afmaken.