Love is...

“Wat ging er mis…”
Ik keek haar doordringend aan, wachtte op een degelijk antwoord.
“Net het zelfde als bij ons,” begon ze en nam een hap adem – niet dat ze nodig had –
“Je bent bang, Jazz. Je was bang om verstikt te raken en je vrijheid te verliezen. Iedere mand heeft het, maat alleen ja doet er dan hele domme dingen bij. Ze hield van je, net zoals ik toen van je hield. Ik ben je beste vriendin, ik hoor je te steunen en dat doe ik nu ook. Binnen een paar dagen gaat Jacob bij haar op bezoek en…”
“Hoe kan jij dat weten?”
Ze schudde haar hoofd,”Bella plande om met hem mee te gaan en Edward wil ook naar haar toe, maar dan niet met Jake, want die maakt hem misselijk.” Ze trok haar schouders op, normaalste zaak ter wereld.
“Edward, mist haar ook?”
“Wat dacht je nou? Edward had na Bella niemand menselijk om zich aan te hechten, hij heeft iets met ze… en nu zij weg is…”
Ik knikte, ik maakte niet alleen mezelf ongelukkig maar ook m’n familie. Ik had Edwards vriendinnetje afgepakt en Jacob… hij was nu ook weer alleen.
Ik fronste, hoe erg konden dingen zijn als je al medelijden kreeg met een wolf. Ik was egoïstisch, ik was niet de enige die haar nodig had, zij ook.
Nooit had de dood zo aanlokkelijk geleken. Waarom was ik de gene die voor eeuwig moest leven, ik had geen leger nodig gehad, alleen een leven samen met het meisje waar ik van hield. Samen met haar oud worden in een huis aan de rand van het strand, ze hield van de ondergaande zon en kinderen die prachtig zouden zijn, net als zij was. Ieder deeltje mochten ze van haar hebben, de wereld veranderen met hun eigen visie. De wereld is zo groot en je wil iets voor het terug doen, hun een leven geven was al meer dan genoeg. Ik zou dat nooit hebben, ik zou niets hebben, want haar had ik ook niet. Ik schopte de stoel weg, keek nog even naar Alice en rende. Gewoon weg, weg van alles wat ik hier had. Ik kwam niet meer terug, er was hier niets voor me enkel de pijn die overbleef. Ik zag de waarheid in haar ogen en het enige mooie in de wereld, nu spoelde mijn eigen pijn alle herinneringen weg. Wij waren perfect in alle manieren, liepen op een rechte lijn en niemand zou hem breken.
Liefde is… iemand achterlaten als dat het beste voor ze is.
Liefde is… denken dat alles beter met haar gaat gaan als je weg gaat.
Liefde is… Jezelf pijnigen als dat beter is voor de gene van wie je houd.
Liefde is… voorbij…