Death & Taxes | 33
MEER PIZZA 🍕🍕🍕
-
“Als je wilt, mag je de stoel hebben,” zei Vladimir. “Ik heb mijn mantel om op te zitten, wat de grond een stuk beter uit te houden maakt dan alleen jouw spijkerbroek.”
“Oh,” zei Bart. Hij had er niet over nagedacht hoe ze zich zouden installeren nu ze hier weer terug waren. Hij drukte een nieuw gevoel van teleurstelling weg. “Bedankt.” Hij ging zitten op de klapstoel, die nog steeds tegenover Ava’s graf stond. Vladimir positioneerde zich op de grond schuin naast hem, zodat ze allebei Ava’s kant op gedraaid waren, maar ook elkaar aan konden kijken. Bart voelde zich een beetje vreemd, nu hij zo boven Vladimir uit stak. Hij kon boven op Vladimirs hoofd kijken. Zijn scheiding was niet helemaal recht richting zijn kruin.
Vladimir opende de pizzadoos en staarde naar de inhoud.
“Is er iets mis?”
“Nee,” zei Vladimir, maar hij bewoog ook niet. Het duurde nog een tel tot hij zichzelf losschudde. “Ik had mezelf gewoon bijna weten te overtuigen dat die man niet daadwerkelijk zijn nummer op een servetje had geschreven en het op de pizza gegooid.” Hij draaide de doos een slag zodat de deksel niet meer Barts blik op de inhoud blokkeerde.
En inderdaad: daar lagen een paar servetjes, een stuk of drie, met op de bovenste in een zwarte marker haastig een reeks cijfers gekrabbeld, met eronder een naam - Xander - en een hartje.
“Je hebt niet eens een telefoon,” zei Bart, wat niet bepaald de gedachte was die het hardst om aandacht schreeuwde in zijn brein, maar wel de meest veilige om hardop uit te spreken.
Vladimir lachte, nog steeds verbijsterd. “Nee. Xander heeft pech.”
Bart kon niet echt met een ruk opkijken, want hij keek nog steeds neer op Vladimir, maar zijn ogen schoten wel omhoog van de doos naar Vladimirs gezicht. “Zou je hem anders wel bellen?”
“God, nee.”
Bart begon een beetje moe te worden van de rollercoaster die deze nacht was. Dit moment bracht een merkwaardige mix van opluchting, schadenfreude dat Xanders telefoon stil zou blijven, en opnieuw wat teleurstelling. Dat laatste was iets wat hij begon te accepteren. Vladimir had in de jaren zeventig een verloofde waar hij enorm verliefd op was en dit antwoord kwam erg onmiddellijk en erg beslist. Het waren hints naar iets wat Bart niet per se blij maakte, maar hij was niet doof genoeg om die hints dan te weigeren.
Vladimir had de servetjes uit de doos gehaald en op het gras gelegd, vettige kant die direct op de pizza had gelegen naar boven, zodat het telefoonnummer volledig uit zicht verdween. Hij pakte een stuk. Het droop met kaas en er viel een druppel vettigheid op zijn broek toen hij de doos aan Bart overhandigde. Bart pakte ook een stuk, sloot de doos om de pizza enigszins warm te houden, en zette de pizza naast een van de stoelpoten, tussen hem en Vladimir in.
“Het verbluft me gewoon nogal,” zei Vladimir, tussen twee happen pizza door.
Bart nam niet de moeite zijn antwoord tussen happen door te plannen en sprak gewoon met volle mond. “Wat? Hoe goed de pizza is?”
“Nee, ik bedoel- Wie valt er in vredesnaam voor een man in vampierkostuum op een begraafplaats midden in de nacht?” Vladimir was schijnbaar zo geschokt hierover dat hij een moment de overgebleven helft van zijn pizzapunt compleet negeerde. Hij schudde zijn hoofd, en hij zag er inderdaad verbluft uit. “Wat is dat voor persoon?”
Bart verslikte zich, en niet zo’n klein beetje ook. Hij hoestte alsof hij een long probeerde uit te spugen en er vlogen wat stukjes pizza door de lucht die gelukkig verdwenen in het gras. Vladimir klopte hem op zijn rug.
“Gaat het?”
“Jep,” probeerde hij te zeggen, maar het kwam eruit als nog een luide kuch. Hij veegde een traan uit zijn ooghoek, slikte, en probeerde het opnieuw, nu met meer succes. “Ja, prima. Er schoot iets in het verkeerde keelgat.”
“Ik heb geen water meegenomen,” zei Vladimir, alsof het iets was waar hij zich voor moest verontschuldigen. “Misschien hadden we dat ook moeten bestellen.”
“Misschien,” zei Bart, maar het kon hem eigenlijk geen zier schelen. Hij wilde erg graag terugkomen op dat vorige punt dat Vladimir had gemaakt. “Ik denk trouwens niet dat het zo heel bizar is.”
“Wat niet?”
Bart haalde zijn schouders op. “Die bezorger.”
Vladimir had zijn stuk pizza op en pakte niet meteen een nieuwe. Hij liet zijn handen op zijn gekruiste benen rusten en fronste naar Bart. “Echt?”
Reageer (5)
JA ZEG HET. I DO.
6 jaar geledenbart honey geloof je nou echt dat de man met de cape compleet 100% heteroseksueel is
6 jaar geledenoh liefje
Bart leeft in een fantasiewereld waar weerwolven bestaan en vampiers hetero zijn
6 jaar geledenje gaat me niet vertellen dat hij hetero is inge ik geloof het niet ik vertrouw het niet ik WEIGER
6 jaar geledenanders ga ik me straks weer zetten tot een death & taxes fic en ik ben net klaar met dingen aaa
overigens, concept: eigenlijk was dit een toegeving dat dit allemaal bedacht is en dat het eigenlijk Bart is die dit droomt in een coma
6 jaar geledenOh nooo, nou is de grote plottwist al gespoild! Ik zou dit willen escaleren door te zeggen dat ze stiekem de hele tijd al dood waren, à la Lost, maar dat is iets wat vanaf het eerste hoofdstuk eigenlijk al niet echt werd verborgen, dus ik gok dat dat na dertig hoofdstukken niet meer werkt als twist.
6 jaar geledenEn ik vind het heel erg lief dat iedereen zich zoveel zorgen maakt om Barts liefdesleven, gossie. Ik vind het ook heel lief dat iedereen lijkt te denken dat ik tijdens halsoverkop NaNo sprints waarin ik alles zo simpel mogelijk probeer te houden opeens een compleet onverwacht einde zou schrijven, alsof happy ends niet het enige zijn waarvan ik weet hoe het moet. (Is dit een echte spoiler? Ik weet nooit of "hoi ik ben inge en mijn naam staat voor 'alles wat ik schrijf heeft een happy end'" telt als spoiler bij een individueel verhaal)
“Ik denk dat het niet zo bizar is”
6 jaar geleden“Echt?”
“Zoiets heet gay. En dat ben ik. En jij straks ook”
"Straks ook" vind ik zeer onheilspellend klinken, oh jee. Verspreidt dit zich net als weerwolf-zijn? Bijt Bart straks Vladimir en dan zijn ze opeens verliefd? Ik zou het moeten weten, want ik heb het vervolg zelf geschreven, maar ik zit toch op het puntje van mijn stoel hier.
6 jaar geledenOH SHIT
6 jaar geledenIK WEET WEER WAAROM DIT EEN BELLETJE DEED RINKELEN
Het concept van weerwolven en bijten en homoseksualiteit op een hoopje gooien, bedoel ik: JIP HEEFT DAAR OOIT EEN VERHAAL OVER GESCHREVEN (hoi Jip, als je dit leest).
... wat weer was gebaseerd op een rare tekening van mij, blijkbaar (oh god wat was ik aan het doen), wat volgens mij weer voortkwam uit een gedeelde grap in het Perciver topic en waarschijnlijk echt die context nodig heeft, en fuck, waarom heb ik hiernaar gelinkt, dit is het soort ding dat diep begraven had kunnen blijven (sorry Jip, als je dit leest)
6 jaar geledenO MIJN GOD INGE ik dacht dat dat diep weggestopt bleef NEE
6 jaar geledenHoewel ik wel eventjes moet zeggen dat ik best wel onder de indruk ben van de tekening, nog steeds??? je hebt best wel wat tekentalent, omg, perce en oliver leken echt op mensen
6 jaar geledenNOPE HELAAS (SORRY)
6 jaar geledenEn ik gok dat ik definitief een reference plaatje had dat ik heb overgeschetst, dus eigenlijk kan alleen de eer voor het handschrift en de regenbogen echt aan mij worden toegedicht.
Hahahaha I am so gonna read this
6 jaar geledenIk ook alleen het idee al klinkt geniaal. Dat zou typisch iets voor mijn klasgenoten zijn ook, onze iets geweldigs en gays te bedenken
6 jaar geledenNu snap ik meteen waarom ik ook 7 pb's had zonder iets te doen of ook maar online te zijn...
Wie valt er in vredesnaam voor een man in vampierkostuum op een begraafplaats midden in de nacht? Bart
6 jaar geledenIk had niet evrwacht dat hij het al zou hinten nu al tbh.
Bart is ook tot de conclusie gekomen dat het antwoord op die vraag Bart is. Bart is hier niet blij mee. Bart heeft nu een probleem, maar gelukkig is Vladimir een idioot. :'D
6 jaar geledenghaha
6 jaar geledenAaaaah Bart gaat zijn liefde verklaren *cheerleadsmiley*
6 jaar geledenVladimir is licht in shock haha.
Vladimir is inderdaad een klein beetje overdonderd, die arme man. Ik denk dat weinig wezens 's ochtends hun vampierkostuum aantrekken met de gedachte "hell yes, vandaag ga ik een heleboel mensen verleiden op een begraafplaats!" 👻
6 jaar geleden