Chapter 2

Waar blijft Raquel nou. Dacht ik ongeduldig. Ding Dong. Dat was de bel, ze was er éindelijk. Het heeft echt een eeuwigheid geduurd. “Hey Quel, je bent er-”. Maar het was Raquel niet, met grote ogen en een mond die een klein stukje openhing keek ik naar het meest prachtige schepsel op aarde. “Uhm..” zei ik terwijl ik een blik naar de spiegel achter me wierp. Ik zag er niet uit. Mijn haar zat ik een slordige staart, ik had een lelijke, ouwe korte broek aan en een ouwe, veels te grote sweater. In shock sloeg ik de deur dicht en rende ik naar de spiegel, ik deed mijn haar los en liet het over mijn schouders hangen, het broekje deed ik uit, want die was echt te lelijk voor woorden, maar hij zat wel lekker. “Hei” zei ik nonchalant toen ik de deur opendeed. Tom keek me stomverbaasd en -misschien lag het aan mij-, bijna kwijlend aan. “Kom binnen”zei ik. “Dankje.”zei hij. “Hey, het spijt me. Ik had vanmiddag niet zo onbeleefd tegen je moeten doen, het was nergens voor nodig, het was alleen... ja, ik was nogal verbaasd dat iemand, en vooral een meisje, een grote bek tegen me opzette, de meeste mensen zeggen alleen maar ja en amen, min mijn broer en vrienden natuurlijk”zei Tom verontschuldigend. “Maakt niet uit, ik moet niet zo brutaal zijn tegen iedereen”zei ik ook verontschuldigend.”Maakt niet uit, brutaal is goed”zei hij. “Maar niet als het je in de problemen brengt”zei ik, en zo raakten we aan de praat.

Toen was hij alles waar ik op gehoopt had, jammer genoeg bleef dat niet zo


Read
React
Love

~
Kudo's en reacties zijn more than welome