Opdracht 1 - Most Romantic Of Them All

Door de bladeren aan de bomen in het park, valt het zonlicht fragmentarisch op de grond. De kleine stukjes van de lucht die her en der zichtbaar zijn tussen alle natuurtinten, tonen een strakblauwe lucht. Het is hoogzomer. De vogels fluiten, de mensen die passeren dragen allemaal T-shirts en korte broeken en de geur van zonnebrand hangt in de lucht.
      Een stelletje loopt hand in hand over het bospaadje. Het blonde meisje is een heel stuk kleiner dan de jongen waar ze naast loopt en heeft haar hoofd tegen zijn bovenarm gelegd. Ze zegt iets en de jongen grinnikt. Zijn lach is een aangenaam geluid dat door de natuur klinkt. Hij houdt stil en drukt een kus op haar voorhoofd. Ze fronst verward glimlachend haar wenkbrauwen, terwijl zijn hand naar zijn zak gaat.
      ‘Wat is er?’ Als de jongen geen antwoord geeft grinnikt ze. ‘Kom op, je doet de hele dag al bloednerveus.’
      ‘Helemaal niet!’ Het meisje trekt haar wenkbrauwen op en de jongen lacht. ‘Oké, misschien toch een beetje. Het zijn gewoon alle namen.’ Hij trekt haar naar zich toe en laat zijn armen om haar middel vallen. ‘Je hebt gewoon veel te veel familie,’ verklaart hij quasi serieus. De plagende lach glijdt echter van zijn gezicht af, terwijl hij het voorwerp uit zijn zak pakt en op één knie zakt.
      ‘Als je het me zou willen toestaan, zou ik die familie nog veel groter willen maken. Liefste Lea,' hij grijnst als het meisje sprakeloos haar handen voor haar gezicht slaat. 'Wil je met me trouwen?’
      Het beeld van het idyllische paar schiet ineens alle kanten op als ik enthousiast overeind spring en triomfantelijk de persoon naast me platdruk in een knuffel. Gillend van blijdschap springen Natalie en ik door de kamer, terwijl het gelukkige paar uit het filmpje achter ons staan te grijnzen.
      ‘Ik wíst het!’ Triomfantelijk schieten mijn ogen van mijn zus naar haar verloofde en weer terug. ‘Jullie zijn het meest geweldige stelletje ooit!’ Even lijkt het alsof ik mijn kalmte nog enigszins kan bewaren, maar nog geen twee seconden later ben ik weer met Natalie aan het springen.
      ‘Gefeliciteerd Lee!’ Het blonde meisje neemt de felicitatie glimlachend in ontvangst en leunt tevreden tegen Tim aan. ‘En wat een leuk idee om het te filmen, Tim!’
      Natalie wiebelt met haar wenkbrauwen. ‘Supercute!’
      ‘Zo hoopte ik te ontsnappen aan het kruisverhoor dat je zonder twijfel al had voorbereid. Plan geslaagd?’ Zijn lage stem klinkt plagerig, maar niets ter wereld kan de grijns nu ooit van mijn gezicht halen.
      ‘Hebben jullie al een datum? Of een locatie? Hoelang gaat de gelegenheid duren? Heb je al kleuren bedacht die je graag zou willen zien?’ Tim barst in lachen uit en plant een kusje op Lea’s hoofd.
      ‘Blijkbaar niet,’ beantwoord hij zijn eigen vraag. Ik grijns en probeer mijn armen om hen allebei heen te slaan.
      ‘Oh Lee, ik ben zo blij voor jullie!’
      Grinnikend legt Lea een hand op mijn arm. ‘Rustig Maya.’ Liefdevol blikt ze omhoog naar Tim en knijpt even in zijn hand. ‘We hebben nog helemaal niets geregeld. Het is ook een eindeloos gedoe, dus ik zou nog maar even wachten met het uitzoeken van een jurk. Straks sta je met een cocktailjurkje te bibberen in de sneeuw!’
      ‘Alsof je haar nu nog stoppen kan, Lee!’ Natalie is een stuk kalmer dan ik, maar ook zij staat onophoudelijk naar haar zusje te grijnzen. Voor even ben ik één van de meest gelukkige mensen ter wereld.