CHAPTIRE ONZE

Valentina Emily DuPont

Die avond wenste ik dat ik terug was op school, want ondanks dat daar voor een moment een akelige sfeer hing, was het tien keer beter dan de sfeer die hier hangt.
      Mijn moeder zit naast mij, met precies dertien boontjes op haar bord, anderhalve aardappel en een mini stukje vlees. Haar haren zitten nog steeds opgestoken en nu ik erover nadenk, kan ik geen moment voor me halen dat ze iets anders aanhad dan een kreukloos mantelpakje en opgestoken haren.
      Mijn zus heeft precies dezelfde portie op haar bord, als niet minder. Ik weet niet hoe ze het doen, keer op keer zo weinig eten, maar eerlijk gezegd kan het me niet interesseren. Ik eet minstens twee keer zo veel, wat misschien ook verklaart waarom ik breder ben dan die twee bij elkaar, maar gek genoeg ben ik er trots op. Dat ik me niet laat beïnvloeden door dit gekkenhuis van een gezin.
      Alexander daarentegen denk alleen maar aan zichzelf. Hij spoort mijn moeder en zus niet aan om meer te eten en ik durf bijna te wedden dat hij blij is dat er meer voor hem over is.
      Des te langer ik naar de mam die mijn vader moet voorstellen, des te minder ik snap waarom iemand met hem vreemd zou gaan. Hij is niet knap en niet gespierd. Noch is hij grappig of heeft hij charmes, voor zover ik weet. Zijn neus is te groot, zijn lippen zijn net iets te breed en zijn buik net iets te vettig.
      Ik kom tot de conclusie dat die secretaresse vast hoopte op een loonsverhoging of betere functie. Helaas voor haar is mijn vader niet alleen de laatst opgenoemde dingen, maar ook een beetje egoïstisch en erg op zijn centen gesteld.
      ‘Dus hoe was het op school?’ vraagt mijn moeder ineens. Haar stem klinkt onaangenaam en kil, niet als de stem van een moeder. Ik vraag me af waarom ze de vraag überhaupt gesteld heeft, sinds het duidelijk is dat ze vrij weinig om ons geeft.
      ‘Ik heb wiskundehuiswerk op gekregen,’ is het enige wat Crystal zegt. Alsof pap en mam dat wat kunnen schelen. Het is haar eigen probleem dat ze voor het eerst in een jaar niet dronken, stoned en naar school is geweest op hetzelfde moment.
      ‘Wat interessant, en jij, Valentina?’ vraagt Alexander met zijn grote mond vol.
      Ik stop een hap boontjes in mijn mond en kauw asociaal met mijn mond open, om Alexander na te doen, voordat ik antwoord. ‘Ik denk dat ik wel een paar aardige mensen heb ontmoet.’
      ‘Sinds wanneer ga jij met mensen om?’ vraagt mijn moeder verbaast. Ze heeft haar perfect geëpileerde wenkbrauwen opgetrokken en heeft geschrokken haar vork op de tafel gelegd.
      ‘Kom op nu, Madeline, waar slaat dat op?’ vraagt Alexander spottend, terwijl hij zijn hand op die van mijn moeder legt.
      ‘Blijf met je gore poten van me af,’ snauwt mijn moeder direct met een stem die zo scherp is dat het nog door het taaiste stuk vlees zou snijden als een mes door boter. Ze slaat de hand van Alexander met een luide tik weg en Crystal barst in lachen uit, haar lege ogen op het tafereel voor ons gericht.
      Ik voel me ineens misselijk en benauwd worden. Ik pak een servetje van de tafel, veeg mijn mond schoon en schuif mijn stoel weg van de tafel. Alles om afstand te creëren van deze situatie.
      Ik weet niet hoe snel ik naar mijn nieuwe kamer moet vluchten, waar mijn trouwste vriend me al staat op te wachten. Enthousiast springt Lupus tegen me aan, mijn handen likkend.
      ‘Ja, we gaan zo een eindje lopen,’ glimlach ik naar de enorme pup.