Proloog

“Het is over Jenn, het is gewoon over oke?”
De laatste woorden die Alex zei voor hij de deur achter zich dicht trok.
Nu, twee uur later spoken de woorden nog steeds door mijn hoofd. Na meer dan vijf jaar besluit hij met die woorden te kunnen vertrekken en mij gebroken achter te laten. Vijf jaar zijn we samen geweest en de gedachten dat het ooit tussen ons zou kunnen eindigen is nooit in me opgekomen. Vijf jaar lang was hij het waar mijn aandacht naar uit ging. “Maar nu is dat over Jenn” mompel ik naar mezelf. Nu kan ik mijn aandacht ergens anders op richten.
Nieuwe mensen, nieuwe vrienden. Als hij mij kan laten vallen voor een ander, heeft het geen nut om over hem te blijven huilen.
Vanavond ga ik uit, vanavond ga ik alles wat met Alex te maken heeft vergeten. Vanavond ben ik voor het eerst in vijf jaar vrij.

De kroeg waar ik in beland heet heel creatief De Kroeg. Het ruikt er naar bier en zweet en er zijn teveel mensen dan het maximum aantal dat erin kan. Toch krijg ik het voor elkaar om me tussen de op elkaar geplakte mensen te wurmen en een plekje binnen te verkrijgen. Vlak bij de bar.
“Oeps” Verschrikt kijk ik naar mijn shirt waar nu een grote vlek op zit. “Sorry” hoor ik iemand naast me schreeuwen om boven de muziek uit te komen. De jongen heeft een plat, boers accent en lijkt oprecht sorry voor zin actie.
Ik glimlach zwakjes naar hem en wapper een beetje met mijn shirt om duidelijk te maken dat het wel droogt.
“Doe je mee met een drankwedstrijd, ik trakteer” vraagt hij tot mijn verbazing en voor even denk ik dat ik hem verkeerd heb verstaan. Wie vraagt er nou een wildvreemde om mee te doen met een spel wat je al met je vrienden aan het doen bent.
Nieuwe vrienden maken Jenn, niet vergeten.
Ik adem diep in voor ik naar hem glimlach. “Lijkt me leuk” schreeuw ik terug en hij lacht terug. “Ik ben Joost.” Zegt hij terwijl hij eens shotglaasje in mijn hand duwt. “Na ieder rondje moet je een opdracht uitvoeren die de rest verzint.” Legt hij uit en ik knik dat ik het begrijp.
“Jongens dit is-“ hij draait zich vragend om naar mij en ik roep mijn naam. “Dit is Jenn, ze doet ook mee” uit de groep jongens klinkt een enthousiast gejuich op wat me aan het lachen maakt. “Je hebt geluk, we hebben al een paar rondjes gehad. Ik ben Armin” stelt de jongen met de zwarte haren zich voor. Aan zijn blik te zien heeft hij al meer dan een paar rondjes gehad maar ik besluit er maar niks over te zeggen.
“3”
“2”
“1”
Als ik zie dat ze hun drankje achter over slaan doe ik ze snel na en wacht af wat ze erna gaan doen. De eerste opdracht is nog te doen en we eindigen met ze zevenen wankelend op een barkruk.
Zes rondjes later lijken de opdrachten steeds moeilijker te worden en na nog een paar rondjes zijn ze ronduit onmogelijk.
“A, B, D, G, M,-”
“Uurrh” Roept Joost luid en afkeurend en verschrikt kijk ik naar hem op.
“Ik deed het goed!” protesteer ik en hij schud teleurgesteld zijn hoofd. “De P komt naar de G sukkel”
“Ja, ken je alfabet” roept Yuri “Je krijgt een extra opdracht” Boos snuif ik en zet het glaasje boos op de bar.
“Zoen met Joost!” roept Armin luid door de kroeg en zijn vrienden vallen hem juichend bij. “Als je niet durft moet je voor de hele kroeg een rondje geven”
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en kijk hem uitdagend aan. “Wie zegt dat ik niet durf.” Sis ik en ik draai me naar links om en kijk recht in de bruine ogen naast me. Een volle minuut staar ik hem aan om mijn wilskracht bijeen te schrapen en richt mijn blik op zijn gezicht.
“Verkeerde” mompel ik dan verontschuldigend terwijl ik me naar rechts draai waar de echte Joost wel zit. Zijn grijze ogen kijken me twinkelend aan en lijken me uit te dagen. Alsof ze zeggen van kom op dan, je durft het toch niet.
Onder luid gejuich van geloof ik de gehele kroeg buig ik me naar voren en druk mijn lippen op die van hem.
Zonder ook maar te twijfelen legt hij zijn hand in mijn nek en zoent me terug.
En op dit moment weet ik hoe het voelt om Alex echt te vergeten, de kusjes die wij deelden waren altijd bescheiden en kalm. Nog nooit heb ik iemand zo wild en gepassioneerd gezoend als ik met Joost nou doe.
Ik denk dat we langer doorgaan dan de jongens bedoeld hadden, maar uiteindelijk trekken we ons terug en kijk ik hem hijgend aan. “Je smaakt naar alcohol” giechel ik en hij lacht terwijl hij me een nieuw shotje aanbied. “Klaar voor de volgende ronde?” grijnst hij en we klinken onze glazen tegen elkaar waarna we het drankje weer achterover slaan.
Hoe meer alcohol er in mijn systeem terecht komt, hoe vaker Joost en ik aan elkaar zitten. Het begint nog subtiel met kleine botsingen van onze handen als we naar een drankje reiken. Maar daarna worden de bewegingen steeds doelgerichter. Zijn arm ligt over mijn heup, mijn hoofd rust op zijn schouder. En uiteindelijk vinden zijn lippen mijn nek waar hij kleine kusjes begint te plaatsen.
Onze lichamen bewegen tegen elkaar op de muziek en we laten elkaar voor geen moment los. Als iedereen tegen vier uur uiteindelijk besluit naar huis te gaan bewegen zijn lippen tegen mijn oorschelp en knik ik instemmend als antwoord op zijn vraag.

“Ga je mee naar mijn huis vanavond?”