Hoofdstuk 6

Zoals beloofd staat Joost ruim op tijd op de stoep.
Dit keer heeft hij het busje mee, het zou een raar gezicht zijn geweest als hij met de tractor in de stad geparkeerd zou staan.
Ik trek mijn jas aan en hijs de elastieken band van mijn broek wat verder op.
Sinds een paar dagen ben ik begonnen met het dragen van positie kleding. Mijn buik is nog niet zichtbaar, maar mijn lichaam begint met het vasthouden van vocht en ik denk ook vet, waardoor mijn oude kleding niet goed meer past.
Ik roep Freyda, een van mijn huisgenoten, gedag en trek de deur achter me in het slot. Waarna ik gauw in het grijze busje stap om de kou te vermijden.
“Goedemiddag” grijnst Joost terwijl hij de auto stapt en zich in het verkeer mengt.
Onderweg praten we over van alles en nog wat. Als we elkaar niet zien proberen we om zoveel mogelijk te appen om elkaar beter te leren kennen. En het haalt het ongemakkelijke gevoel weg dat er eerst altijd was.
We zijn precies op tijd voor onze afspraak en kunnen meteen naar de kamer van Sophia doorlopen.
“Ach daar is het bijzondere stel weer” ze geeft ons vriendelijk een hand voor ze gebaard om verder te lopen.
De afgelopen week hebben we ook veel mail contact gehad met haar, om zoveel mogelijk van onze vragen beantwoord te krijgen. En ik denk niet dat ze ons nog zo verschrikkelijk vind als eerst.
Na een kort babbeltje over mijn gezondheid mag ik weer op de tafel liggen met mijn trui omhoog.
“Eens kijken” mompelt ze in zichzelf terwijl ze onderzoekend naar het scherm kijkt.
Ik kruis mijn vingers en knijp mijn ogen dicht, alsjeblieft geen tweeling, mompel ik in mezelf.
“Ik denk dat ik goed nieuws voor jullie heb” begint ze en hoopvol kijk ik op.
Bedoeld ze dat het goede nieuws een tweeling is? Want als ik tien jaar ouder was geweest had ik dat goed nieuws gevonden, maar nu absoluut niet.
“Het is geen tweeling” gaat ze verder en opluchting stroomt door me heen.
“Pfoe” Hoor ik Joost naast me terwijl hij me blij om mijn hand klopt.
“Dat is toch een zorg minder” grijnst hij en ik trek een mondhoek naar hem op.
“En voor de rest?” vraagt hij aan Sophia die weer naar het scherm kijkt.
“Het kind ziet er gezond uit” Ze gaat nog ongeveer tien minuten door met het onderzoeken van mijn buik, waarna we weer aan tafel mogen zitten.
De details van mijn zwangerschapsstadium worden nog eens doorgesproken en we bekijken wat er al allemaal geregeld is en wat nog geregeld moet worden.