Hoofdstuk 7

“Dit is het” Joost trekt met een piepend geluid de deur open en tast binnen op de muur op zoek naar een lichtknopje. Binnen springt een peertje aan die een zachte gloed verspreid.
Met mijn hand op mijn buik, die al een beetje bol staat, loop ik achter hem aan naar binnen. Stof prikkelt in mijn neus terwijl ik om me heen kijk.
Joost kwam gister met het idee, om in een oud gebouw bij hun op het land in te trekken. Het ligt voorbij alle stallen en grenst aan de weilanden die erachter liggen.
“Vroeger woonde oom Jan hier tot hij naar Canada verhuisde” Joost draait zich om en ik knik naar hem ten teken dat ik hem heb gehoord.
“Het moet wel flink opgeknapt worden” zeg ik aarzelend terwijl ik mijn omgeving in me opneem.
De benedenverdieping is een L vormige ruimten. Keuken, eetkamer en woonkamer ineen. Er is een deur die naar een klein halletje loopt met een toilet en een smalle krakende trap naar boven.
Achter Joost aan loop ik de treden op terwijl ik een nies onderdruk bij al het stof dat op waait. Ook boven is het gangetje smal en het heeft een klein raampje aan de uiteindes.
“Er zijn drie kamertjes, dus we hoeven geen slaapkamer te delen” Hij trekt de eerste deur aan de rechterkant open die een kleine ruimte laat zien, groot genoeg voor een bed en een kast. Het raam geeft uitzicht op de stallen en ook de tweede kamer grenst aan deze kant van het huis.
Die is echter iets groter en er zou eventueel een tweepersoonsbed in kunnen.
De derde kamer op de bovenverdieping is het grootst. Hij ligt aan de andere kant van het halletje en kijkt uit op de weilanden en het bos daarachter.
“Hier kunnen we de kinderkamer van maken” doorbreek ik de stilte die tussen ons inhangt en Joost knikt instemmend.
“Dat leek me ook het beste” grijnst hij, “ betekend dat dat je instemt met dit huis?”
Ik sla hem bemoedigend op zijn schouder voor ik langs hem heen de kamer uitloop. “Zodra je alles heb opgeknapt wel”
“Volgende week zullen we eraan beginnen” Roept hij me na terwijl ik de trap afloop.
Samen met Joost haast ik me naar het woonhuis toe terwijl de druk op mijn blaas steeds hoger wordt. Nog zo’n zwangerschapskwaaltje, ik lijk geen minuut zonder WC te kunnen.
“En Jennniegirl? Kom je bij ons wonen?” Vraagt Tom als ik opgelucht van de WC afkom.
“Zodra Joost er iets fatsoenlijks van heeft gemaakt kan ik het overwegen.” Plaag ik en over de schouder van Tom heen zie ik hoe zijn broertje kinderachtig zijn tong naar me uitsteekt.
Als een echte volwassenen reageer ik door mijn tong terug uit te steken en draai me dan om naar het aanrecht om mijn schooltas uit het halletje te pakken.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het de laatste weken een beetje verwaarloosd heb, mijn gedachten zijn steeds bij de dingen die ik moet regelen en als ik een keer de tijd heb, ben ik er te moe voor of heb ik er geen zin in.
Na een uurtje aan de keukentafel gestudeerd te hebben zijn de jongens naar buiten gegaan om iets op de boerderij te regelen.
Net als ik mijn boek dichtsla komt Maria binnen.
“Dag meisje” groet ze me en ze zet één grote boodschappentas in de keuken neer. Achter haar aan komt Sjoerd ook naar binnen die me op mijn hoofd klopt als begroeting nadat hij ook nog twee tassen neerzet.
“Dag kiend, weer genoeg gestudeerd?” We babbelen even kort met elkaar voor hij weer naar buiten gaat en ik Maria help met het opruimen van de boodschappen.
“Wat vond je van het huisje? Ik weet dat het niet veel is, maar Joost kan er wel iets moois van maken” Stelt ze me gerust en ik glimlach.
“Het stond me eigenlijk wel aan, het is niet ver weg en het is fijn om jullie in de buurt te hebben” geef ik toe. Ik ben de laatste tijd echt heel erg gehecht geraakt aan de familie Huymer en ik breng er ook meer tijd door dan op school of op mijn kamer. Ook mijn ouders en Alyn komen af en toe langs en eten een hapje mee.
Het stelt me erg veel gerust dat mijn ouders goed met deze familie overweg kunnen, tot nu toe kan ik eerlijk toegeven dat de zwangerschap nog wel meevalt.
Natuurlijk had ik het liever anders gehad, maar al met al heb ik de beste steun die ik had kunnen krijgen.