Hoofdstuk 11

“Jenn waar heb je de cakejes neergezet?” roept Joost naar boven terwijl ik mijn handdoek van mijn haar afhaal en over de verwarming gooi.
“Die neemt je moeder zo mee, die staan bij haar in de keuken!” Roep ik terug. Met moeite krijg ik een broek met erg ruim elastiek aangetrokken en daarover trek ik een wijden blauwe trui.
Met mijn schoenen in mijn hand loop ik naar beneden. Zonder dat ik iets hoef te zeggen neemt Joost ze van me over en helpt me met het aantrekken.
“Ik had al drinken koud gezet in de koelkast en de rest staat nog in de kelder.”
Over vijf minuten komt als het goed is iedereen. Charlie, de vrienden van Joost en onze familie.
We hebben besloten om een babyshower te houden. Om de zwangerschap van Finn toch nog te vieren.
“Hey meisje” Mijn moeder slaat haar armen voorzichtig om me heen en trekt me in een omhelzing. Ondertussen zet mijn vader een hele doos met cadeautjes op tafel. “Namens onze hele familie” legt hij uit terwijl hij naar de hoeveelheid wijst.
Mijn neefje van zeven kijkt met grote ogen naar alles wat er op tafel ligt. “Dat is niet voor jou” sist Alyn hem toe als hij aanstalten maakt om er naar toe te lopen.
“JennnieGirl!” met een luide klap gooit Tom de deur open en beent op me af. “Ik ben er al, maak je geen zorgen.” Breed grijnzend vliegt zijn hand op mijn haar af, maar ik ben er op voorbereid en sla zijn hand weg.
“Waag het niet, Thomas” Geschokt ademt hij in en ploft op de bank neer terwijl ik mijn tong uitsteek. Mijn oma praat met Maria en Sjoerd en lijkt helemaal gecharmeerd door die twee en lachend loop ik op ze af.
“Wat een aardige mensen” mompelt mijn oma in mijn oor en ik omhels haar. Na wat gekletst gebaard Joost dat iedereen moet gaan zitten en samen met Charlie zorg ik ervoor dat iedereen wat te drinken en te eten heeft.
“Het was misschien niet helemaal gepland.” Begint Joost en ondanks alles moet ik glimlachen. “Jenn en ik kende elkaar eigenlijk nog helemaal niet, maar toch bleken we samen een kindje te krijgen. Het was absoluut niet hoe ik mijn leven zag verlopen, maar ik lieg niet als ik zeg als ik er tevreden mee ben. In de afgelopen maanden heb ik Jenn leren kennen en heb ik mijn blijdschap met haar kunnen delen toen we erachter kwamen dat het een Finn zou worden.” Ik lach zachtjes om zijn woorden keuze en Charlie naast me kijkt me grijnzend aan. “Over tien weken heeft Jennn als het goed is de baby eruit gegooid en dan zullen we hier weer zitten maar dan met een extra persoontje in ons midden.”
We heffen onze glazen in een toost en ik sta moeizaam op om Joost te omhelzen.
“Laten we beginnen met de cadeautjes” Zegt mijn vader enthousiast terwijl hij opstaat en naar de tafel loopt.
Enthousiast open ik samen met Joost het pakketje die we van zijn ouders hebben gekregen. Erin zit een ouderwetse polaroidcamera en een voorraad aan polaroids.
Het volgende pakketje is van mijn ouders en bestaat uit een fotoboek waarin in grote letters FINN op de voorkant staat.
“Dit is voor alles wat je van jullie kindje wil vastleggen.” Ik hoor een brok in de keel van mijn moeder en ik loop om haar af om haar te omhelzen.
“Ik weet dat het niet was wat je wilde, maar ik ben zo blij voor je lieverd. Je draagt een wonder met je mee.” Ze drukt een kus op mijn wang en gebaard dat Joost en ik naast elkaar moeten staan.
“Foto 1” Roept Alyn enthousiast terwijl ze me zo positioneert dat mijn buik op de foto goed uitkomt. Joost slaat zijn arm om mijn schouder en samen lachen we naar de camera.
Na ook nog wat groepsfoto’s gemaakt te hebben gaan we weer verder met de cadeautjes. Mijn oma heeft een leuk donkergroen vestje gebreid en heeft allemaal kleuren sokjes meegenomen.
Van mijn tante krijgen we allemaal soorten mutsjes en wat rompertjes.
Dat is wat we het meeste krijgen. Rompertjes. De meeste hebben leuke teksten erop, maar we hebben er ook een paar in vrolijke kleurtjes.
“Alsjeblieft” Met een grote zwaai zet Tom een gigantische doos op tafel. “Dit moet genoeg zijn.”
Argwanend trekt Joost de doos open om een gigantische voorraad aan luiers te onthullen.
“Jezus” Geschokt kijk ik naar alle luiers, er zijn verschillende maten, kleuren, vormen.
“Ik denk dat dit genoeg is voor een heel weeshuis.” Lacht Joost terwijl hij zijn broer op de rug slaat.
Het is oprecht gezellig, de hele familie samen. Er wordt veel gelachen en ze lijken allemaal goed met elkaar overweg te kunnen.
Ik pak mijn telefoon uit mijn zak als die begint te trillen, ik gebaar naar Joost dat ik even naar de gang ga en zie dat het een onbekend nummer is.
“Met Jenn”
-“Jenn we moeten praten.” De stem van Alex galmt in mijn oren.
“Nee” Is het enige wat ik zeg, waarna ik weer ophang. Het lijkt wel of ik hem nu elke keer als ik naar buiten ga tegenkom. Als ik boodschappen doe, is hij daar. Op weg naar Charlie of familie en hij loopt buiten.
“Alles oké?” Joost gluurt om het hoekje van de gangdeur heen en kijkt me vragend aan. Met mijn gezicht op onweer leg ik mijn telefoon op het gangkastje als hij weer opnieuw overgaat.
“Alex heeft mijn nummer.” Ik adem een paar keer diep in voor ik weer aanstalten maak om de kamer in te lopen.
“Als hij nog een keer belt, neem ik op.” Joost kijkt boos naar de telefoon waarna we samen weer terug lopen. Het is de laatste tijd al vaker gebeurd dat Alex weer contact probeert te zoeken. Sinds hij weet dat ik zwanger ben blijft hij me maar berichten sturen over dat hij best wel weer voor me wil zorgen.
Nou ammehoela, dat doen we dus mooi niet.
Ik wordt nog een paar keer gebeld door hetzelfde nummer, maar met mijn telefoon uiteindelijk weggestopt in de la van de keuken is dat makkelijk te negeren.
Deze dag draait om Joost en mij. En Finn.

Hierna nog twee hoofdstukken en een epiloog en dan zit het er weer op