Proloog

April Norah Baker

Lief dagboek,
Het is inmiddels al drie dagen sinds de officiële verhuizingsdag en het is nog steeds hectisch. De meeste dingen staan inmiddels wel op zijn plaats, maar toch hoor ik mijn moeder om de zoveel minuten mopperen. Ze moppert omdat de bank één centimeter te veel naar links staat, of omdat het keukenkastje net een tint te grijs is. Bovendien is het nogal gek om het oude interieur in ons nieuwe huis te zien.
Ik mis ons oude huis in San Francisco heel erg, maar wat ik nog veel erger mis zijn mijn oude vrienden. Ik heb inmiddels wel al twee nieuwe vrienden gemaakt, althans, dat hoop ik toch.
Ik heb Maddie en Nathan deze ochtend nog ontmoet in de kleine supermarkt hier om de hoek en het lijken me hele aardige mensen. Ze hebben ook aangeboden om me maandag rond te leiden door de school en om me van alles en nog wat te laten zien. Super aardig dus.
Toch mis ik thuis.
En het dansen.
Het is niet zomaar een beslissing om van één beste dansscholen naar helemaal niets te gaan, maar het is een beslissing die pap en mam gemaakt hebben. En ik weet dat mam druk bezig is met het zoeken naar een goede dansschool in de buurt, dus ik mag ook weer niet te veel klagen.
Het lijkt wel alsof Mai het een stuk makkelijker heeft. Ze heeft zich altijd al beter kunnen aanpassen, dus in principe zou dat me niet eens moeten verbazen.
Helaas is het niet anders. De verhuizing was onvermijdelijk met alles wat hier rond loopt en ik snap dat mam en pap even willen peilen hoe alles er hier aan toe gaat.
Nog vier dagen en dan moet ik naar een nieuwe middelbare school. Ik ben er al langsgelopen en het ziet er gelukkig klein uit, dus extreem veel verdwalen zal ik niet. Alhoewel, aan de andere kant kent iedereen iedereen in zulk soort scholen.
Ik hoop dat Mai en ik er niet te veel buiten vallen, maar dat zijn zorgen voor op de dag zelf.
Ik ben in ieder geval doodop, dus ik ga slapen.

Veel liefs,
April Baker