Hoofdstuk 1 (Alex)

Precies zij trok mijn aandachtig. Haar amberkleurige ogen lichtten op en het deed me denken aan de zonsondergang. 50 tinten bruin en goud waren in haar ogen te onderscheiden. Ze staarde mij aan en draaide zich vervolgens van mij af. Geen aanraking en zelfs geen woorden waren gewisseld.
De ogen van gisteravond blijven door mijn hoofd spoken. Er komen vaak toeristen naar Monte Carlo. De kans dat ik haar dus weer ga zien is minimaal. Met een lichte kater stap ik uit bed. Gisteravond was weer geweldig met Logan en Max. Ik loop aangekleed en al richting mijn muziekwinkel. Zoals altijd staat Logan al voor de deur. Geen idee hoe hij het doet om altijd zo vroeg aanwezig te zijn. Hij is er niet alleen heel vroeg, maar is ook nog eens blij. Dat kind is echt een wonder. Bij het zien van mijn gezicht vormt zijn mond een lichte grijns. ‘Goed geslapen?’ lacht hij. Ik brom wat terug en zoek in mijn zak naar de sleutel. ‘Nee fack’ mompel ik in mezelf als ik merk dat de sleutel nog op het aanrecht ligt. ‘Ik haal hem wel’ en hij laat zijn autosleutel zien. Ik knik en geef hem mijn huissleutel mee. Met een tevreden lach loopt hij richting de auto. Ik pak mijn telefoon erbij en zie allemaal appjes van verschillende meiden die ik me vaag kan herinneren van gister. ‘Pardon?’ hoorde ik een vrouwelijke stem vragen. Ik kijk op en kijk recht in de amberkleurige ogen. Ik kan niks anders dan haar aanstaren. Ik dacht haar nooit meer te zien. ‘Misschien moet je een foto maken, kun je nog langer staren’ Haalt ze me uit mijn gedachte. ‘Sorry ik ben Alex’ en ik steek mijn hand uit. Ze kijkt naar mijn hand en negeert hem ‘Weet jij hoe laat de winkel open gaat?’ vraagt ze verder. ‘Hij zou nu open moeten zijn, mijn vriend is de sleutel gaan halen, omdat ik hem ben vergeten.’ Beantwoord ik haar vraag. Ze knikt en loopt dan weg zonder nog iets te zeggen. Verbaasd laat ze mij hier achter. ‘En heb je haar nummer?’ hoor ik de stem van Logan opeens. Ik kijk hem vragend aan, niet wetend waar hij op doelt. ‘Van die chick van gister, dat was haar toch?’ Ik knik nog steeds sprakeloos. Hij opent de winkel ondertussen en we beginnen met het opzetten van sommige spullen en een bakje koffie. ‘Dus heb je haar nummer nou?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik weet haar naam niet eens’ zucht ik. Hij schud lachend zijn hoofd en mompelt iets. Ik wandel naar buiten om de frisse zeegeur naar binnen te snuiven. Het doet me goed, even dat meisje uit mijn hoofd zetten. Na een korte wandeling aan het strand loop ik weer richting mijn muziekwinkel. Zuivere klanken vullen mijn oren, zodra ik de winkel nader. Daar zit ze dan achter de piano met haar ogen dicht te spelen. Ze heeft niet door dat ik naast haar blijf staan. Zachtjes pak ik de gitaar en begin mee te spelen op het liedje stay with me. Verschrikt kijkt ze richting mij en ik zie hoe de blosjes op haar wangen verschijnen. ‘Dat was echt goed,’ zeg ik enthousiast tegen haar. ‘Ik dacht dat er niemand was’ zegt ze. Het was slechts een fluistering, maar ik heb het gehoord. Een kleine glimlach siert mijn lippen. ‘Ga een keertje met mij uit’ Haar ogen worden groot en de angst is er in te zien. Had ik het minder direct moeten doen? ‘Waarom niet?’ herpakt ze zich. De kleine glimlach rond mijn lippen is inmiddels een mega lach geworden. Van binnen keert mijn hele maag om en lijkt het alsof er een dierentuin is ontsnapt. ‘Ik ben trouwens Madison, maar noem me maar gewoon Maddy.’ Bij het horen van die naam verdwijnt mijn lach. Even weet ik niet meer wat ik moet zeggen, maar snel herstel ik mezelf. ‘Morgen 8 uur hier?’ vraag ik haar. Ze knikt licht onzeker. Zij is natuurlijk ook niet gek en heeft de omslag van mijn humeur ook opgemerkt. Ik probeer er nog een klein lachje uit te krijgen. ‘Tot morgen’ ze staat op en loopt weg. ‘tot morgen schoonheid’ zeg ik er nog achteraan, maar ze heeft me niet gehoord of ze wilt het niet horen.

Maddy. Die naam brengt herinneringen naar boven die ik heb proberen te onderdrukken. Leuke herinneringen, maar ook nachtmerries. Snel schud ik die gedachtes weg en haal mijn hand door mijn haar heen. Ik weet het zeker. Ik zal haar hoe dan ook krijgen. Zij is het meisje waarmee ik wil zijn. Zij en niemand anders. Dat ze met mij op date wilt is al een goed voorteken, tenminste dat denk ik. De hele dag denk ik aan niks anders meer. De date moet perfect worden. Als ik ‘s avonds in bed lig beginnen de zenuwen te komen. Wat als het niet leuk is of het anders uitpakt dan ik had gehoopt. Snel schud ik die gedachte van mij af. Iedereen vindt mij leuk, dit moet goed komen.
De volgende ochtend open ik zoals gewoonlijk weer de winkel met Logan. Logan wijst naar de witte doos in mijn handen. Ik lach lichtjes en vertel hem over mijn date. Zijn gezicht begint te stralen en hij vertelt hoe trots hij wel niet op mij is. Tegen de avond aan zie ik Maddy vrolijk aan komen wandelen. Gelijk begint het gevoel in mijn onderbuik op te borrelen. Binnenkort kan ik haar mijn meisje noemen. ‘welkom mevrouw’ verwelkom ik haar. Via de trap achterin de winkel begeleid ik haar naar boven. ‘Hier ligt uw kleding klaar’ knipoog ik naar haar en ik blijf in de deuropening van de kamer staan. Vragend kijkt ze me aan. ‘ga je nog weg?’ zegt ze met een argwanende blik. Speels blik terug en doe alsof ik heel hard nadenk. ‘vooruit dan maar’ zeg ik dan uiteindelijk en sluit de deur. Ik besluit om de winkel nog even te checken en loop dan ook naar beneden. Maddy loopt via de trap naar beneden en mijn mond valt spontaan open. De witte zomerjurk staat haar onnatuurlijk goed. ‘wauw, je bent prachtig’ zijn de woorden die haar doen blozen. Zelfs de lichtroze kleur van haar wangen staan nu goed bij de jurk. Grijnzend haal ik vanachter mijn rug een blinddoek tevoorschijn. ‘Nee Alex, ik haat verassingen’ zegt ze terwijl ze al achteruit deinst. ‘Kom op, vertrouw me maar’ beantwoord ik haar. Ze geeft toe en ik doe de blinddoek bij haar om. We stappen de auto in en ik rij richting het strand.
Bij het strand help ik haar met uitstappen. Ik loop met haar richting de plek die ik heb uitgekozen om te picknicken. Door aan het touwtje te trekken valt de blinddoek op het zand. Ik zie hoe haar ogen vergroten. Er ligt een kleed omringd door brandende fakkels. Op het kleed ligt genoeg eten om heel Afrika te voeden en een fles champagne. Ik schenk 2 glazen champagne in en geef er eentje aan haar. Het geluid van de zee is prachtig in combinatie met de geur die er hangt en natuurlijk het beeldschone meisje voor mij.