Chapter Three

Los Angeles. De grootste stad in de staat Californië. De stad met Hollywood! Je kunt zo bekende sterren tegen het lijf lopen. Nu loop ik ook in deze bekende stad. Een normale tiener uit Nederland is eindelijk op haar bestemming. Ik sta in het midden van Third Street Promenade, ook wel bekend als Downtown Santa Monica. Het is hier ontzettend druk, mensen lopen op hun gemak door de straat heen. Victoria’s Secret is de winkel waar ik nu voor sta. Als ik mij omdraai zie ik zo’n typische Amerikaanse bioscoop, met daarnaast een leuk koffie tentje, The Coffee Bean & Tea Leaf. Van buiten ziet het er ontzettend leuk uit. Mijn nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik naar binnen loop. Het doet me heel erg denken aan Starbucks, alleen is dit veel rustiger. Er is geen rij, waardoor ik eigenlijk zo kan bestellen. Net als bij Starbucks is er veel keuze in koffie en thee, maar ook koude dranken. Aangezien het warm is buiten, kies ik voor een koude drank die mij van naam wel aanspreek: de Cookies & Cream Special. Het zit in een doorzichtige beker met slagroom en een rietje. Het lijkt een beetje op een frappuccino van Starbucks. Met mijn beker zoek ik een plekje buiten aan een tafel, die gelukkig nog vrij is. De meeste mensen zitten buiten, dus ik ben erg blij dat er nog een tafeltje vrij is! Voor ik de eerste slok van mijn drankje neem, maak ik er nog een foto van voor in mijn Insta Story. Die plaats ik vlug met een locatie tag er bij en leg dan mijn telefoon weg. Kijkend naar de mensen en genietend van het zonnetje drink ik mijn Cookies & Cream milkshake achtig iets op. Het smaakt tien keer beter dan een frappuccino van Starbucks. Voor de komende zes weken heb ik zeker wel mijn vaste plekje gevonden.

Als mijn drinken op is, stuur ik mijn nichtje en tevens beste vriendin een berichtje waar ik ben. De komende weken zal ik doorbrengen bij mijn tante Jo en bij mijn nichtje Dakota. Jo is de zus van mijn moeder die nu achttien jaar hier in Santa Monica woont. Toen ze zwanger was van Dakota is ze vertrokken naar Amerika. Volgens mijn moeder was het een onverantwoordelijke beslissing. Jo werkt enorm hard om alles te kunnen betalen. Ze wonen met zijn tweeën in een appartement. Jo werkt als verpleegster in het ziekenhuis hier in de buurt en Dakota gaat gewoon nog naar school, net als ik. Maar nu hebben we gelukkig zomer vakantie en Dakota vroeg of ik de zomer bij haar wilde doorbrengen. Daar zeg ik dus echt geen ‘nee’ tegen en daarom ben ik nu hier! Vandaag moest Dakota nog even naar school en Jo is te werk, dus vandaar dat ik hier nu alleen zit. Het is pas net de eerste dag dat ik hier ben en de jetlag begint ook aardig te komen. Ik heb gewoon tot twee uur vanmiddag geslapen terwijl ik ongeveer om half zes al in bed lag.

Nadat ik nog even heb gezeten, besluit ik om wat rond te gaan lopen. Met mijn camera in mijn hand loop ik richting de pier en maak ondertussen allerlei foto’s van bijna alles wat ik tegen komen. Ik wil gewoon zoveel mogelijk vastleggen als herinnering. Wie weet wanneer ik hier weer terug kom en hoe het dan misschien veranderd is.
Op de pier zelf is het enorm druk. Bij Pacific Park hoor je de kinderen gillen uit de attracties. Het is net een mini attractiepark. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik door. De wind waait lekker door mijn haren heen, wat met dit weer erg verfrissend is. Ongeveer de helft van alle mensen die hier lopen zijn toeristen en poseren voor foto’s. Het is een grappig gezicht. Langs de reling poseert een meisje, die bijna wel model lijkt, voor een foto die wordt gemaakt. Ze zit aan haar bruin gekrulde haar wat mooi uit haar gezicht waait. Ik kan het niet laten om er een foto van te maken, wat ik dan ook doe. Ze lacht naar mij. Ik glimlach naar haar en loop dan weer verder.

“Wacht!” hoor ik achter mij. Ik draai mij om en zie het meisje op mij af komen joggen.

“Hey,” glimlach ik en kijk haar afwachtend aan. Glimlachend kijkt ze mij aan.

“Heb je een mooie foto gemaakt?” vraagt ze. Ik knik en laat de foto aan haar zien.
“Nice! De fotograaf moest weg, maar vrienden van mij komen er nu aan en ik vroeg mij af of je misschien wat foto’s van ons wilde maken?”

“Ja, tuurlijk! Ik ben Kaydee,” stel ik mezelf voor. Waarom zou ik dit niet doen? Het is goed voor mijn portfolio en bovendien heb ik toch niets beters doen. Het heeft ook nog als voordeel dat ze volgens mij model is, want het zag er daarnet allemaal zo natuurlijk voor haar uit.

“Gabriela, maar zeg alsjeblieft Gabbie. Kom je uit de buurt? Je accent is anders,” ratelt ze. Ik schud mijn hoofd.

“Ik kom uit Nederland. De komende zes weken breng ik door bij mijn tante en nichtje!”

“Cool!” Nog voor ik daar op kan reageren, begint Gabbie enthousiast te zwaaien en trekt mij mee naar de andere kant van de pier. Volgens mij ziet ze haar vrienden staan.
“Girls!” roept ze vrolijk als we aankomen bij een groepje meiden die ze uitgebreid knuffelt en begroet. “Dit is Kaydee, een meisje uit Nederland. Zij gaat zo foto’s van ons maken!” Ik stel mezelf voor aan de drie meiden: Anna, Tatum, en Christina. Anna is de enige van het stel die blond haar heeft. Even kijken de meiden mij afwachtend aan nadat ik me heb voorgesteld. Is het nu aan mij om de leiding te nemen? Ik mag toch hopen van niet. Als ik iets ongemakkelijk vindt is het dat wel. Het duurt altijd even voordat ik daarin mij draai heb gevonden.

“Waar willen jullie de foto’s maken?” vraag ik dan maar.

“Hier op de pier en misschien wat op het strand?” stelt Anna voor. De meiden knikken en zo gaan we aan de slag om foto’s Christina komt naast mij lopen. Ze is zo mooi! Kort bruin haar, bruine ogen, perfect lichaam. Wat wil je nog meer?

“Wat leuk dat je uit Nederland komt! Mijn vriendje zijn moeder komt daar ook vandaan,” vertelt ze enthousiast.

“Leuk! Ik kan wel snappen dat zijn moeder hier naar toe is verhuisd,” zeg ik lachend. Zelf zou ik ook verhuizen als ik het geld heb en eenmaal mijn diploma heb gehaald van mijn opleiding. Jo heeft er echt goed aan gedaan om te gaan verhuizen. Het weer is hier ook gewoon beter. Niet zo zweterig warm als in Nederland.

“Ja? Amsterdam is wel echt heel mooi!”

“True, alleen zo ziet niet elke stad er in Nederland uit. De kleine dorpen zijn vaak omringd door weilanden met koeien en schapen.”

“Niet heel prettig,” mompelt Christina. Ik knik. We voeren een heel gesprek over Nederland. Het is leuk om er met iemand over te praten die er ook wat meer van af weet. Het gesprek wordt alleen abrupt afgekapt als Christina wordt aangesproken door een meisje van een jaar of tien.

“Zou ik misschien met je op de foto mogen?” vraagt ze. De telefoon heeft ze al bij de hand, die volgens mij van haar moeder is, want de telefoon is bijna groter dan het meisje zelf. Christina gaat glimlachend met haar op de foto en dan lopen we weer door. Ik vraag aan Christina hoe dat zit, of ze ergens bekend van is.

“Ik heb een YouTubekanaal met 545 duizend abonnees, dus daar kennen vooral jonge meiden mij van. Ik plaatst voornamelijk content over beauty en af en toe vlog ik ook.” Trots glimlacht Christina. Zal Gabbie ook zo iets doen? Ook zij werd net herkent door hetzelfde meisje. Anna en Tatum trouwens ook. Er speelt hier iets onder mijn neus af en ik ben te bang om er naar te vragen. Ik wil gewoon niet dat het ongemakkelijk wordt. Misschien dat Dakota het wel weet.

“Super nice!” Ze knikt. Anna ziet een mooie plek waar ze graag foto’s wil maken, dus de meiden gaan staan en ik maak de foto’s.


Door het appartement klinkt zachte muziek als ik binnen kom lopen. Ik trek mijn schoenen uit bij de kapstok en loop dan door naar de woonkamer, waar Dakota op de bank ligt.

“Ben er,” zeg ik en leg mijn camera op de tafel naast mijn laptop neer. Dakota kijkt verschrikt op. Ze had me duidelijk nog niet terug verwacht.

“Hey! Hoe was het op de pier?” Ik ga aan tafel zitten en stop mijn SD kaart in mijn laptop, zodat ik meteen alle foto’s kan editen en dan door kan sturen naar Gabbie.

“Leuk! Ik heb bijna de hele middag foto’s gemaakt van een groepje meiden. Een van hun heeft 545 duizend abonnees op YouTube!”

“Wie? Laat zien!” Dakota staat haastig op van de bank en komt naast mij zitten aan tafel. De foto’s zijn allemaal overgezet op mijn laptop, waardoor ik ze meteen kan laten zien.

“Gast! Dat is freaking Beautychickee aka Christina!” roept ze als ik een foto laat zien die ik van Christina heb gemaakt. Blijkbaar kent Dakota haar dus ook.

“Nog nooit van gehoord. Haar vriendje schijnt uit Nederland te komen en dit zijn nog de andere meiden die ik op de foto heb gezet.” Ik ga door de foto’s heen om te laten zien met wie ik mijn middag heb doorgebracht.

“Kaydee, meid, luister.” Dakota kijkt mij serieus aan. “Jij hebt zeker geen idee met wie jij je middag heb doorgebracht?” Ik schud mijn hoofd. “Christina is super bekend op YouTube!”

“Nog nooit van ze gehoord.”

“Oh my god, Kaydee,” mompelt Dakota en loopt weg van tafel. Ik kan het niet laten om te lachen. Af en toe kan ze zo dramatisch doen. Die YouTuber zal dan vast niet zo bekend zijn in Nederland. Dakota komt weer terug gelopen en gaat tegenover mij aan tafel zitten met haar laptop.

“Ben je nu helemaal klaar met school?” vraag ik aan haar. Ze knikt kort en doet dan haar oortjes in. Ik rol met mijn ogen. Ze kan zo overdrijven! Zelf doe ik dan ook maar mijn oortjes in en begin met het uitzoeken en bewerken van de foto’s.
Tegen de tijd dat Jo terug komt van haar werk, ben ik klaar met het editen van de foto’s en heb ik ze verstuurd naar Gabbie. Ik vertel Jo over mijn dag terwijl ik, samen met Dakota, de tafel dek. Jo verteld over haar dag op het werk. Tijdens het eten zijn we allemaal stil. Na het eten help ik nog met afruimen, dan maak ik mij klaar voor bed. Zo’n jetlag is echt vreselijk.