H.133.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
Dan haalt Matthew ineens zelf een pistool tevoorschijn en even ben ik ervan overtuigd dat ik degene ben waar hij op zal schieten, maar hij jaagt zonder verdere twijfel een kogel door Jasons hoofd. Ik voel zijn lichaam naast me slap worden en hij zakt zonder nog een geluid te maken tegen me aan. Spetters van zijn bloed spatten op mijn bijeengebonden handen en in mijn gezicht, in mijn haar, op mijn kleren, overal. Ik maak een klein geluidje van schrik en afgrijzen, maar daarna ben ik alleen maar heel erg stil.
'Dat was mijn neefje,' zegt Matthew met kille stem en ik voel hoe hij mijn blik zoekt, maar ik kan me er niet toe brengen om hem aan te kijken. 'Denk dus maar geen moment dat ik niet op jou schiet, of je schattige vriendje, of iedereen waar je ooit ook maar één woord tegen gezegd hebt. Begrijp je dat?'
Ik hoef niet eens te antwoorden.