OO8 || Einar Harding

Zijn voorstel om het aan Mayers voor te stellen werd met enthousiasme ontvangen. Ze begon te vertellen over Romeo en Julia in de moderne variant en heel even lichtte ze helemaal op. Het was haar passie en dat was wat haar gelukkig maakte. Het maakte haar nog mooier dan anders, met die sprankel in haar ogen en de manier waarop de passie voor toneel van haar afstraalde. Zo vol liefde en genegenheid voor een manier van leven en voor de mensen die daar samen met haar werkten.

Ze zou nooit zo stralen voor hem.

Maar de sprankel werd gedoofd. “Maar ik neem aan dat dat je niet interesseert. Het spijt me dat ik in alles toneel zie, het is gewoon mijn droom.”

Nee, wilde hij zeggen. Vertel over je passie. Laat je niet stoppen door wat anderen tegen je gezegd hebben. Hij wilde tegen haar zeggen dat ze verder kon praten, dat hij het wel wilde horen, al was het maar omdat het haar interesseerde. Hij wilde haar vragen wie haar passie zo had afgekraakt dat ze er niet langer over durfde te praten.

In plaats daarvan haalde hij zijn schouders op. ‘Het maakt me niet uit, vertel maar gerust’ zei hij ermee. Het was zeker niet wat hij bedoelde.

“Ik denk dat ik het Vanespen echt ga voorstellen als dit project voor Mayers klaar is. Dat is echt een goed idee van je, Einar.”

Hij boog zijn hoofd naar de tafel in een poging de glimlach op zijn lippen te verbergen. Ze wist niet hoe groot dit compliment voor hem was, puur omdat die van haar afkomstig was. Het was alles wat hij krijgen zou, dus hij nam het.

Hij haalde zijn schouder op alsof het niks geweest was. “Blij je te kunnen helpen,” zei hij. Voor hij verder iets kon zeggen, ging de bel. Hij gaf haar haar spullen terug, al nam hij de pagina waarop hij aan het werk was geweest met zich mee.

“Tot de volgende keer, prinses,” zei hij. Hij knikte kort en liep door naar de volgende les. Zijn hoofd zat vol met ideeën, maar vooral met Silvia. Wat voor wrede god wilde hem martelen door uitgerekend hem met haar te laten samenwerken? Elk moment dat ze samen moesten werken moest hij opletten niet te laten merken wat hij van haar vond, en tegelijkertijd genoot hij elk moment.

---

De dag erna hadden R en Silvia geen lessen samen, waardoor hij haar niet zag. Hij had de avond tijdens werk hard doorgewerkt en was tot diep in de nacht aan het schetsen geweest, waardoor hij veel meer af had dan ze in eerste instantie hadden afgesproken. Het was hard werk geweest en het had hem veel slaap gekost, maar hij wilde haar bewijzen dat ook hij in staat was dit goed af te sluiten.

Pas aan het eind van de dag zag hij haar. Hij was net op weg geweest naar de uitgang en zij was duidelijk op weg geweest naar de toneelvereniging.

“Hé, wacht even,” zei hij. Hij draaide zich om en liep met haar mee. Ze had haast, dat wist hij ook. “Ik had vast wat ideeën uitgewerkt waar we misschien mee verder kunnen.”

Tijdens het lopen haalde hij zijn map vol papieren met schetsen en meer gedetailleerde werken uit zijn tas en klapte hem open, zodat Silvia er ook naar zou kunnen kijken zonder vertraagd te worden.

“Wat denk je ervan? Iets waar je potentie in ziet?” Hij was haast bang voor haar mening. Wat als ze zijn ideeën niet goed vond en ze alles zou afkeuren? Hij was zo gespannen dat hij niet eens merkte dat ze samen het theater binnenliepen en hij zich ineens tussen iedereen van de toneelclub bevond.