Scar 96

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
'Ik... Ik zou willen dat ik gewoon normaal was. Snap je? Gewoon... zonder mentale problemen en nachtmerries en trauma's waar jij uiteindelijk mee om moet gaan. Soms... Soms wil ik gewoon jouw vriendin kunnen zijn.'
Mijn maag lijkt te verkrampen en ik probeer niet te medelevend te kijken, wetend dat dat het voor haar alleen maar erger maakt.
Ik neem haar hand in de mijne en geef er een kusje op, onze vingers verstrengeld. Heel kort kijkt ze me aan, in een flits, maar blijkbaar is het te pijnlijk om het oogcontact te behouden.
'Paige,' beloof ik haar. 'Je bent zo veel meer dan dat.'