OO43// Silvia Carter

Hij glimlachte naar haar: “Iemand moet hem af en toe even op zijn plaats zetten.”
Silvia grinnikte, want R had natuurlijk gelijk.
"Helemaal akkoord. Hij is te gewend aan krijgen wat hij wilt. Een verwend nest is het." Ze kon de harde toon in haar woorden niet tegenhouden. Ze was niet te spreken over Damian's gepush.Ondanks haar akkoord leek R toch met iets te zitten terwijl hij de kwasten spoelde.

Het bleef een beetje in Silvia's hoofd zitten terwijl ze zong en speelde. Het lied leek R te overvallen en na afloop klapte hij zacht.
“Wow, Sil… Wow. Dat was… Dat was prachtig.” Hij was sprakeloos, en Silvia bloosde. Ze was blij dat hij het mooi vond. Ze had het dan ook geschreven met hem in gedachten. Hij schonk haar de prachtigste kostuums, een veilig gevoel en vriendschap, en zij had hem nu een lied geschonken.

Vooral de laatste zin "I can't find my way to you." Sloeg op hun twee, want hoe vaak had Silvia al niet gedacht hoe moeilijk het was om door te dringen tot R? Hij zou haar nooit zien op de manier waarop zij hem zag. Hell, hij zou zichzelf ook nooit als iets goeds zien, hij was er maar al te goed in zichzelf af te breken.

“Kan je het nog een keer laten horen?” haalde R haar uit haar gedachten. Silvia begon opnieuw te spelen, en R schoof tot haar grote vreugde wat dichter naar haar toe, zodat hij de tekst over haar schouder mee kon lezen. Halverwege het lied verraste hij haar door zacht mee te zingen met het deel voor de mannelijke helft, waardoor hun stemmen zich verstrengelden in een perfecte harmonie. Net als Silvia had gedacht pasten hun stemmen perfect bij elkaar.

Er ontstond iets magisch tijdens het lied, alsof ze beiden verlangend een hand uitspraken maar elkaar net niet konden bereiken. Er was oogcontact en ze leunden automatisch meer naar elkaar toe. Silvia 's handen begonnen te trillen en haar ogen sloten zich automatisch. Zou dit het dan zijn? Het moment waarop ze haar eerste kus zou krijgen?

Hun lippen raakten elkaar, en haast automatisch rustten haar handen op zijn sterke armen. Ze ging iets meer rechtop zitten, hij was tenslotte groter dan haar. Ze werden uit het magische moment opgeschrikt toen haar gitaar van haar schoot viel en op de grond kletterde. Silvia schrok, maar begon toen te lachen.

"Oeps! Vergeten dat die daar was." Ze glimlachte naar hem , compleet op haar gemak zo dicht bij hem. Het voelde toch best wel veilig.Haar hersenen maakten intussen overuren. Had hij de magie ook gevoeld? Alsof hun zielen naar elkaar toe probeerden trekken? Was hij ook zo enthousiast over hun kus of zou hij haar nu alleen maar meer weg duwen?

"Ik had al gehoopt dat je noten kon lezen en het lied zou begrijpen."Bekende ze toen. Het was een stille hint dat het lied voor hen twee geschreven was. Ze hoopte dat hij die hint mee zou krijgen.
"Ik zou willen dat jij romeo was." Zuchtte ze voor ze het zelf door had. Ze keek op naar hem en even was die vonk er weer, alsof die na de kus nog bevestigd moest worden.

Haar telefoon rinkelde en weer schrok ze op. De serene stilte waarin ze met Einar zat hier was ook gewoon zo fijn. Een brede glimlach kwam op haar gezicht toen ze zag wie haar belde, snel nam ze op.
"Papa, hey! Waar ben je nu? Ik mis je zo, wanneer kom je naar huis? Ik moet je zoveel vertellen!"

Haar vader glimlachte haar toe vanop het telefoonscherm.
"Dag m'n lieve meisje, weer op het podium zie ik?" Ze knikte hevig.
"Ik ben momenteel ergens bij de Gaza strook, de juiste locatie mag ik niet meedelen. Wanneer ik thuis zal zijn weet ik niet, maar ik hoop kerst met jullie te vieren."

Silvia's hart zonk een beetje, en ze kon de teleurstelling op haar gezicht niet goed verbergen. Ze had zo gehoopt dat haar vader vroeger dan kerst thuis zou zijn.
"Niet verdrietig zijn, m'n engel. Je weet dat ik zo vaak mogelijk zal bellen, maar vertel eens, wie is die jongen die daar probeert te ontsnappen?"

Silvia had niet eens door gehad dat R had geprobeerd weg te glippen.
"Dat is Einar, hij is mijn beste vriend..." Ze bloosde en natuurlijk zag haar vader meteen door haar facade.
"Juist ja, dus dat is de beroemde Einar waar je moeder en Janie het ook al over hadden en waar je zo dol op bent. Geef hem de telefoon eens, snoesje. Ik wil hem wel eens beter bekijken."
Blozend deed Silvia wat haar vader gevraagd had en overhandigde ze de telefoon aan Einar.


*Voor de geïnteresseerden, het nummer dat ik als original song heb gebruikt is desert moon, een verwijderd nummer uit de nieuwe alladin.