O51|| Silvia Carter

“Hallo Julia,” had hij teruggefluisterd. Alsof ze elkaar inderdaad gevonden en herkend hadden als soulmates.
“je zit voorlopig aan me vast denk ik,” was het volgende dat hij gezegd had. Alsof ze het erg vond dat hij romeo was nu. Daarna ging alles heel snel en hadden ze een vluchtig moment backstage.

“Het decor is bijna af, wat moet ik anders met mijn tijd hier? Straks word ik nog aan het schoonmaken gezet,” was zijn antwoord op hoe blij ze was met hem als romeo. Het deed haar hart even zinken, wilde hij toch liever niet in de spotlight? Was hij van gedacht veranderd? Ze keek hem even bezorgd aan voor ze gestoord werden door Tessa.

“Alles? Dat schept mogelijkheden,” vroeg hij net iets te onschuldig op haar vastberaden antwoord op Tessa. “Zit er dan ook een limiet aan de hoeveelheid van dit ‘alles’ dat gedaan wordt, of moet echt letterlijk alles gedaan zijn voor ik je mag vergeven?”

Dit deed Silvia blozen, ze wist niet precies hoever ze bereid was te gaan op dat vlak met R op dit moment. Ze moesten ook nog wat naar elkaar toe groeien.... Maar waar was Silvia toch over aan het denken? Ze hadden nog helemaal geen relatie. Dus er was überhaupt geen sprake van wat R impliceerde. Of wat haar hoofd ervan maakte.

Tessa liep weg om te roken en weer hadden ze een moment alleen. R lachte kort bij de implicatie dat hij en Tessa een relatie zouden hebben.
“Tess mijn liefje?” zei hij ongelovig. “Geloof me, dan zou een van ons tweeën niet meer in leven zijn.”

Waarom was Silvia daar zo blij mee? Waarom zou ze wel kunnen juichen omdat R toch niet bezet was? Voor ze echter weer kon reageren kwam er iemand met de kwestie van kostuums die aangepast moesten worden. R leek er niet veel om te geven dat hij moest passen bij haar thuis.

“Nee hoor, dat is prima.” Zei hij. “Ik werk morgen maar tot zeven. Ik kan eventueel daarna wel jullie kant op komen? Als dat niet te laat wordt natuurlijk.”
Silvia schudde haar hoofd :"zeven uur is prima, dan kun je nog mee eten als je wilt. Mijn moeder zou het fijn vinden je nog eens te zien, en mijn zusje ook geloof ik. Ze heeft Do wel duizend vragen over je gesteld."

Toen werden ze alweer het podium op gesleurd, alles moest snel gaan om voor de grote dag alles gerepeteerd te hebben. De gemaakte planning voor de scènes werd aangehouden op dit moment, al werd er wel vijf keer gezegd dat ze er iets in zouden schuiven zodat wel alle scènes goed geoefend konden worden. Dat maakte dat de scène die Silvia de vorige keer geweigerd had nu toch echt op de planning stond. De kusscène…

Silvia's hart bonkte luid toen ze aan de scène begonnen. Ze wist namelijk waar deze mee zou eindigen, en god wat keek ze er naar uit, zeker nu ze wist dat R misschien toch niet helemaal onbereikbaar was. Af en toe werd het stilgezet, om de een of ander aanwijzingen te geven over de positie, om te proberen of het met net een ander gevoel beter was, of omdat de achtergrondspeler niet snel genoeg was met het neerzetten van een struik.

Toen was het moment daar, ze stonden alleen op het podium en het grote moment zou zo aanbreken. Hij stond tegenover haar, ze wist haast zeker dat hij haar hart hoorde dat zich een weg naar buiten leek te willen banen. Toen pakte haar hand vast, terwijl hij zijn tekst leverde.

“Julia, al sinds het moment dat mijn oog op je gevallen is dat eerste bal, ben je niet meer uit mijn gedachten geweest. Jij bent het. Jij bent het altijd geweest. Hoe heb je mijn hart zo snel weten te stelen?” Hij stapte dichterbij en bracht haar hand naar zijn lippen om er heel licht overheen te strijken. Haar wangen gloeien nog erger.

“Ik houd van je S- Julia. Dat heb ik altijd al gedaan.” haar ogen werden even groot bij de verspreking en haar hart stopte even bij de gedachte dat hij de woorden tegen haar zou zeggen. Hun voorhoofden leunden tegen elkaar, ze zaten in hun eigen bubbel...

Er zat nog maar een paar centimeter tussen ze, maar R overbrugde hem niet.
“Je hoeft niet,” fluisterde hij tegen haar, zo zacht dat alleen zij hem kon horen. “Ik zal je niet dwingen om iets te doen wat je niet wilt.”
Het ding was dat Silvia nu wel wilde, meer dan wat dan ook. Ze slikte even voor ze hem antwoordde.

"Niets liever." Fluisterde ze vluchtig terug,"maar alleen als jij er je ook goed bij voelt."
Ze had hem al eens gekust zonder zijn toestemming en wilde niet dat hij zich een tweede keer slecht zou voelen over een kus. Ze zou wachten nu, ze zou eeuwig wachten voor hem.

De laatste centimeters werden dan toch overbrugd, en haast automatisch vonden Silvia's armen hun plek om R's hals. Haar ene hand vond zijn plek op zijn achterhoofd om hem toch maar dichtbij te bouwen. De andere hing naar beneden en streelde zijn rug terwijl een tedere kus zich vormde.

Het was anders dan de eerste kus, en veel, veel langer. Even hoorde Silvia niets, bestond er niets buiten Einar en zijn lippen op de hare. Alles viel op z'n plek binnen in Silvia. Dit was waar ze hoorde te zijn, bij hem. Zijn armen om haar heen.

Een luid suggestief gefluit uit de zaal was wat haar weer bij zinnen bracht. Ze verbraken samen de kus, een beetje buiten adem keken ze elkaar aan. Toen gleden Silvia's ogen even de zaal in naar de bron van het geluid, de hele cast had mee zitten kijken.

Vanespen stond te stralen, terwijl shizowitz het maar niets leek te vinden. Hij mocht R duidelijk nog steeds niet.
"Oh mijn god." Vanespen kwam op hen afgelopen."de chemie tussen jullie! Ongeloofelijk!"
Hij keek naar Silvia en greep haar handen vast.
"Lieverd, ik moet even met je praten."

Silvia keek naar R, ze wilde hem niet achterlaten zonder zijn reactie op de kus te weten. Hij moest toch gevoeld hebben dat er meer in de kus zat? Als zelfs Vanespen al over hun chemie sprak.
Over Vanespen gesproken, die nam Silvia mee backstage.

"Die kus, dat was niet geacteerd he?" Hij leunde grijnzend tegen de make up tafel en keek toe hoe Silvia nog roder werd. Ze schudde haar hoofd.
"Mijn Julia en haar Romeo, oh het publiek gaat uit z'n dak als jullie zo tijdens de shows kussen."
Silvia keek naar haar voeten, ze wilde gewoon terug naar R, kijken of hij oke was. Of hij die vonk tijdens de kus ook had gevoeld.

"Och lieverd. Hij weet het nog niet, wel dan?"Vroeg hij toen, Silvia keek op, vragend.
"Onze nieuwe Romeo weet niet dat je iets voor hem voelt."Verduidelijkte Vanespen.
"Oh... Nee, hij weet het niet. Ik heb geprobeerd hem hints te geven, maar hij voelt gewoon niet hetzelfde, vrees ik." Ze sloeg haar armen om zich heen.
"Was dat jullie eerste kus?"
Ze schudde haar hoofd:" onze tweede."