Anna is stomdronken en hangt meer in haar stoel dan dat ze zit. Haar make up is uitgelopen en haar lange haar hangt in slierten voor haar knappe gezicht.

Ze probeert zich te focussen op de twee mannen die voor haar staan. Achter hen twee kinderen die haar met tranen in de ogen aankijken.

'Anna, 'zegt een man op een rustige zalvende toon.'Wij komen je helpen. Je kinderen hebben een brief geschreven dat het zo niet langer kan. '

Hij knikt zijn metgezel bemoedigend toe.

'Mogen we bij je komen zitten? '

De andere bemoeial doet zijn best om vriendschappelijk en meelevend over te komen, Hij gaat naast haar zitten en kijkt haar aan alsof hij een heel nieuw scala aan mogelijkheden bied.

Anna's gezicht betrekt en ze fronst haar wenkbrauwen.

'Wat willen...jullie..vraagt ze met dubbele tong. Ze kijkt om zich heen en ziet teleurgesteld dat de fles naast haar op de grond leeg is.

'Ik heet Mike en jou twee dochters hebben mij om hulp gevraagd. '

Ze haalt haar schouders op en een glimlach krult haar lippen.'Ik heb geen hulp nodig.'

De man kijkt om en kijkt vragend naar de twee kinderen.

'Mam, sinds je drinkt ben je niet meer de lieve zorgzame moeder die je altijd voor ons was. '

De oudste hurkt bij haar neer.'Laat je alsjeblieft helpen, mam. Laten we weer een gezellig fijn gezin worden, zoals we vroeger waren. '

Anna probeert overeind te komen en grabbelt naar de fles in de hoop dat er nog een paar druppels in zitten. Na een paar vergeefse pogingen geeft ze de strijd op.

'Waar ga je heen,Anna? '

'De kelder...'zegt ze onvast en staat wankelend op.'Er staan nog flessen in de kelder. '

Er hangt een walm van alcohol om haar heen. De stank komt uit haar mond en zit in haar kleren.

Rustig duwt de man haar terug.'Anna, we moeten nu actie ondernemen, als er niets gebeurt raak je je kinderen kwijt en ga je er zelf aan onderdoor. '

'De kelder...ik moet naar de kelder. '

Ze staat op en loopt wankelend weg, even blijft ze met haar hoofd schuin stilstaan alsof ze zich probeert te herinneren waar de kelder is.

'Waar is de kelder. 'vraagt de bemoeial aan de kinderen op dringende toon. 'Heeft ze daar drinken staan? '

De twee dochters kijken elkaar aan. 'Weten we niet..ze heeft overal voorraadjes staan.'

Mike zegt. 'We moeten naar de kelder en de flessen die er staan weggooien. '

Anna is zwaaiend op weg als de twee mannen en haar dochters langs haar heen rennen.

'Waar is die kelder? '

'Hierheen, 'roept Irma, de oudste dochter. 'Aan het eind van de gang. '

Mike draait de sleutel om, opent de deur en staart in het donkere gat.

'Waar is de lichtschakelaar? '

Irma drukt op de knop naast de deur en beneden aan het kale plafond gaat een peertje branden.

Een vaag schijnsel valt over de trap. Voorzichtig zet hij de eerste stappen en weet zich gevolgd door Henri en de twee meiden.
De trap is langer dan hij had verwacht. Eindelijk staat op de betonnen vloer en kijkt in het spaarzame licht om zich heen. Er hangt een bedompte geur en het is er koud.

Tegen de muur aan staat een kast. Verspreid staan er dozen en kratten. Houten planken liggen op een wanordelijke stapel naast de kast. Een vies groezelig raam hoog bovenin. Het is zo smerig dat zonlicht er niet door binnendringt.

Henri doet een hand voor zijn mond en neus. 'Wat een stank hier. Waar staan die flessen? '

'Misschien in de kast, 'oppert Irma. Snel lopen ze er met z'n vieren heen en merken dat die op slot zit.

'Waar is mam? '

Op dat moment slaat boven de deur dicht en draait knarsend een sleutel in het slot.

Een ogenblik kijken de twee mannen elkaar aan.

'Godverdomme, ze heeft...'

Het licht gaat uit en de kelder is van de ene op de andere seconde gehuld in het pikkedonker.

'Anna, 'schreeuwt Mike.'Doe de deur open. '

Irma en Mirjam beginnen te huilen en Henri stommelt met zijn handen vooruit door de kelder.

'Heeft iemand licht bij zich...een telefoon of een zaklamp. Lucifers? '

Mike klopt op zijn zakken en herinnert zich dat zijn telefoon boven ligt.

'Ik zie geen hand voor ogen, 'klaagt Henri.'Waar is de trap? '

'Mams..' roepen de twee meiden in paniek.'Doe het licht aan. '





Boven loopt Anna met een ijzeren zelfbeheersing naar de gang,op zoek naar haar tas en sleutels. Als ze snel is kan ze nog een paar flessen kopen. Haar lippen bewegen maar er komt geen woord uit haar mond. De kamer draait om haar heen. Ze heeft snel drank nodig. Opeens schiet haar iets te binnen. Ver weg in haar benevelde brein herinnert ze zich dat er misschien nog een volle fles in het gootsteen kastje staat.

Haastig wankelt ze naar de keuken. Haar dochters en de twee mannen die op haar in zaten te praten is ze al lang vergeten. Ze bukt zich en trekt het deurtje open,schuift de afwasbak en schoonmaak middelen opzij. Plastic flessen rollen uit de kast. Haar ogen sperren zich open en een hand sluit zich om de koude flessenhals. Een gevoel van triomf overspoelt haar. Met trillende handen ontsluit ze de fles en zet die aan haar mond. De warmte van de drank verspreid zich door haar borst en ze sluit haar ogen. Gretig neemt ze nog een slok en veegt met de bovenkant van haar hand over haar mond. Het is zo makkelijk...als ze dronken is hoeft ze niet te worden geconfronteerd met de werkelijkheid. Met de drank is het leven niet meer ingewikkeld.

Vaag dringt geschreeuw tot haar door maar ze is te beneveld om het tot haar door te laten dringen. Ze zet de fles aan haar mond, neemt een flinke slok en smakt net haar lippen. Ze was op zoek naar haar tas en sleutels, herinnert ze zich. Wat ging ze ook alweer doen...ze pijnigt haar hersenen.

Ze draait om haar as, wankelt en probeert zich overeind te houden. De fles valt uit haar hand kapot op de grond. Anna valt voorover met haar hoofd op de glazen salontafel dat met een daverende klap breekt. Ze gilt van de schrik, scherven steken in haar voorhoofd en bloed loopt in haar ogen. Anna voelt het warme bloed in haar mond druppelen. Langzaam dringt het tot haar omfloerste brein door dat ze ernstig in de problemen is. Ze ziet haar bloed zich in een groeiende plas verspreiden. Dan opeens de intense pijn in haar hoofd. Een glimlach glijdt over haar gezicht als ze wegzakt in een diepe duisternis...waar ze heengaat is niets meer, weet ze. Geen pijn meer of teleurstelling...Het leven is niet meer ingewikkeld.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen