O73// Silvia Carter

“Dan kan je merken dat ik nog steeds niet kan dansen,” plaagde hij, en dat deed haar glimlachen. Het zou vast wel meevallen.

Toen begon zijn antwoord op de kussen, en Silvia voelde zich gespannen.
“We oefenden de scène,” was zijn korte antwoord, en Silvia voelde haar hart zakken , of breken. De kussen betekenden niets voor hem. Hij had niet dezelfde gevoelens.

“Geen zorgen, prinses, je puurheid is nog intact,”voegde hij er nog aan toe, om het nog wat pijnlijker te maken. Silvia keek bewust niet meer zijn richting uit, ze wilde niet dat hij haar verdacht vochtige ogen zag.

De parkeerplaats was vol met mensen die de school in haasten, in de hoop toch nog op tijd te kunnen komen. R draaide de auto in een lege parkeerplaats en ze kwamen tot stilstand. Silvia wist niet hoe snel ze de auto uit moest.

“Dan zie ik je later,” zei hij. “Sterkte met De Block.” "bedankt." Mompelde ze, waarna ze zich haastte om en op tijd te komen en zo snel mogelijk bij hem vandaan te geraken. In haar haast had ze niet door dat mensen haar bekeken, in gedachten verzonken plofte ze neer op haar stoel.

Het gefluister rond haar trok pas echt haar aandacht toen ze door had dat het over haar en R ging.
"Met R aangekomen. Ik heb het zelf gezien"
"Nieuwe verovering?"
"Sneu..."
"Dat ze daar in trapt."
Mensen hadden hen natuurlijk samen aan zien komen, en de geruchten molen draaide al op volle toeren. Ze had echter niet door tot welke lengte roddels konden gaan.

Toen ze tijdens de pauze bij haar kluisje stond kwamen de meiden van de toneelgroep naar haar toe.
"Is het waar?"
"Wat?" Silvia keek hen aan. Niet wetende waar ze het over hadden.
"Dat jij en R... Nou ja... Ze zeggen dat jij zijn nieuwste verovering bent. Dat je met hem hebt geslapen en dat jullie dus vanochtend samen zijn aangekomen na een wilde nacht."
Silvia liet haar boeken vallen door de shock.

"Ze... Wat?" Ze was even helemaal de kluts kwijt.
"Vanespen doet Einar nog wat als hij dit sappige nieuwtje hoort." Grinnikte één van de meiden. Silvia kon zelfs geen fake glimlach opbrengen. Wat als R deze geruchten hoorde? Hun kussen betekenden al niets voor hem. Zou hij denken dat zij dit gerucht de wereld in had geholpen?

Snel raapte ze haar boeken op en haastte ze zich naar de toiletten. Nu pas was ze zich bewust van alle blikken die op haar gericht waren, en het maakte haar paniekerig. Ze praatte dan ook veel te snel toen ze R opbelde. Ze wachtte niet eens of het antwoordapparaat was of niet, Silvia begon gewoon te spreken.

"R ik weet niet of je het al gehoord hebt maar ze denken dat wij met elkaar geslapen hebben. Hoe ze erbij komen is me een raadsel maar mensen bekijken me met een rare blik en ik voel me niet op m'n gemak. "Ratelde silvia. Ze pauzeerde even om adem te nemen."je weet toch wel dat ik niets met deze geruchten molen te maken heb he? Dat moet je weten."

Ze klonk haast smekend in die laatste zin. De hele situatie was gewoon zo opgeblazen en Silvia voelde zich opgejaagd. Ze wilde niets liever dan R nu zoeken zodat hij haar kon geruststellen, maar ze wilde niet terug naar al die priemende ogen. Dat kon ze niet aan.