Ik zie ze vliegen

Toen ik mijn ogen open deed werd ik verblind door felle kleuren. Ik wist dat dit Bifröst moest zijn, maar ik had me nooit kunnen voorstellen dat hij zó mooi en zó groot zou zijn. Ik wist niet zeker naar welke kant ik moest gaan, dus wandelde ik maar bergop totdat ik aan het einde van de brug kwam.
Ik werd opgewacht door een grote man met één flapoor. Een van zijn handen rustte op de grote hoorn die op zijn rug hing. "Karin, zei hij vriendelijk, dat is lang geleden. Kom je nog eens op bezoek?" "Jammer genoeg niet, antwoordde ik, ik heb belangrijkere dingen te doen." "Zoals?", vroeg Heimdal nieuwsgierig. Ik wilde het uitleggen en vragen of hij me niet kon helpen, maar zijn aandacht werd afgeleid door iets in de verte. Hij zei: "Zie je dat daar? Volgens mij komt het deze kant op... O sorry, ik was even vergeten dat jij dat niet kan zien." Ik mompelde iets als: "Niet erg" en wandelde door.

In Asgard aangekomen ging ik rechtstreeks door naar het huis van Thor. Daar trof ik alleen Sif aan die me vertelde dat haar man absoluut niet gestoord mocht worden terwijl hij zijn zoon leerde kennen. Ze merkte op dat hij de laatste tijd wel met verdacht veel zonen had kennisgemaakt.
Nu had ik nog maar één optie. Ik moest Mimir om hulp vragen. Moedeloos strompelde ik richting zijn bron terwijl ik nadacht of er echt geen andere mogelijkheden waren. Toen bedacht ik dat er nog andere goden waren buiten Apollo en Thor. Ik haalde mijn tempeltje boven en legde nog een stukje koek op het altaar van Hera. Het verwonderde me dat ik zelfs hier in Asgard de Griekse goden kon bereiken, maar wonder boven wonder steeg de rook op en even later kwam een gestalte het tempeltje uit gevlogen. Ze groeide tot er voor mij een jonge vrouw met kleurrijke kleren stond. "Iris!" Riep ik blij terwijl ik haar om de hals vloog. "Jou heb ik nodig. Wil je een boodschap voor me doorgeven aan Lowie, Apollo of Artemis?" "Rustig, Karin, zei Iris, ik zou je heel graag winnen helpen, maar je weet toch dat ik van Hera geen berichten aan dat Zeusgespuis mag doorgeven." Dat was ik vergeten dus vroeg ik haar: "Kan je dan ongemerkt dit briefje doorgeven? Ik weet zeker dat Lowie mij zal geloven. Artemis is ook voor rede vatbaar en zij kan Apollo overtuigen. Dit moet werken." "Tja, antwoordde Iris, dat moet wel lukken, maar het kan wel een tijdje duren. Ik weet niet eens zeker of dat dit jaar nog zal gaan. Ik zal het je meteen komen zeggen als het gelukt is. Tot dan moet je misschien iets anders proberen." We namen afscheid en Iris verdween weer in het tempeltje. Terwijl ik mijn Olympische vriendin zag weg vliegen, dacht ik: "Ik moet haar echt eens aan Heimdal voorstellen."

Ik vervolgde mijn tocht naar Mimirs bron en knielde neer. "Mimir, vroeg ik, bent u daar?" Uit de struiken kwam een hoofd naar me toe gedreven. "Ja, antwoordde hij, en jij?" Even was ik in de war. Dit antwoord had ik niet verwacht. Ik herpakte me en probeerde mijn stem niet te laten trillen terwijl ik zei: "Ik heb uw hulp nodig. Mijn vrienden zijn verwisseld en ik ben de enige die hen kan helpen. Wat moet ik doen?" Deze keer had ik het antwoord wel zien aankomen: "Als je van dit water drinkt, zal je de oplossing weten. Het vraagt natuurlijk wel een hoge prijs. Maar geen oor of oog meer. Een gevaarlijke opdracht waarbij je zelf kan sterven. Zij jouw vrienden je dat risico waard?" Nu moest ik toch even slikken. Ik wist dat de prijzen die voor dit water betaald werden, vreselijk waren. Odin had er zijn oog voor opgeofferd, maar nu ik echt moest kiezen, leek het te erg. Anderzijds, als ik van dit water gedronken had kon ik alles oplossen. Ik besloot het te wagen. "Ja, zei ik veel vastberadener dan ik mij voelde, ik doe het."