O75// Silvia Carter

Hij leek meteen in te pikken op haar paniek.
“Rustig aan, Silvia. Adem diep in… en uit,” zei hij tegen haar. “Ik weet dat jij dit niet was, Sil. Echt.”
Die woorden ontspanden haar weer een beetje. Gewoon zijn stem horen hielp ook, al was hij nu stil.

“Het spijt me dat ze nu ook zo naar je kijken,” zei hij toen zacht. En dat raakte Silvia. Hij was toch bezorgd om haar, en dat maakte haar iets rustiger. Ze zaten hier samen in en samen zouden ze er ook uit raken.
"Jij kunt hier ook niets aan doen. Het is de geruchten molen. De roddels. Gewoon omdat ze ons samen hebben zien aankomen." Ze was haast in tranen.

“Maar weet je wat je gaat doen nu?” klonk R's stem opnieuw, en Silvia schudde haar hoofd. Ze wist niet wat te doen en dacht er even niet aan dat hij haar niet kon zien nu. Ze zat ineengedoken in een hoekje van de toiletten met haar telefoon tegen haar oor gedrukt.

“Ik weet dat het je ongemakkelijk maakt. Dat al die blikken in je snijden en die fluisteringen je laten wensen dat je gewoon kon verdwijnen. Maar je loopt straks door die gang, houdt je hoofd recht en glimlacht alsof je hun woorden niet hoort en hun blikken niet ziet. Niemand kan je klein laten voelen als jij dat niet toestaat. En jij bent sterk, Silvia. Zolang jijzelf de waarheid kent, kunnen ze je niet raken.” klonk zijn stem bemoedigend. Hij stak haar een hart onder de riem, steunde haar door deze roddel.

"Wat zullen mijn vrienden denken als ze dit horen? Iedereen doet er zo negatief over..." Haar stem klonk kleintjes. Ze dacht aan de toneelgroep. "Wat als ze ons niet meer als romeo en Julia willen, R?"
Ze veegde haar tranen weg.
"Er is helemaal niets gebeurd maar iedereen lijkt de roddel wel te geloven, ik vind het ook zo rot voor jou want jij kunt dit al helemaal niet gebruiken en er waren al roddels dat je samen zou zijn met Tess ..." Ze was weer aan het ratelen, om maar niet tot de grootste reden te komen waarom ze het erg vond voor hem.

De grootste reden was dat hij haar natuurlijk helemaal niet leuk vond op die manier, en om dan zo'n roddel te krijgen. Het zou hetzelfde zijn als wanneer er geroddeld zou worden dat Silvia met Damian naar bed zou gegaan zijn.
De bel rinkelde schel en Silvia snifte nog een beetje.

"Je moet vast naar je volgende les, ik hang wel op." Het klonk neerslachtiger dan bedoeld. Ze wilde sterk zijn, tonen aan R dat ze echt de kracht had die hij in haar zag. "We spreken elkaar straks, oke?"
Zacht zei ze nog een afscheid voor ze inlegde en haar hoofd op haar knieën liet rusten. Ze dwong zichzelf te vermannen, moest naar haar volgende les.

Silvia volgde R zijn raad op en liep met geheven hoofd door de gang, op weg naar geschiedenis. Ze zat weer naast Annabelle, die meteen dichter schoof en zich naar Silvia boog.
"Heb je echt sex gehad met Harding?" Vroeg het meisje geïnteresseerd.
"Nee. Daarbij, we zijn vrienden, hij zou me nooit als iets meer zien."
Annabelle leek tevreden met dit antwoord, en Silvia was dankbaar dat toch één iemand haar zou geloven.

En R