O77// Silvia Carter

De rest van de dag ging te traag voorbij onder de zware blikken en het gefluister. Silvia zuchtte terwijl ze haar boeken uit haar kluisje ging halen. Er viel een uitnodiging uit haar kluisje, voor het bal. Hier wist Silvia al van, het zou doorgaan de avond voor de première en Vanespen was nog aan het bedenken wat ze zouden doen om reclame te maken.

Ze probeerde R of Tessa te vinden tijdens de pauze, maar zonder succes. Silvia zag R pas bij de repetitie, en toen stonden Vanespen en Shizowitz al bij hem. Ze had de drang naar hem toe te lopen voor een knuffel, die had ze nodig na een dag als vandaag, maar ze moest zichzelf tegenhouden. R zag haar alleen als een goede vriendin, niet meer en niet minder.

Was het dom om te hopen dat hij haar zou vragen voor het bal?

Ze liep het trio voorbij, maar werd tegengehouden door Shizowitz.
"Silvia, we hebben de geruchten gehoord." Zei hij. Meteen shoot Silvia in de stress.
"Ja?" Zei ze met een klein stemmetje.
"Harding ontkent ze. Is er echt niets gebeurd?"Vroeg hij bezorgd.

Silvia rechtte haar rug.
"Hij heeft me een lift gegeven naar school. Dat is alles." Verklaarde ze. De leerkracht knikte.
"Goed dan. Ga jullie maar omkleden, we beginnen met de dansscene."
Samen met R liep Silvia naar de kleedkamers. Ze wist niet wat zeggen, dus zweeg ze.

"Moet je zien, daar is ons nieuwste koppeltje. Julia en haar Romeo." Hetzelfde meisje dat al vanaf het begin tegen R was, keek hen aan. "Iedereen heeft de geruchten gehoord."
"Zolang wij maar weten of ze waar zijn of niet, toch?" Zei Silvia, haar stem klonk zekerder dan ze zich voelde. Ze had de drang om R zijn hand te nemen, om te laten zien hoe sterk ze samen stonden. Ze durfde niet.

"Kom op Sil, hij loopt als een puppy achter je aan, maar ik had nooit gedacht dat jij aan hem zou toegeven." Smaalde het meisje. Silvia voelde zichzelf krimpen. Mensen geloofden het nog steeds, zou de roddel ooit verdwijnen?

"Ik moet me omkleden." Mompelde ze, en duwde de deur van haar kleedkamer open. Afwezig hees ze zichzelf in de jurk en stopte ze de plaatjes van haar vader in haar tas. Toen ze terug de gang op kwam, zag ze Damian staan met zijn vrienden van het football team.

"Silvia." Hij pikkelde naar haar toe op zijn krukken."Ik vind het erg wat er gebeurd is. Gaat het een beetje?"
Silvia zuchtte.
"Het is niet fijn om het onderwerp van een roddel te zijn, als je dat bedoelt. Het is niet de beste dag." Vertrouwde ze hem toe, ze had ook een kloppende hoofdpijn gekregen.

Damian keek haar meelevend aan.
"Het komt wel goed met je." Hij nam haar hand en kneep er zacht in. "The show must go on."
Ze wist er een glimlach uit te persen.
"The show must go on."
Ze liepen naar het podium en Silvia kon een glimlach niet tegen houden toen ze R voor het eerst in kostuum zag. Hij zag er fantastisch uit, als een echte prins.

"Zo zo, romeo, wat zien we er goed uit."Glimlachte ze naar hem, toen ze hun positie ingenomen hadden. Er stonden figuranten in paren om hen heen. Dit was het bal waarop ze elkaar ontmoetten, later zouden ze de dans van de bruiloft nog moeten oefenen.

De muziek begon en ze begonnen te dansen, toen ze echter de draai moesten doen, ging het mis. Silvia voelde zich lichthoofdig en draaierig, en voor ze het wist lag ze op de grond.

een suikerval, ook dat nog. Vandaag kon echt niet beter.