Hoofdstuk 5 ~ Ik ben écht een geit

Toen district 4 aan de beurt was, waarschuwde Yolanda ons meteen voor de vrouwelijke tribuut: 'Mystee Silaneas, zij heeft het meeste kans om te winnen. Blijf uit haar buurt als je ook maar enige kans wil maken om te overleven - en anders ook want zij zal je tot de laatste minuut blijven martelen - en hoop dat de andere beroeps een mes in haar rug steken terwijl ze slaapt, want als zij je in het oog krijgt, ben je dood.'
Het meisje met donkerblauw haar kuste iemand die naast haar stond, waarschijnlijk haar vriendin. Dat hoopte ik alleszins want anders was dit heel vreemd als ze zomaar een van haar districtgenoten begon te kussen, of ze probeerde te tonen hoe gevaarlijk ze was door de ongelukkige die in haar buurt stond op te eten. Daarna besloot ze haar maaltijd te laten voor wat het was en beende ze met fiere passen het podium op. Ik ving nog een korte glimp op van het slachtoffer en op het eerste gezicht zag ze er niet zwaargewond uit, maar keek ze zelfs trots. Dat moet inbeelding geweest zijn, waarschijnlijk was het een blik van doodsangst en medelijden voor al die tributen die op gruwelijke wijze verslonden zouden worden door deze wrede zeemeermin. Het was duidelijk dat ook de rest van de mensen bang waren voor deze imposante verschijning. Ik besloot de raad van Yolanda op te volgen en haar te mijden.

De jongen was een speciaal geval, of toch voor een beroepsdistrict. Toen er iemand getrokken was, bleef hij even verward om zich heen kijken om te zien wie zich zou aanbieden. Het bleef stil. Ik vermoedde dat heel zijn district hem haatte, want anders was er altijd wel een vrijwilliger. Toen het duidelijk was dat er niemand meer zou komen, ging de Boete weer gewoon door alsof er niets gebeurd was - wat eigenlijk ook zo was, dat was net het probleem - terwijl de escorte de zieligaard behandelde alsof hij een echte beroeps was. Als ik het begin niet gezien had en de spannende stilte waarin het duidelijk werd dat iedereen het grappig vond om die arme jongen de spelen in te gooien en daarmee zelfs hun eigen kans op rijkdom verspeelden, zou ik gedacht hebben dat het een doodnormale Boete in een beroepsdistrict was. Dit beeld werd ook nog eens versterkt doordat de jongen er ook nog eens uitzag als een echte beroeps. De uitleg van Yolanda gaat volledig langs me heen. Het enige dat ik opvang is dat hij Ocean Rivers heet en ik besluit eens met die arme Ocy te gaan praten om te zien of zijn districtgenoten niet te hard over hem oordelen.
Volgens mij was die jongen veel te onzeker. Wat hij nodig had, was een vriendin. Dankzij mijn broer had ik veel ervaring in de liefde, dus zou ik zeker iemand voor hem vinden. Ik keek naar mijn blad en zag dat ik was vergeten verder te schrijven. Snel krabbelde ik: Mystee Silaneas, winnaar en Ocy. Hij zou het wel niet erg vinden als ik hem zo noemde. Daarna verbond ik zijn naam met die van Zilver Speerder, veel herinnerde ik me niet meer van haar, maar ze zou waarschijnlijk wel verliefd worden op Ocy als ik mijn geweldige koppelingstactieken op hen toepaste. Ik keek even naar Melvyn's blad omdat het misschien toch handig kon zijn om de volledige naam van Ocy te kennen. Hij had zes kolommen gemaakt met als titel telkens een dier. Ik vond Ocy in de voorlaatste kolom, de kolom van de os: Ocean River, D4. Terwijl ik snel zijn naam overschreef, want die mocht ik toch echt niet vergeten, vroeg ik nieuwsgierig; 'Wat is dat?' Melvyn keek geschrokken op van zijn blad, zag toen de nieuwsgierige blik in mijn ogen, ontspande en legde uit; 'Dit zijn Chinese sterrenbeelden, hiermee voorspel ik de toekomst.' 'Inderdaad!' kirde Selma opgewonden. 'Zo weet hij bijvoorbeeld elk jaar weer ongeveer de leeftijden van de tributen, is dat niet ongelooflijk? Ik heb mij er dankzij hem zelfs op kunnen voorbereiden dat jullie zo jong gingen zijn. Het was nog steeds een verrassing dat er een twaalfjarige was, maar stel je voor dat hij er niet geweest was. Natuurlijk moet alles wat hij weet geheim blijven want als iedereen in het Capitool dit zomaar te weten zou komen, zouden de weddenschappen helemaal in de war gestuurd worden. En natuurlijk zijn er in het Capitool ook mensen die dat schrijven, maar meneer Cooper hier is de enige waarvan ik weet in de districten. Als je de Spelen wint, moet je daar echt mee verder gaan. Elk degelijk tijdschrift in het Capitool heeft ook horoscopen, sommige zijn heel moeilijk te verstaan en anderen zijn minder gedetailleerd, maar wel duidelijk en dan heb je er nog zoals...' 'Mag ik verdervertellen?' Onderbrak Melvyn de vreselijke woordenstroom eindelijk. Ik hoefde niet te weten welke horoscopen die Capitoolpop allemaal kende, ik wist er maar een ding over en dat was dat de toekomst voorspellen onzin was waar ze alleen in het Capitool in trapten en ik vermoedde dat Melvyn dat ook wist.
'En wat zijn die dieren dan?', vroeg ik, want daar had ik nog steeds geen antwoord op. Melvyn antwoordde kalm: 'Dat hangt af van het jaar waarin je geboren bent. Jij bent bijvoorbeeld een geit, en ik een slang.' De uitleg ging nog verder, met af en toe een enthousiaste onderbreking van Selma, maar het ging volledig langs me heen. Het enige dat ik nog kon denken was: "IK BEN EEN GEIT! Ikbeneengeitikbeneengeitikbeneengeit!!!!! Ik wist het wel, ik ben echt een geit!!!" Ik sprong nog net niet de kamer rond.
Ondertussen ging Yolanda ongestoord door met de Boetes, waar ik net zag hoe een zekere Carden Mirasol, een meisje met een grote bos rode krullen, zich naar voor haastte waarbij ze bijna valt en haar bril van haar neus glijdt. Arme Carry, daar zal ze waarschijnlijk nog haar hele leven mee achtervolgd worden. Toen een jongen met chocoladebruine haren naast haar was komen staan, begon Yolanda uitleg te geven: 'Sebastian Saunders, niet speciaal gevaarlijk, buiten het feit dat hij redelijk gespierd is omdat hij bowlt. Toen het beeld verderging, leek alles even normaal te gaan. Totdat de escort werd onderbroken door Sebby die een hoestbui kreeg. Het was redelijk snel voorbij, maar daarna leek het alsof de jongen moest huilen en lachen tegelijk terwijl hij boos was.

Daarna kwam district 6, dus blijkbaar had ik niets gemist. Het meisje zag er niet echt gevaarlijk uit, ze was ongeveer even groot als ik en had hetzelfde donkerblonde haar en bruine ogen. De enige reden waarom ze opviel was het kleine instrument dat ze aan haar mond hield. Het had iets weg van een fluit, maar dat was het zeker niet. Terwijl ze een heel liedje speelde waarvan het me verbaasde dat er zo veel uit dat plastieken ding kon komen, wandelde ze kalm naar voren. Eindelijk vroeg de districtbegeleider wat we allemaal wouden weten: Wat is dat?
De tribuut antwoordde niet. In plaats daarvan begon ze nog een liedje te spelen op dat gekke ding. Eerst vond ik het indrukwekkend, maar nu begon ik het toch al behoorlijk irritant te vinden. Yolanda zette het beeld op pause. 'Babette Garardus, van haar zal je niet echt last hebben. Ze is alleen maar bezig met haar kazoo.' Een kazoo, zo heette dat ding dus!
De jongen was een ander geval. Hij zag er best gespierd uit en leek totaal niet bang te zijn. Als hij niet uit een van de lagere districten kwam, zou ik gedacht hebben dat hij een beroeps was, omdat hij zich zomaar aanbood in de plaats van een jongen die duidelijk geen familie van hem was en hiermee grote chaos veroorzaakte op het podium. Ik begon me net af te vragen op die districtbegeleider eigenlijk het protocol wel kende voor als er een vrijwilliger was, toen Yolanda uitleg begon te geven: 'Kyle Jarrods, hij kan nog wel een probleem vormen. Het is de eerste keer dat district 6 een vrijwilliger heeft, en dat hij zo sportief is, betekent ook niet veel goeds. Blijkbaar is de jongen waarvoor hij zich aanbood een klasgenoot, maar ik begrijp niet waarom hij dat zou doen. Zorg dus dat je hem niet tot vijand maakt, want dat zou wel eens slecht kunnen aflopen.'