Mijn vader, Heer van de Kitsch

Die ochtend werd ik wakker in een enorme gouden kamer. Het licht viel door de metershoge ramen naar binnen en wierp een prachtige gloed op de kamer. Even was ik compleet gedesoriënteerd totdat ik me de vorige avond weer herinnerde. Ik was op de Olympus. Mijn vader was Apollo. De prachtige stemmen van de muzen klonken nog na in mijn oren terwijl ik rechtop ging zitten en de kamer rond keek. In een hoek stond de valies van mijn moeder en de weinige spullen die ik uit het internaat had meegenomen. Een paar meter naast mijn bed stond een stoel waar mijn kleren die ik de vorige avond had gedragen, over hingen, helemaal gewassen en gestreken. Ik ging er naar toe en zag een briefje op de stoel liggen. In sierlijke letters stond er geschreven:

Ik keek op en zag inderdaad een grote, prachtig versierde kast staan. Toen ik hem opentrok, kon ik mijn ogen niet geloven. Een immense kast vol met de mooiste kleren die ik ooit gezien had. Ik vergaf het Apollo meteen dat hij mijn naam fout geschreven had. Ik koos iets uit dat er niet te ongemakkelijk uit zag en waar ik me goed in kon bewegen, sommige van deze kleren zagen er meer uit om voor de sier in de kast te hangen dan om daadwerkelijk aan te doen, en keek dan naar het pakje dat naast de stoel gelegen had. Het was redelijk plat en had een ovaal-achtige vorm en toen ik het optilde woog het veel zwaarder dan ik verwachtte. Nieuwsgierig scheurde ik het papier los en er kwam een prachtig instrument tevoorschijn. Het had iets weg van een klein harpje en was helemaal verguld. Het was hetzelfde instrument als mijn vader de vorige avond had gespeeld. Ik trok aan een snaar en een prachtig geluid kwam vrij. Ik was nooit echt goed geweest met muziek, maar hiermee was het onmogelijk om een slechte klank te krijgen. Het klonk natuurlijk niet zo goddelijk als de muziek van Apollo, maar toch was het mooier dan alles dat ik op aarde gehoord had.
Er werd op de deur geklopt en enkele tellen later vroeg een meisjesstem: "Kom maar naar buiten als je klaar bent, ze wachten op je." Ik sprong op, legde het instrument voorzichtig neer en liep naar de deur. In de gang stond een meisje te wachten. "Ah, daar ben je. Ik dacht al dat je een discus tegen je hoofd had gekregen." zei ze. Ik begreep niet wat ze daar precies mee bedoelde, en ik wist ook niet of ik het wel wilde weten. Ik zou waarschijnlijk nooit meer een oog dichtdoen als ik wist dat er hier zomaar discussen door het raam konden vliegen, al begreep ik niet hoe dat gevaarlijk kon zijn. Ik liep achter het meisje aan door de lange gangen van het gouden paleis. Uiteindelijk kwamen we bij een prachtig versierde kamer waar Apollo tegenover een jonge vrouw met lange, donkerbruine haren en mooie grijsblauwe ogen. Naast haar zaten enkele meisjes die vrolijk heen en weer liepen of met elkaar praatten. Toen ik binnenkwam, riep het meisje dat me de weg getoond had: "Hier is hij dan eindelijk, ons kersvers halfgodje." Een paar van de meisjes lachten zachtjes en alle hoofden draaiden naar mij. "Louis" zei Apollo, "Dit is mijn zus, Artemis. En dit zijn haar nimfen." Artemis wendde zich tot mij: "Dus jij bent mijn neefje. Ik bedoel: één van mijn neefjes." De nimfen grinnikten en ik keek mijn vader vragend aan. "Pap?" Hij zuchtte geërgerd maar negeerde zijn zus verder. "Ik moet nog even... iets doen, dus zij zullen je leren boogschieten. Tot vanavond, mijn jongen." Apollo stond op, zei nog snel iets tegen Artemis en verliet de zaal.
Mijn tante stond op en zei: "Laten we dan maar meteen beginnen. Les één: Zowel ik als deze nimfen hebben gezworen eeuwig maagd te blijven dus haal het niet in je hoofd iets te proberen want mijn broertje zou het waarschijnlijk niet op prijs stellen als je niet terugkeert en eerlijk gezegd ben ik dankzij hem al meer dan genoeg nimfen verloren. Er viel een ongemakkelijke stilte terwijl de nimfen naar een blaadje staarden dat van mijn vaders krans was afgevallen. Toen stond Artemis op en zei: "Kom, dan gaan we dit exemplaar eens tonen wat écht boogschieten is."
We gingen naar buiten en bij de deur haalde elke nimf haar eigen boog en pijlenkoker uit een paraplubak.