Een kleine poedel, herinnert mij aan Zwoebel

Dag, lieve kwispelstaart,

Ik weet niet zo goed hoe ik deze brief moet beginnen. Hoe schrijf je een brief aan een hond, waarvan je de naam nog niet eens kent? Ik noem Bindi vaak liefkozend kwispelstaart, net zoals Xamber, de hond van mijn vader. Dus ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik jou ook zo noem.
Ik ben zo nieuwsgierig naar wie jij bent, hoe je eruitziet en waar je van houdt. Ik wil je zoveel over Bindi vertellen, zij was mijn eerste hulphond. Wij hebben samen zoveel avonturen beleeft! Ik zou er hele boeken mee kunnen vullen en ergens wil ik dat ook graag doen, maar hoe begin je aan zoiets? Het zijn zoveel verhalen, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Mijn jobcoach stelde voor om het in de vorm van een brief te doen, een brief aan jou, over Bindi. Zo worden mijn verhalen niet te lang en leer jij mij op afstand al een beetje kennen. Dat vind ik een heel mooi idee, dus heb ik mijn pen gepakt en op het mooiste briefpapier gezet dat ik kon vinden.
Laat ik bij mijn wandeling van vandaag beginnen. Wandelen zonder hond, is nog steeds niet mijn favoriete hobby. Ik vind het saai en eenzaam, maar ik doe het omdat ik mijn vaste wandelroutes nog in mijn hoofd wil hebben voor als jij bij mij komt wonen. En vandaag werd ik beloond, want ik kwam een nieuw vriendje tegen. Een hele kleine pup, een vrolijk rondspringend bolletje wol. Het kleine beestje was helemaal niet bang, hij klom tegen mijn rolstoel op en keek mij met grote geïnteresseerde ogen aan. Ik stak mijn hand naar hem uit, zodat hij mij kon besnuffelen. ‘Hallo, wie ben jij?’
‘Dit is Noa en volgens mij vindt ze jou wel leuk.’ Voordat ik doorhad wat er gebeurde, had haar baasje Noa op mijn blad gezet. Iets wat de kleine pup helemaal geweldig vond: ze beet zacht in mijn neus en inspecteerde mijn haren. Ik bewonderde op mijn beurt haar crèmekleurige vacht, zag de kleine krulletjes en wist direct wat ze was. ‘Een labradoodle.’
‘Klopt.’ De vrouw glimlachte. ‘Ik ben heel erg allergisch, maar ik had toch behoefte aan gezelschap, vandaar de keuze voor een labradoodle. Waar is die schat van jou? Jij had toch een hulphond?’
‘Ja. Bindi, ze is met pensioen.’ Ik kriebelde Noa achter haar oren. ‘Ik had haar misschien nog iets langer bij me kunnen houden, maar toen ze artrose ontwikkelde, heb ik haar laten gaan. Ik wilde niet dat ze pijn had als ze bij mij was.’
‘Dat begrijp ik, maar wat zal het nu stil zijn bij jou in huis. Stilte kan heel confronterend zijn.’
‘Dat is het zeker.’
Ik keek naar Noa’s vrolijke kop en opeens kwam een andere hondenkop uit mijn poel van herinneringen bovendrijven: de kop van koningspoedel Zwoebel, de eerste hond met wie ik op hulphond-date ging, in Herpen. Het was geen succesvolle date, ik was geen hondenkenner en in mijn ogen was Zwoebel gigantisch. Als hij op zijn achterpoten moest staan om mij te helpen, was hij een reus die ver boven mij uit torende en dat ging mij iets te ver. Ik geef het niet graag toe, maar ik was een beetje bang voor Zwoebel, die ongetwijfeld heel erg lief was.
Ironisch genoeg was Zwoebel ook bang voor mij. Of liever gezegd: hij was bang voor mijn rolstoel. Dus daar zaten we: Zwoebel aan de ene kant van de geïmproviseerde woonkamer, ik aan de andere en geen van beiden deed een poging om toenadering te zoeken.
Noa daarentegen, was dol op toenadering. Ze kon er geen genoeg van krijgen en liet een glimlach bij mij achter die nog om mijn lippen zweefde, ver nadat baas en hond weer waren vertrokken.
Na Zwoebel kwam kandidaat nummer twee binnen, de hond die mijn hart stal, maar dat is een brief voor een volgende keer.
Lieve kwispelstaart, Hulphond Nederland vroeg mij laatst wat voor hond ik graag zou willen. Of ik een voorkeur heb voor een bepaald ras, reu, teef, de kleur van zijn vacht. Maar het maakt mij niets uit hoe je eruitziet. Ben je bruin gevlekt als een koe, vind ik dat prima. Als je maar lief en speels bent, als je maar een eigen wil hebt en het niet erg vindt om mijn assistent in het dagelijks leven te zijn. En het fijn vindt om te knuffelen, want dat mis ik nog het meest.

Een lieve groet van jouw toekomstige partner in crime,

Robin