Tears are not meant to be in your eyes lil' sis -4-
-Terug in het heden-
Niobe liet ons buiten. Lissa was tegen Farah aan het ratelen. Ik zag dat Farah er niet echt bij was. 'Lissje, ga jij je keyboard halen?' vroeg ik aan Lissa. We hadden afgesproken om vanavond nog even te repeteren. Aangezien ik even met Farah moest praten was het een perfect excuus. Farah zette zich neer op de rand van het kleine podium. Ik ging naast haar zitten. 'Faar, gaat het een beetje?' vroeg ik terwijl ik mijn arm rond haar schouder legde. Een traan rolde over haar wang. 'Ik mis mijn ouders' fluisterde ze. Het herinnerde me aan het feit sat ze niet mijn echte zusje was. Sinds we bij Niobe waren zijn we opgevoed als zusjes. Ik was de oudste, 1 jaar ouder dan Farah en Lissa die precies even oud waren. 'Shhh' fluisterde ik troostend terwijl ik haar in mijn armen nam. Ik drukte een kus op haar hoofd. 'Het spijt me.' Ik mocht van geluk spreken dat ik mijn ouders zelfs niet kende. Voor Farah was het moelijk. Tot haar 8 leefden haar ouders nog. Nu met weerwolven samenwerken moet voor haar het moeilijkste zijn dat er bestaat. Het licht scheen op haar blonde haar, op zo'n manier dat haar haar bruin leek. Haar tranen maakten vlekjes op haar zwart t-shirt. 'Tears don't belong on your face my dear' zei ik terwijl ik haar tranen afveegde. Ze lachtte een beetje, toen kwam Lissa terug binnen.
Er zijn nog geen reacties.