O99// Silvia Carter

Silvia hoopte dat R het eindelijk zou begrijpen. Hun stemmen versmolten zich, en even was het publiek vergeten. Even was het enkel hen twee, en het verhaal van hoop. Hun stemmen pasten perfect bij elkaar. Even was er geen buitenwereld.

Tot de noten wegstierven en de mensen klapten. Tot de realiteit terugkwam, en het pijnlijk duidelijk was dat R een verbazend goede acteur was. Waar hij het gehele lied zijn blik op Silvia gericht had, zijn hele lichaam richting haar gedraaid had gehad, wendde hij zich nu abrupt af om het podium te verlaten en de microfoon in de handen van Vanespen te duwen.

Voor Silvia een woord tegen hem had kunnen zeggen was hij in de menigte verdwenen. Het applaus was nog niet eens weggestorven. Silvia maakte een buiging en ging toen ook het podium af. Op zoek naar R.

Ze liep de zaal rond, op zoek naar R. Ze kwam bijna ten val toen Tessa hard tegen haar schouder aan botste.
"voelt het goed om hem zo te vertrappen, wetende dat hij toch wel terug komt? Je bent zijn loyaliteit niet waard, my queen” siste ze haar toe, Silvia fronste.
"Wat? Het is nooit mijn bedoeling geweest om..."Bracht ze verward uit.

Tessa haalde een wenkbrauw op.
"Oh, echt niet? Dus je hebt het zeker ook niet door dat hij als een schoothondje achterna trippelt?" Vraagt Tessa sneerend.
"Hij mijn schoothondje?" Silvia moest er bijna om lachen."het is eerder andersom, niet dat hij ook maar enige interesse toont."

Tessa 's mond viel open.
"Oh mijn god wat een sukkels zijn jullie." Verzuchtte de brunette. Silvia wilde vragen waar ze het over had maar Tessa's hand sloot zich al om om Silvia's pols als een keten. Ze trok Silvia mee de zaal uit en duwde haar de brandtrap op, waarna ze de deur op slot deed.

"Tessa?" Silvia bonkte op de deur. Wat was dit nu weer? Was dit een manier van Tessa om wraak te nemen? "Wat heeft dit te betekenen, doe die deur open."
"Beklim je ivoren toren, prinses. Veel succes." En toen klonken er wegstervende voetstappen. Silvia was echt buiten gesloten.

Ze zuchtte en dacht na, de enige optie leek inderdaad naar boven te zijn, zoals Tessa gezegd had. Dus ging Silvia die kant maar uit.
Al snel bereikte ze het dak, en daar was ze blijkbaar niet alleen, Ze herkende de figuur van R, en haar hart begon sneller te slaan.

Zwijgend ging ze naast hem zitten, wachtend tot ze zijn blik op haar voelde.
"Dus, hier zitten we dan, allebei buitengesloten op prom night. Romeo en Julia op hun balkon."Probeerde ze de sfeer te verlichten. Haar blik gleed over de lichtjes rond de school.

"Wat zou het mooi zijn als je dit zou kunnen vast leggen."verzuchtte ze. Een kunstenaar als R zou dat ongetwijfeld kunnen, al was het zo niet bedoeld. Silvia zag gewoon de schoonheid van alledaagse dingen.

"Dus...." Probeerde ze weer. "Tessa wist me iets interessants te zeggen."