113// Silvia Carter

R ging niet eens in discussie met haar, maar viste de sleutels uit zijn zak – en liet ze meteen op de grond vallen. Het oprapen ging wat wiebelig, maar hij gaf ze aan Silvia.

“Ze heeft soms opstartproblemen, geef haar tijd,” zei hij, en hij klopte tweemaal op de dak van zijn autootje. Silvia knikte en haalde de auto van slot. R plofte zonder verdere discussie neer op de passagierstoel.

Hij sloot zijn ogen, terwijl Silvia de auto startte. Even dacht Silvia dat hij in slaap was gevallen.
“Dit is een droom,” mompelde hij haast onverstaanbaar, en Silvia keek even naar hem vanuit haar ooghoek.
"Je droomt van ruzies met een meisje en discussies met leerkrachten zodra die ruzie opgelost is?" Vroeg ze hem plagend terwijl ze de parkeerplaats af reden. Toen focuste ze zich op de weg, in het donker rijden was nog altijd spannend.

Ze kende de weg naar huis gelukkig wel uit haar hoofd, en niet veel later parkeerde ze de auto voor het huis. Ze wilde zo graag praten over wat er net allemaal gebeurd was , maar ze kon zien dat R niet helemaal helder was nu, en ze was het zelf nog allemaal aan het verwerken. Nee, het praten zou moeten wachten tot na een goede nachtrust.

"Goed, hopelijk is mijn moeder niet opgebleven, we moeten dus heel stil zijn." Zei Silvia, voor ze uit zouden stappen. "dan kan ik je misschien mee naar boven smokkelen en word je niet wakker gemaakt door Janie die op je buik springt terwijl je hoofd open barst van de kater."

Dat zou hij vast appreciëren. Ze hielp R uitstappen en deed de auto op slot. De sleutels verdwenen in haar handtas. Langs de achterdeur glipten ze binnen.
"Stil zijn nu." Herinnerde Silvia hem er aan, en zette hem neer op een stoel. Ze haalde ontsmetting en windels, en zalf, en begon R's handen te verzorgen.

Vervolgens dirigeerde ze R naar de trap. Zijn bewegingen waren wat loom, en Silvia ondersteunde hem om boven te geraken. Ze zou hem in haar kamer zetten en dan zelf even gaan douchen, alvorens te gaan slapen. Het leek een simpel genoeg plan, en zo kon ze R een beetje in de gaten houden.

het was vooral niet omdat ze naast hem wilde slapen

Ze opende haar kamerdeur en zette hem op bed.
"Nou, eh... Maak het jezelf gemakkelijk zou ik zeggen. Ik ga douchen. " Zei ze zachtjes, en verzamelde de spullen die ze nodig had. Ze moest zachtjes lachen toen hij vocht met zijn nette schoenen.
"Hier laat me even helpen." Iets later waren zijn schoenen uit.

Silvia greep haar vuilnisemmer.
"Als je moet kotsen, hierin graag. Als je wilt liggen, mag dat." Ze keek hem nog even bezorgd aan en pakte haar spullen .
"Ik ben zo terug, oke?"