Don't try to be perfect -6-
De rest van de avond heeft iedereen alleen op zijn kamer rond gehangen. Het kleine huisje dat Niobe geerfd had, heeft ze aan ons gegeven. Om tien uur ging ik tegen Farah en Lissa zeggen dat het al laat was, aangezien ik de enige met een klok ben. Lissa knikte en kroop in haar bed. Farah deed het zelfde. Ik ging tzerug naar m'n eigen kamer. Ik zette me neer op mijn bed met mijn boek in mijn handen. Ik ging naar het hoofdstuk over weeskinderen. Er stond in dat je als weeskind meestal je jongere broer/zus gaat zien als je kind. Het klopte, maar toch besefte ik altijd wel dat ze mijn zussen waren. En ook maar 1 jaar jonger dan mij. Ze leken allessinds veel jonger. Ik hoorde gesnik. Het kwam uit Farah's kamer. Ik sloop er heen. Stilletjes opende ik de deur. Ik zach Farah aan haar raam staan, er half uit hangend. Ze boog steeds dieper naar voor. 'Nee!' riep ik. Ik liep naar haar toe en trok haar weer naar binnen. 'Wat dacht je wel niet ?!' schreeuwde ik, boos en verdrietig. Farah begon te wenen. 'Sorry, ik kan het gewoon niet. Ik kan gewoon niet samen werken met de moordenaars van mijn ouders.' ze sloeg haar armen om me heen. 'meisje, we zijn er nog lang niet.' 'Maar ik weet dat ik het niet aan ga kunnen.' Ik pakte haar stevig vast. 'Het komt goed. Je moet niet perfect zijn, dat is niemand' 'Niobe wel' fluisterde ze. Ik schudde mijn hoofd. Alhoewel ik geen gebreken kon bedenken. Toen herinnerde ik me wat Niobe ooit tegen mij zei. Je moet niet perfect zijn om in deze wereld te passen, anders ben je een engel. Ik had meteen door wat ze bedoelde. Zoals jij. was mijn antwoord toen. 'Niobe is geen mens Farah, Niobe is een engel. ' Farah's ogen gingen wijd open.
Reageer (1)
haha ik wist het! niobe is een engel! mor dan een beschermengel!
1 decennium geleden