Proloog

Het was een mooie ochtend. De zon scheen fel en er was geen wolk te zien aan de horizon. Ik en mijn vader zaten in de woonkamer aan de ontbijttafel te eten. Zingende vogels zaten in de bomen van de tuin, en mijn vader neuriede. De paasvakantie was gisteren begonnen en eindelijk had mijn vader ook eens vakantie.

Hij was zaakvoerder van een taxibedrijf die hij tien jaar geleden had opgericht. Hij had bruine ogen en bruin haar, net zoals mij. Terwijl hij zijn koffie zwijgend opdronk, keek hij me aan. Hij glimlachte. "Ik heb een verrassing voor je, Zara", zei hij. Ik trok een wenkbrauw op. "En wat is het?", vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik mijn croissant naar binnen werkte. Hij legde zijn kop koffie met een lichte tik op de tafel.

"We gaan op vakantie naar Spanje, morgen", antwoordde hij. Het was even stil. "Echt? Papa, je maakt een grap. Als we naar Spanje zouden gaan, hadden we onze koffers allang moeten pakken. Toch? En de voorbereidingen dan?", zei ik onzeker. "Alles is voorbereid, je moet gewoon je koffer pakken. We gaan voor een week", zei hij.

"Wat?", riep ik. Ik was met stomheid geslagen. "Dat meen je niet", mompelde ik. "Ik moet nog mijn koffers pakken en-" "Ik wil geen tegenspraak horen en ga nu maar je koffers pakken. Om je koffers te pakken heb je geen week nodig hoor", zei hij kalm. "Oké dan!", zei ik verslagen. Ik ging naar mijn kamer. De komende uren was ik bezig met mijn kleren uit mijn kast te halen en in de koffers te steken. Daarna vulde ik mijn rugzak met de dingen die ik onderweg zou nodig hebben zoals mijn koptelefoon, slaapmasker, mijn mp3-speler, dagboek en nog andere kleinigheden.

Na een drukke dag gingen we slapen. Ik viel direct in slaap van vermoeidheid. Midden in de nacht werd mijn slaap ruw verstoord door. Ik hoorde lawaai in de slaapkamer van mijn vader. Stilletjes liep ik de gang in. Opeens hoorde ik een vrouw praten. Ik luisterde af van de deur. "Waarom heb je me geen geld gegeven?", zei de vrouwelijk stem. "Denk je echt dat ik een bijdrage ga doen aan jouw illegale plannen?", hoorde ik papa zeggen. Waar hadden ze het over? Welke illegale plannen?

"Nog één kans heb je. Anders zal je hier sterven en zal ik het leven van je dochter zuur maken", zei ze fel. "Of maakt Zara niet uit?". Hoe wist ze mijn naam? Ik keek door het sleutelgat. Ik zag een vrouw, helemaal in het zwart gekleed. Ze had een zwart pistool, die glom in het schemerige licht van de nachtlamp. "Ik hou van mijn dochter, maar ik zal je geen geld geven. Ik ben blij dat ik mijn testament heb laten opstellen zonder dat jouw naam erin voorkomt. Ook al maak je me dood, van mij krijg je zelfs geen kruimel brood", zei papa moedig en kalm.

Ik was helemaal machteloos. De vrouw had een pistool. Wat moest ik doen? Ze kon, als ik zou binnen gaan, mijn vader direct vermoorden. Zara, denk na. Hoe kan je je vader redden?

"3, 2, 1", zei de vrouw. En toen klonk er een schot.

Ik wist even niet meer waar ik was. Was hij net écht vermoord? In stilte dacht ik na. Wie zou die persoon zijn? Was ze familie? Anders had ze toch niet kunnen voorkomen in het testament van mijn vader? Terwijl ik daar zo zat na te denken, sloeg iemand me heel hard waarna ik bewusteloos op de grond viel.