"Kom mee, we gaan naar jouw huis", zei hij. "Maar... Is dat al niet te huur of zo?", vroeg ik. "Nee, integendeel. In het testament van je vader staat dat jij nu het huis bezit", zei hij. Ik keek verbaasd naar hem. "Dus, het huis is nu van mij?", vroeg ik. "Ja, het is helemaal van jou en je mag ermee doen wat je wilt", zei hij. "En volgens mij moet je het beter niet verkopen", suggereerde hij me. "Nee, dat ben ik ook niet van plan", zei ik vastberaden. Ik kon niet één van mijn herinneringen aan mijn vader weggeven aan iemand anders. "Wat deed mijn vader dan wel?", vroeg ik hem toen we in de auto stapte. "Daar kom je wel snel genoeg achter", antwoordde hij mysterieus. Ik hield van zijn stijl. Hij was mysterieus en had een coole houding.

We reden weg van de stad en al snel herkende ik mijn eigen stad. De krantenwinkel, mijn oude basisschool, de winkelstraat, en nog vele andere dingen. En na een tijdje kwamen we aan voor mijn huis. Het leek alsof ik al jaren niet naar mijn huis was geweest, terwijl ik misschien maar een paar weken weg was. Waar zou mijn vader nu zijn? Zou hij al begraven zijn?

Vreemd genoeg had oom Andreas gewoon de sleutel van ons huis. Had mijn vader hem zoveel vertrouwd? Hij opende de deur en liet me binnen. Ik ging snel naar mijn kamer, en zag dat alles er gewoon lag zoals het er voor de aanval was. Toen ging ik naar de kamer van mijn vader. Er lagen nog altijd gedroogde druppels bloed op de grond van dat ene schot. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het leek zo raar. Een paar weken geleden was hij er nog. Hij had gelachen, en grappen gemaakt. Hij had zo een lange vakantie voor ons gepland. En nu was hij gewoon weg. Ik zou hem nooit meer terug zien.

"Hij was een goed mens. Hij heeft me altijd gesteund wanneer ik dat nodig had", zei oom. "Jullie hebben elkaar dus wel heel goed gekend", vroeg ik. "Ja, we hadden ten slotte dezelfde job", zei oom. "Wat deden jullie nou precies?", vroeg ik geïrriteerd. "Komt nog wel", zei hij. Waarom deed hij zo en vertelde hij het me gewoon niet?
Na een tijdje zei oom: "Het spijt me, maar we moeten nu gaan. En vertel aan niemand dat we hier zijn geweest, zelfs niet aan Jordan of Diana. Zeg maar gewoon dat je naar de begraafplaats was gezien om het graf van je vader te zien"
Ik knikte. Aan Diana zou ik al helemaal niets vertellen. Ik ben niet gek.

Na een tijdje was ik weer in het huis van mijn 'geliefde' familie. Jordan kwam snel de trap afrennen. "Jij en vader waren opeens verdwenen. Is alles wel goed?", vroeg hij. "Ja hoor", zei ik. "Gelukkig. Diana en Lola zijn weg, ze zijn gaan shoppen", zei Jordan opgewekt. "Hoelang geleden zijn ze vertrokken?", vroeg ik. "Nog maar een paar minuten", zei hij. "Perfect", antwoordde ik. We deden het huis op slot in het geval dat ze toch terug zouden komen, zodat wanneer ze zouden proberen de deur te openen, we direct naar boven konden rennen. "Oké, alleen maar tot half drie", zei ik. "Afgesproken", zei hij en hij deed de televisie aan.

We keken naar verschillende dingen, tot we opeens sleutels hoorden. "Tijd om naar boven te gaan", zei Jordan terwijl hij snel de televisie uit deed en naar boven snelde. We ploften neer op het bed en giechelden. "Eindelijk eens ontspannen", zei Jordan. "Hoelang geleden is het dat je tv hebt gekeken?", vroeg ik. "Ik denk... Twee jaren of zo?", zei hij. "Wat?", riep ik uit. "Ja", zei hij alsof het de normaalste zaal ter wereld was. "Tja, je kunt niets anders doen als er een Diana in je huis woont", zei hij grappend.

Ik draaide met mijn ogen en lachte. Jordan en ik konden goed met elkaar opschieten. "Hoe was school?", vroeg ik. "Viel mee. Onze leerkracht doet altijd zo irritant. Ze zegt altijd dat we, als de vakantie begint, we er direct moeten invliegen", zei hij geïrriteerd. "Wat is je richting?" "Latijn", zei hij. "Asinus stultus es!", zei ik. "Hey, ik ben geen ezel. Dus jij doet ook Latijn?", vroeg hij opgewekt. "Ja, en dat brengt me op een idee. Lola doet toch geen Latijn?", vroeg ik voor de zekerheid. Hij schudde zijn hoofd. "Dan wordt Latijn onze geheime taal", zei ik. We grijnsden allebei. "Dit gaat leuk worden!", zei Jordan.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen