What is wrong with you? -9-

-Tijdsprong-

Ik zat al de hele dag bij Niobe. Ik wou doodgraag mijn broer zien, het enige teken dat ik en Lissa niet alleen waren. Natuurlijk waren er Niobe en Farah nog. Lissa dacht er echter anders over. Waarom komt hij nu, en niet toen we nog alleen waren? Ik zag in haar ogen dat de herinnering van die eenzaamheid haar kwetste. Ze was dan ook niet thuisgebleven vandaag. Farah had sinds vorige week niet veel meer gezegt en vaak hoordde ik haar 's nachts huilen. Vandaag was ze met me meegekomen. Ze zat zenuwachtig aan 1 van de koekjes te knabbelen die Niobe voor ons had gemaakt. Ik had er juist ook 1 genomen toen er op de deur werd geklopt. De deur ging open en ik hoorde een zachte mannelijk stem 'Niobe' roepen. Niobe liep naar de gang. 'Hallo Lune' zei ze zoals gebruikelijk, met een gedempte stem. Ik hoorde gefluister en toen een opgewekte lach. Ik deelde een blik met Farah en wachtte af.Niobe liep de kamer binnen en hij volgde. Mijn broer, Lune. Hij lachtte breed. 'Luna, je lijkt zoveel op mam, zelfs nog meer dan je vroeger deed.' Ik lachtte ook nu. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. Het viel me nu pas op dat hij al die tjid kattenoortjes- en staart had. 'Jij moet me dringend een paar dingen uitleggen.' zei ik. En toen liep ik terug naar de zetel om verder te eten aan het koekje dat ik niet kon opeten doordat Lune binnenkwam. Ik zuchtte, niet wetende wat te zeggen. Farah sprong recht en liep naar Lune toe. 'Hallo, ik ben Farah.' Ik keek haar met grote ogen aan. Lune beweegde bedenkelijk zijn staart van links naar rechts. Ik voelde mijn staart en oortjes ook groeien.