64. Break up talk

POV Bill

De deur viel met een doffe klap achter me dicht, en ik bevond me in de gang van het hotel. David stond daar al, zijn telefoon nog aan zijn oor, en hij wenkte me om hem te volgen. Mijn voeten bewogen zich loodzwaar terwijl ik met elke stap verder weg bewoog van Elise, van het meisje waarvan ik hield. De gang leek eindeloos en kil, in schril contrast met de warmte en geborgenheid die ik altijd bij haar had gevoeld.
Ik had Elise nooit mogen dwingen om te zeggen dat ze ook van mij hield. Ze had me genoeg gewaarschuwd om niet verliefd te worden, maar ik had haar in een hoek gedreven en haar gedwongen om haar gevoelens voor mij bloot te leggen. Ik wilde teruggaan naar David zijn hotelkamer, Elise vastpakken en zeggen dat het me speet. Ik zou haar godverdomme nooit meer loslaten.
David keek me doordringend aan terwijl ik langzaam naar hem toe liep Hij beëindigde zijn telefoongesprek en keek me vragend aan. "Gaat het, Bill?" vroeg hij met een zekere bezorgdheid in zijn stem. Ik wilde een miljoen dingen zeggen, uitleggen hoe ik me voelde, maar voordat ik de kans kreeg, ging David verder met zijn instructies. Hij leek vastbesloten om deze kwestie snel af te handelen.
"We zijn onderweg naar de lobby," begon David terwijl hij voor me uit liep, "de rest van de band wacht daar op ons. Je zult hen meteen het nieuws over jouw breuk met Elise moeten vertellen." Zijn woorden drongen langzaam tot me door, en ik voelde de zwaarte van de taak die voor me lag.
David vervolgde zijn briefing. "Daarna verwacht ik dat je tijdens de interviews zegt dat jij en Elise uit elkaar zijn, en dat je de ware nog niet hebt gevonden." Zijn stem klonk zakelijk, zonder ruimte voor discussie. Hij wilde duidelijk dat ik deze boodschap aanhield voor de publieke oren, wat me nog meer herinnerde aan het feit dat mijn relatie met Elise nu officieel voorbij was.
"Voor de fans is het beter zo," besloot David met een zucht.
Toch knaagde er iets aan me terwijl ik met mijn gedachten door de gangen dwaalde. Elise had me nooit iets verteld over het contract dat de oorspronkelijke Elise had getekend, datgene dat haar had verplicht om te doen alsof ze verliefd op me was. Ze wist hiervan en toch leek ze Bas in vertrouwen te hebben genomen. Maar waarom Bas? Waarom had ze haar geheimen met hem gedeeld en niet met mij?
Die vraag bleef als een gif door mijn hoofd stromen. Was ik echt zo blind geweest voor de waarheid? Had Elise nooit echt om me gegeven? Telkens als we samen waren, voelde ik de liefde en de passie tussen ons. De vonk was echt, maar misschien was het gewoon een product van mijn eigen verbeelding. Misschien was dit alles gewoon een grote leugen, en ik kon de pijn van die gedachte nauwelijks verdragen.
"Heb je het begrepen?" onderbrak David mijn gedachten. Ik knikte gehoorzaam, maar vanbinnen brak mijn hart. Het was alsof ik mijn liefde voor Elise opofferde voor de buitenwereld, en het voelde vreselijk. Maar ik wist dat ik in deze situatie weinig keus had. De tranen brandden in mijn ogen, maar ik dwong mezelf om ze binnen te houden terwijl we verder liepen naar de lobby, waar mijn bandleden op me wachtten.

Aangekomen in de lobby zag ik de rest van de band al klaarstaan voor vertrek naar de awardshow. Het moment om het nieuws over mijn breuk met Elise te delen, was onontkoombaar. Georg was in al zijn enthousiasme naar ons toegelopen en had met een brede grijns gevraagd: "David, gaan we daarna naar de afterparty?" Hij knikte naar Georg.
David keek me met een veelbetekenende blik aan, een stille hint dat het tijd was om het nieuws te delen. Ik voelde de zwaarte van de woorden die ik moest uitspreken op mijn schouders drukken, maar ik wist dat het niet langer uitgesteld kon worden.
Ik kuchte zachtjes, en de bandleden draaiden zich verbaasd naar me toe. Met een zucht, begon ik aarzelend, "Hey jongens, Elise en ik zijn uit elkaar." Mijn stem klonk zwaar van de emotie, en ik zag de schok en verwarring in de ogen van Tom, Georg en Gustav. Ze waren duidelijk overdonderd door dit onverwachte nieuws.
Maar ik kon het niet aan om er verder over te praten, mijn hart was gebroken en de wonden waren nog vers. Ik wilde niet dat ze vroegen naar de details van onze breuk. "Ik wil er niet over praten," besloot ik, en David knikte instemmend, met een veelzeggende blik dat we ons nu moesten haasten om naar de tourbus te gaan.
Terwijl we ons naar de tourbus begaven, kwam Georg naast me lopen en fluisterde, "Bill, wat is er aan de hand?" Mijn humeur was echter niet al te best, en de emoties in me kookten nog steeds. Ik snauwde hem bijna onmiddellijk af met de woorden: "Ik zeg toch, ik wil er niet over praten."
Georg vertraagde zijn pas en voegde zich weer bij de rest van de groep, terwijl ik naar de tourbus liep en me op de stoel bij het raam nestelde. Ik zette mijn koptelefoon op om de muziek zo hard mogelijk te horen, in een poging om de tumultueuze emoties en ongemakkelijke stilte te ontvluchten. De busmotor brulde tot leven, en we vertrokken naar de awardshow, terwijl ik hoopte dat deze nachtmerrie snel voorbij zou zijn.